Traduction de «versus 73 patiënten » (Néerlandais → Français) :

De meest voorkomende, met regelmaat gemelde bijwerkingen in de TORO 1 en TORO 2 studies, waren diarree (38 versus 73 patiënten met deze bijwerking per 100 patiënt-jaren voor Fuzeon + OB versus OB) en misselijkheid (27 versus 50 patiënten met deze bijwerking per 100 patiënt-jaren voor Fuzeon + OB versus OB).
Les événements indésirables les plus fréquemment rapportés dans les études TORO 1 et TORO 2 étaient la diarrhée (38 patients pour 100 patients années recevant Fuzeon + Traitement Optimisé (TO) versus 73 patients recevant TO seul) et la nausée (27 patients pour 100 patients années recevant Fuzeon + TO versus 50 patients recevant TO seul).

Onder de patiënten die voldeden aan de responscriteria van het protocol, hield de respons de volle 24 weken van de follow-up na behandeling aan bij 75% (83/111) van de patiënten die met entecavir werden behandeld versus 73% (68/93) van de patiënten die met lamivudine werden behandeld in studie 022, en bij 46% (131/286) van de patiënten die met entecavir werden behandeld versus 31% (79/253) van de patiënten die met lamivudine werden behandeld in studie 027. Op 48 weken follow-up na behandeling verloor een substantieel deel van de HBeAg negatieve patiënten respons.
Pour les patients qui ont présenté les critères de réponse définis par le protocole, la réponse a été maintenue pendant les 24 semaines de suivi chez 75% des patients répondeurs à l'entecavir (83/111) versus 73% des répondeurs à la lamivudine (68/93) dans l'étude 022, et chez 46% des patients

De incidentie van de volgende bijwerkingen ≥ graad 3 was hoger bij patiënten �65 jaar dan bij jongere patiënten: neutropenie gebaseerd op laboratoriumafwijkingen (86,3% versus 73,3%), klinische neutropenie (23,8% versus 16,8%) en febriele neutropenie (8,3% versus 6,1%) (zie rubrieken 4.2 en 4.4).
L’incidence des effets indésirables de grade ≥3 était plus élevée chez les patients de plus de 65 ans comparée aux patients plus jeunes; neutropénie biologique (86,3% versus 73,3%), neutropénie clinique (23,8% versus 16,8%) et neutropénie fébrile (8,3% versus 6,1%) (voir rubriques 4.2 et 4.4).

Een gerandomiseerde, dubbelblinde studie versus placebo bij 438 patiënten tussen 1 en 17 jaar oud heeft een volledige beheersing van de emesis tijdens de moeilijkste chemotherapiedag aangetoond bij 73% van de patiënten bij i.v.-toediening van ondansetron in een dosering van 5 mg/m² met gelijktijdige toediening van 2 tot 4 mg dexamethason per os en bij 71% van de patiënten bij de toediening van ondansetron in siroopvorm in een dosering van 8 mg + 2 tot 4 mg dexamethason per os op de dagen van chemotherapie. Na de chemotherapie kregen beide groepen 4 mg ondansetron in siroopvorm tweemaal daags gedurende 2 dagen.
Une étude randomisée en double aveugle versus placebo portant sur 438 patients âgés de 1 à 17 ans a montré un contrôle total des épisodes émétiques lors du jour de chimiothérapie le plus difficile chez 73 % des patients, lorsque l’ondansétron était administré en intraveineux à une dose de 5 mg/m² avec administration concomitante per os de 2 à 4 mg de dexaméthasone et chez 71 % des patients, lorsque l’ondansétron était administré sous la forme de sirop à une dose de 8 mg + 2 à 4 mg de dexaméthasone

Een gerandomiseerde, dubbelblinde studie versus placebo bij 438 patiënten tussen 1 en 17 jaar oud heeft een volledige beheersing van de emesis tijdens de moeilijkste chemotherapiedag aangetoond bij 73% van de patiënten bij i.v.-toediening van ondansetron in een dosering van 5 mg/m² met gelijktijdige toediening van 2 tot 4 mg dexamethason per os en bij 71% van de patiënten bij de toediening van ondansetron in siroopvorm in een dosering van 8 mg + 2 tot 4 mg dexamethason per os op de dagen van chemotherapie.
Une étude randomisée en double aveugle versus placebo portant sur 438 patients âgés de 1 à 17 ans a montré un contrôle total des épisodes émétiques lors du jour de chimiothérapie le plus difficile chez 73 % des patients, lorsque l’ondansétron était administré en intraveineux à une dose de 5 mg/m² avec administration concomitante per os de 2 à 4 mg de dexaméthasone et chez 71 % des patients, lorsque l’ondansétron était administré sous la forme de sirop à une dose de 8 mg + 2 à 4 mg de dexaméthasone per os les jours de chimiothérapie.

In deze gepoolde uitgebreide follow-up-analyse bedroeg de mediane TTP 60,1 weken (95% BI: 44,3; 73,1) bij patiënten behandeld met lenalidomide/dexamethason (N = 353) versus 20,1 weken (95% BI: 17,7; 20,3) bij patiënten behandeld met placebo/dexamethason (N = 351).
17,7–20,3) chez les patients traités par placebo/dexaméthasone (N = 351). La durée médiane de survie sans progression de la maladie a été de 48,1 semaines (IC à 95 % : 36,4–62,1) chez les patients traités par lénalidomide/dexaméthasone contre 20,0 semaines (IC à 95 % : 16,1–20,1) chez les patients traités par placebo/dexaméthasone.