Traduction de «verhoogd risico op ventriculaire aritmieën waaronder » (Néerlandais → Français) :

Dit kan leiden tot een verhoogd risico op ventriculaire aritmieën waaronder torsade de pointes.
Cet effet peut entrainer une augmentation du risque d’arythmie ventriculaire, notamment des torsades de pointes.

Geneesmiddelen die een bradycardie veroorzaken (met name antiaritmica van klasse Ia, bètablokkers, sommige antiaritmica van klasse II, sommige calciumantagonisten, cardiale glycosiden, pilocarpine, cholinesteraseremmers): Verhoogd risico op ventriculaire aritmieën, met name torsades de pointes. Klinische opvolging en ECG-controle zijn noodzakelijk. �Geneesmiddelen die hypokaliëmie veroorzaken (diuretica die hypokaliëmie veroorzaken, alleen of in combinatie, stimulerende laxativa, glucocorticoïden, tetracosactide en amfotericine B IV) Verhoogd risico op ventriculaire aritmieën, met name torsades de pointes.
Médicaments hypokaliémiants (diurétiques hypokaliémiants pris seuls ou en association, laxatifs stimulants, glucocorticoïdes, tétracosactide et amphotéricine B IV) Risque majoré d’arythmies ventriculaires, notamment de torsades de pointes.

Sultopride: verhoogd risico op ventriculaire aritmieën, vooral torsade de points (zie rubriek 4.3).
Sultopride: Risque majoré d’arythmies ventriculaires, en particulier de torsades de pointes (voir rubrique 4.3).

Sultopride: een gelijktijdige toediening van bisoprolol kan een verhoogd risico op ventriculaire aritmieën veroorzaken.
Sultopride: l’administration concomitante de bisoprolol peut provoquer un plus grand risque d’arythmies ventriculaires.

Moxifloxacine dient met voorzichtigheid gebruikt te worden bij patiënten met aanhoudende proaritmische aandoeningen (in het bijzonder vrouwen en oudere patiënten), zoals acuut myocardischemie en QT-verlenging, omdat dit kan leiden tot een verhoogd risico op ventriculaire aritmieën (inclusief torsade de pointes) en hartstilstand (zie ook rubriek 4.3).
La moxifloxacine sera utilisée avec prudence chez les patients présentant des conditions pro-arythmogènes (en particulier les femmes et les patients âgés) telle qu’une ischémie aiguë myocardique ou un allongement de l’intervalle QT en raison d’une possible augmentation du risque d’arythmie ventriculaire (incluant les torsades de pointes) et d’arrêt cardiaque (voir aussi la rubrique 4.3).

Moxifloxacine dient met voorzichtigheid gebruikt te worden bij patiënten met aanhoudende pro-aritmische condities (in het bijzonder vrouwen en oudere patiënten), zoals acute myocardischemie en QT-verlenging, omdat dit kan leiden tot een verhoogd risico op ventriculaire aritmieën (inclusief torsade de pointes) en hartstilstand (zie ook rubriek 4.3).
La moxifloxacine sera utilisée avec prudence chez les patients présentant des conditions proarythmogènes (en particulier les femmes et les patients âgés) telle qu’une ischémie aiguë myocardique ou un allongement de l’intervalle QT ce qui peut contribuer à une augmentation du risque d’arythmie ventriculaire (incluant les torsades de pointes) et un arrêt cardiaque (voir aussi la rubrique 4.3.).

Dit kan leiden tot een verhoogd risico op ventriculaire aritmieën, inclusief torsades de pointes.
Cet effet peut mener à un risque accru d'arythmies ventriculaires, torsades de pointes inclus.

Familiale of genetische aandoeningen met een gekend geassocieerd risico op ventriculaire aritmieën, en met een omstandig gemotiveerd hoog risico op plotse dood voor de patiënt in kwestie op basis van internationaal aanvaarde risicostratificatie criteria (klasse I en klasse IIA-IIB van de “ACC/AHA/HRS Guidelines for device-based therapy of cardiac rhythm abnormalities 2008”): lang QT syndroom; Brugada syndroom; hypertrofische cardiomyopathie; aritmogene rechter ventrikeldysplasie; andere familiale (vermoedelijke genetische) oorzaken met een verhoogd risico op ventriculaire aritmie.
Affection familiale ou génétique associée à un risque connu d’arythmie ventriculaire comportant un risque démontré élevé de mort subite pour le patient sur la base des recommandations internationales (classe I et classe IIA-IIB des “ACC/AHA/HRS Guidelines for device-based therapy of cardiac rhythm abnormalities 2008”) Syndrome du long QT ; Syndrome de Brugada ; Cardiomyopathie hypertrophique ; Dysplasie arythmogène du ventricule droit ; autres causes familiales (potentiellement génétiques) comportant un risque accru d’arythmies ventriculaires malignes.

Indicatie 5: LIJN 4: Ingreep; Nomenclatuurnummer upgrade; Identificatienummer upgrade; Vorige ingreep; Datum vorige ingreep; 5 Familiale of genetische aandoeningen met een gekend geassocieerd risico op ventriculaire aritmieën, en met een omstandig gemotiveerd hoog risico op plotse dood voor de patiënt in kwestie op basis van internationaal aanvaarde risico-stratificatie criteria (klasse I en klasse IIA-IIB van de " ACC/AHA/HRS Guidelines for device-based therapy of cardiac rhythm abnormalities, 2008" ); ; Aard van de aandoening; Verduidelijking aandoening; Specifieke risicofactoren; Omschrijving risicofactoren; Argumentatie indicatie; LVEF%; Angiografie; Scintigrafie; Echografie; NYHA-klasse; Opmerkingen
Indication 5: LIGNE 4: Intervention; Nomenclature upgrade; Numéro d’identification upgrade; Intervention précédente; Date de l’intervention précédente; 5 Affection familiale ou génétique associée à un risque connu d'arythmie ventriculaire comportant un risque démontré élevé de mort subite pour le patient sur la base des recommandations internationales (classe I et classe IIA-IIB des " ACC/AHA/HRS Guidelines for device-based therapy of cardiac rhythm abnormalities, 2008" ).; ; Nature de l’affection; Précisions sur la nature de l'affection; Facteurs de risques spécifiques; Définir les facteurs de risque; Argumentation de l’indication; LVEF%; Angiographie; Scintigrafie; Echographie; Classe NYHA; Remarques

Patiënten die temsirolimus gebruiken en die trombocytopenie ontwikkelen kunnen een verhoogd risico hebben op bloedingen, waaronder epistaxis (zie rubriek 4.8).
Les patients traités par temsirolimus qui développent une thrombocytopénie sont à plus haut risque de saignement, notamment d’épistaxis (voir rubrique 4.8).