Traduction de «valsartan vergeleken » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

product dat sacubitril en valsartan bevat
produit contenant du sacubitril et du valsartan

product dat valsartan bevat
produit contenant du valsartan

product dat enkel valsartan in orale vorm bevat
produit contenant seulement du valsartan sous forme orale

product dat enkel aliskiren en valsartan bevat
produit contenant seulement de l'aliskirène et du valsartan

product dat amlodipine en valsartan bevat
produit contenant de l'amlodipine et du valsartan

product dat aliskiren en valsartan bevat
produit contenant de l'aliskirène et du valsartan

product dat valsartan in orale vorm bevat
produit contenant du valsartan sous forme orale

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Aangezien er geen effect is op ACE en geen potentiëring van bradykinine of substance P, is het niet waarschijnlijk dat angiotensine II-antagonisten geassocieerd zijn met hoesten. In een klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Derhalve is er dus geen versterking van de aan bradykinine gerelateerde nevenwerkingen te verwachten. In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-inhibitor, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-inhibitor (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours d’un essai clinique portant sur des patients ayant des antécédents de toux sèche durant un traitement par un inhibiteur de l’enzyme de conversion, 19,5 % des patients recevant du valsartan et 19,0 % de ceux recevant un diurétique thiazidique ont présenté de la toux, contre 68,5 % de ceux traités par un inhibiteur de l’enzyme de conversion (p < 0,05).

In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours des études cliniques comparant le valsartan et un inhibiteur de l’enzyme de conversion (IEC), l’incidence des toux sèches était significativement plus faible (P < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Aangezien angiotensine II-antagonisten geen effect hebben op ACE en geen potentiëring van bradykinine of “substance P” teweegbrengen, is het onwaarschijnlijk dat ze hoest veroorzaken. In klinische onderzoeken waarin valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (p < 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l'angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux dans la mesure où ils n'agissent pas sur l'enzyme de conversion et ne potentialisent pas l'action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l'incidence d'une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Alleen de sterktes van 40 mg, 80 mg en 160 mg: Hartfalen Val-HeFT was een gerandomiseerde, gecontroleerde, multinationale klinische studie naar het effect van valsartan, vergeleken met placebo, op morbiditeit en mortaliteit bij 5.010 patiënten met hartfalen in de NYHA-klasse II (62%), III (36%) en IV (2%), die gangbare behandeling kregen, met LVEF < 40% en linkerventriculaire interne diastolische diameter (LVIDD) > 2,9 cm/m.
Les dosages à 40 mg, 80 mg et 160 mg uniquement: Insuffisance cardiaque L’étude Val-HeFT était une étude clinique multicentrique, randomisée, contrôlée, comparant l’effet du valsartan par rapport à un placebo sur la morbidité et la mortalité chez 5 010 patients souffrant d’insuffisance cardiaque de classe II (62 %), III (36 %) ou IV (2 %) selon la classification NYHA, recevant les traitements standards et présentant une FEVG < 40 % et un diamètre télédiastolique ventriculaire gauche (DTDVG) > 2,9 cm/m².

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%). In een klinisch onderzoek met patiënten met een voorgeschiedenis van droge hoest tijdens behandeling met een ACE-remmer vertoonde 19,5% van de proefpersonen die valsartan
Au cours d’une étude clinique incluant des patients ayant des antécédents de toux sèche sous IEC, cette toux est apparue chez 19,5 % des sujets sous valsartan et chez 19,0 % de ceux sous diurétique thiazidique contre 68,5 % de ceux sous IEC (p< 0,05).

In een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie met een factoriële design waarin verschillende combinaties van valsartan/hydrochloorthiazide werden vergeleken met hun respectieve componenten, werd een significant sterkere gemiddelde daling van de systolische/diastolische BD waargenomen met de combinatie valsartan/hydrochloorthiazide 80/12,5 mg (16,5/11,8 mmHg) dan met de placebo (1,9/4,1 mmHg) en zowel hydrochloorthiazide 12,5 mg (7,3/7,2 mmHg) als valsartan 80 mg (8,8/8,6 mmHg).
Dans une étude en double aveugle, randomisée, contre placebo, à plan factoriel, comparant diverses combinaisons de doses de valsartan/hydrochlorothiazide à leurs composants respectifs, on a observé des réductions de la TA systolique/diastolique moyenne significativement plus élevées avec la combinaison valsartan/hydrochlorothiazide 80/12,5 mg (16,5/11,8 mmHg) qu'avec le placebo (1,9/4,1 mmHg) et aussi bien 12,5 mg d'hydrochlorothiazide (7,3/7,2 mmHg) et 80 mg de valsartan (8,8/8,6 mmHg).

Patiënten met natrium- en/of volumedepletie Uitgesproken hypotensie, waaronder orthostatische hypotensie, werd waargenomen bij 1,7% van de patiënten behandeld met de hoogste dosis Exforge HCT (10 mg/320 mg/25 mg) vergeleken met 1,8% van de valsartan/hydrochloorthiazide (320 mg/25 mg) patiënten, 0,4% van de amlodipine/valsartan (10 mg/320 mg) patiënten, en 0,2% van de hydrochloorthiazide/amlodipine (25 mg/10 mg) patiënten in een gecontroleerd onderzoek bij patiënten met matig tot ernstige ongecompliceerde hypertensie.
Patients présentant une déplétion sodée et/ou volémique Dans une étude contrôlée menée chez des patients présentant une hypertension modérée à sévère sans complications, une hypotension excessive, y compris une hypotension orthostatique, a été observée chez 1,7 % des patients traités par Exforge HCT à la dose maximale (10 mg/320 mg/25 mg) par rapport à 1,8 % des patients traités par valsartan/hydrochlorothiazide (320 mg/25 mg), 0,4 % des patients traités par amlodipine/valsartan (10 mg/320 mg) et 0,2 % des patients traités par hydrochlorothiazide/amlodipine (25 mg/10 mg).

Bij een subgroep van 283 patiënten met nadruk op ambulante bloeddrukcontrole, werden klinisch en statistisch superieure verminderingen van de 24-uurs systolische en diastolische bloeddruk gezien met de tripelcombinatie vergeleken met valsartan/hydrochloorthiazide, valsartan/amlodipine en hydrochloorthiazide/amlodipine.
Dans un sous-groupe de 283 patients visant à évaluer la mesure ambulatoire de la pression artérielle, des réductions cliniquement et statistiquement supérieures de la pression systolique et diastolique sur 24 heures ont été observées avec la triple association par rapport au valsartan/hydrochlorothiazide, au valsartan/amlodipine, et à l’hydrochlorothiazide/amlodipine.

Dubbele blokkering van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem (RAAS) Het gelijktijdig gebruik van ARB’s - inclusief valsartan – met andere geneesmiddelen die op het RAAS werken wordt in verband gebracht met een verhoogde incidentie van hypotensie, hyperkaliëmie, en verandering in de nierfunctie vergeleken met monotherapie.
Double blocage du système rénine-angiotensine-aldostérone (SRAA) L’utilisation concomitante d’ARAII –y compris du valsartan – avec d’autres médicaments agissant sur le SRAA est associée à une augmentation de l’incidence des cas d’hypotension, d’hyperkaliémie, et de modifications de la fonction rénale, par rapport à la monothérapie.