Vertaling van "valsartan studie werden " (Nederlands → Frans) :

In een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie met een factoriële design waarin verschillende combinaties van valsartan/hydrochloorthiazide werden vergeleken met hun respectieve componenten, werd een significant sterkere gemiddelde daling van de systolische/diastolische BD waargenomen met de combinatie valsartan/hydrochloorthiazide 80/12,5 mg (16,5/11,8 mmHg) dan met de placebo (1,9/4,1 mmHg) en zowel hydrochloorthiazide 12,5 mg (7,3/7,2 mmHg) als valsartan 80 mg (8,8/8,6 mmHg).
Dans une étude en double aveugle, randomisée, contre placebo, à plan factoriel, comparant diverses combinaisons de doses de valsartan/hydrochlorothiazide à leurs composants respectifs, on a observé des réductions de la TA systolique/diastolique moyenne significativement plus élevées avec la combinaison valsartan/hydrochlorothiazide 80/12,5 mg (16,5/11,8 mmHg) qu'avec le placebo (1,9/4,1 mmHg) et aussi bien 12,5 mg d'hydrochlorothiazide (7,3/7,2 mmHg) et 80 mg de valsartan (8,8/8,6 mmHg).

In een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie met een factoriële design waarin verschillende combinaties van valsartan/hydrochloorthiazide werden vergeleken met hun respectieve componenten, werd een significant sterkere gemiddelde daling van de systolische/diastolische BD waargenomen met de combinatie valsartan/hydrochloorthiazide 320/12,5 mg (21,7/15,0 mmHg) en 320/25 mg (24,7/16,6 mmHg) dan met de placebo (7,0/5,9 mmHg) en de respectieve monotherapieën, d.w.z. hydrochloorthiazide 12,5 mg (11,1/9,0 mmHg), hydrochloorthiazide 25 mg (14,5/10,8 mmHg) en valsartan 320 mg (13,7/11,3 mmHg).
Dans une étude en double aveugle, randomisée, contre placebo, à plan factoriel, comparant diverses combinaisons de doses de valsartan/hydrochlorothiazide à leurs composants respectifs, on a observé des réductions de la TA systolique/diastolique moyenne significativement plus élevées avec les combinaisons valsartan/hydrochlorothiazide 320/12,5 mg (21,7/15,0 mmHg) et 320/25 mg (24,7/16,6 mmHg) qu'avec le placebo (7,0/5,9 mmHg) et avec les monothérapies respectives, à savoir 12,5 mg d'hydrochlorothiazide (11,1/9,0 mmHg), 25 mg d'hydrochlorothiazide (14,5/10,8 mmHg) et 320 mg de valsartan (13,7/11,3 mmHg).

In een dubbelblinde, gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie met een factoriële design waarin verschillende combinaties van valsartan/hydrochloorthiazide werden vergeleken met hun respectieve componenten, werd een significant sterkere gemiddelde daling van de systolische/diastolische BD waargenomen met de combinatie valsartan/hydrochloorthiazide 160/12,5 mg (17,8/13,5 mmHg) en 160/25 mg (22,5/15,3 mmHg) dan met de placebo (1,9/4,1 mmHg) en de respectieve monotherapieën, d.w.z. hydrochloorthiazide 12,5 mg (7,3/7,2 mmHg), hydrochloorthiazide 25 mg (12,7/9,3 mmHg) en valsartan 160 mg (12,1/9,4 mmHg).
Dans une étude en double aveugle, randomisée, contre placebo, à plan factoriel, comparant diverses combinaisons de doses de valsartan/hydrochlorothiazide à leurs composants respectifs, on a observé des réductions de la TA systolique/diastolique moyenne significativement plus élevées avec les combinaisons valsartan/hydrochlorothiazide 160/12,5 mg (17,8/13,5 mmHg) et 160/25 mg (22,5/15,3 mmHg) qu'avec le placebo (1,9/4,1 mmHg) et avec les monothérapies respectives, à savoir 12,5 mg d'hydrochlorothiazide (7,3/7,2 mmHg), 25 mg d'hydrochlorothiazide (12,7/9,3 mmHg) et 160 mg de valsartan (12,1/9,4 mmHg).

De ratten in de juveniele valsartan studie werden tot dag 70 gedoseerd, waarbij effecten op renale maturatie (postnataal 4-6 weken) niet kunnen worden uitgesloten.
Dans l’étude valsartan, les rats jeunes ont été traités jusqu’au jour 70 et la survenue d’un effet sur la maturation rénale (4 à 6 semaines après la naissance) ne peut pas être exclue.

De juveniele ratten in de valsartan studie werden tot op dag 70 gedoseerd, en effecten op de nierrijping (4 tot 6 weken na de geboorte) kunnen niet uitgesloten worden.
Les jeunes rats de l’étude valsartan ont été traités jusqu’au jour 70 et il est impossible d’exclure la survenue d’effets sur la maturation rénale (4 à 6 semaines après la naissance).

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%). In een klinisch onderzoek met patiënten met een voorgeschiedenis van droge hoest tijdens behandeling met een ACE-remmer vertoonde 19,5% van de proefpersonen die valsartan
Au cours d’une étude clinique incluant des patients ayant des antécédents de toux sèche sous IEC, cette toux est apparue chez 19,5 % des sujets sous valsartan et chez 19,0 % de ceux sous diurétique thiazidique contre 68,5 % de ceux sous IEC (p< 0,05).

Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).