Traduction de «vaak voorkomende verstrekkingen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een tamelijk goed gedefinieerde cluster van fobieën, waaronder angsten om het huis te verlaten; zich te begeven in winkels, menigten en openbare gelegenheden; of om alleen te reizen met treinen, bussen of vliegtuigen. Paniekstoornis is een veel voorkomend kenmerk van zowel huidige episoden als van die in het verleden. Depressieve en obsessieve symptomen en sociale fobieën zijn eveneens vaak aanwezig als bijkomende kenmerken. Vermijding van de fobie veroorzakende situatie staat vaak op de voorgrond en sommige agorafobici ervaren weinig angst omdat ze hun fobie veroorzakende situaties kunnen vermijden. | Neventerm: | agorafobie zonder voorgeschiedenis van paniekstoornis | paniekstoornis met agorafobie
Définition: Groupe relativement bien défini de phobies concernant la crainte de quitter son domicile, la peur des magasins, des foules et des endroits publics, ou la peur de voyager seul en train, en autobus ou en avion. La présence d'un trouble panique est fréquente au cours des épisodes actuels ou antérieurs d'agoraphobie. Parmi les caractéristiques associées, on retrouve souvent des symptômes dépressifs ou obsessionnels, ainsi que des phobies sociales. Les conduites d'évitement sont souvent au premier plan de la symptomatologie et certains agoraphobes n'éprouvent que peu d'anxiété, car ils parviennent à éviter les situations phobogènes. | Agoraphobie sans antécédents de trouble panique Trouble panique avec agoraphobie

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het systeem van “referentiebedragen” voor bepaalde vaak voorkomende verstrekkingen in ziekenhuizen, heeft als doel praktijkverschillen bij standaardprocedures die in het ziekenhuis worden uitgevoerd weg te werken.
Le système des “montants de référence” pour certaines prestations fréquemment dispensées dans les hôpitaux vise à supprimer les différences de pratiques pour des prestations standards dispensées dans le secteur hospitalier.

Artikel 11 van de wet van 22 augustus 2002 houdende maatregelen inzake gezondheidszorg heeft in de wet van 14 juli 1994 betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen (hierna: wet van 14.07.1994) een artikel 56ter ingevoegd dat een systeem van “referentiebedragen” invoert voor bepaalde vaak voorkomende verstrekkingen in ziekenhuizen, teneinde “praktijkverschillen bij standaardprocedures die in het ziekenhuis worden uitgevoerd weg te werken” (Parl. St., Kamer, 2001-2002, DOC 50-1905/001, p. 8).
L’article 11 de la loi du 22 août 2002 portant des mesures en matière de soins de santé a introduit dans la loi du 14 juillet 1994 relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités (ci-après : la loi du 14.07.1994) un article 56ter qui instaure un système de “montants de référence” pour certaines prestations hospitalières courantes, ” visant à supprimer les différences de pratiques dans les procédures standard appliquées dans les hôpitaux” (Doc. parl., Ch., 2001-2002, DOC 50-1905/001, p. 8).

De referentiebedragen worden toegepast per opname voor de verzekeringstegemoetkoming verleend aan in een ziekenhuis opgenomen rechthebbenden, en worden vastgesteld per groep van relatief vaak voorkomende aandoeningen van geringe ernst (APR-DRG) (art. 56ter, §§ 1, 2 en 9), waarbij drie soorten verstrekkingen in aanmerking worden genomen (art. 56ter, § 8); die referentiebedragen, jaarlijks berekend (art. 56ter, § 4, stemmen overeen met het gemiddelde van de jaarlijkse uitgaven voor elk van die “standaardaandoeningen”, vermeerderd met 10 % (art. 56ter, § 3).
Appliqués par admission pour l’intervention de l’assurance octroyée à des bénéficiaires hospitalisés, les montants de référence sont établis par groupes de pathologies relativement fréquentes et de sévérité faible (APR-DRG) (art. 56ter, §§ 1 er , 2 et 9), en prenant en considération trois types de prestations (art. 56ter, § 8); ces montants de référence, calculés annuellement (art. 56ter, § 4), correspondent à la moyenne des dépenses annuelles effectuées pour chacune de ces pathologies “standards”, majorée de 10 % (art. 56ter, § 3).