Vertaling van "vaak moeilijk mogelijke " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door geheugenstoornissen, leerproblemen en verminderd vermogen zich gedurende wat langere tijd op een taak te concentreren. Er is vaak een uitgesproken gevoel van geestelijke vermoeidheid wanneer geestelijke taken worden ondernomen en het leren van nieuwe dingen wordt subjectief als moeilijk ervaren, zelfs indien dit objectief met goed resultaat verloopt. Geen van deze symptomen is dermate ernstig dat een diagnose van hetzij dementie (F00-F03), hetzij delirium (F05.-) gesteld kan worden. Deze diagnose dient alleen gesteld te worden in verband met een gespecificeerde lichamelijke stoornis en dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van een van de psychische stoornissen of gedragsstoornissen die geclassificeerd zijn onder F10-F99. De stoornis kan voorafgaan aan, samengaan met of volgen op een grote verscheidenheid van infecties en lichamelijke stoornissen, zowel van de hersenen als algemeen, maar directe blijk van betrokkenheid van de hersenen is niet noodzakelijk aanwezig. Zij kan worden gedifferentieerd van postencefalitisch syndroom (F07.1) en postcommotioneel syndroom (F07.2) door haar verschillende etiologie, beperktere spreiding van over het algemeen lichtere symptomen en doorgaans kortere duur.
Définition: Trouble caractérisé par une altération de la mémoire, des difficultés d'apprentissage et une réduction de la capacité à se concentrer sur une tâche, sauf pendant des périodes de courte durée. Le sujet éprouve souvent une fatigue mentale accentuée quand il fait des efforts mentaux, et un nouvel apprentissage peut être subjectivement difficile même quand il est objectivement réussi. Aucun de ces symptômes ne présente une sévérité suffisante pour justifier un diagnostic de démence (F00-F03) ou de delirium (F05.-). Ce diagnostic ne doit être fait qu'en présence d'un trouble somatique spécifié; il ne doit pas être fait en présence de l'un des troubles mentaux ou du comportement classés en F10-F99. Le trouble peut précéder, accompagner ou succéder à des infections et des troubles physiques très divers, cérébraux et généraux, sans qu'il existe obligatoirement des preuves directes en faveur d'une atteinte cérébrale. Il peut être différencié d'un syndrome post-encéphalitique (F07.1) et d'un syndrome post-commotionnel (F07.2) sur la base de son étiologie, de sa symptomatologie, moins riche et moins sévère, et de sa durée, habituellement plus courte.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij aidspatiënten en andere immunogecompromitteerde patiënten die gedurende lange tijd werden behandeld met de hogere doseringen van claritromycine wegens mycobacteriële infecties, was het vaak moeilijk mogelijke bijwerkingen van toediening van claritromycine te onderscheiden van de onderliggende tekenen van hiv-ziekte (humane immunodeficiëntievirus) of een intercurrerende aandoening.
Chez les patients atteints de SIDA, ou d’une autre immunodéficience, qui sont traités par des doses élevées de clarithromycine sur de longues périodes pour une infection mycobactérienne, il était souvent difficile de distinguer les effets indésirables éventuellement attribuables à l’administration de la clarithromycine des signes sous-jacents à la maladie due au virus de l’immunodéficience humaine (VIH) ou à une affection intercurrente.

Bij aids en anders immuungecompromiteerde patiënten behandeld met hogere doses clarithromycine over langere periodes tegen mycobacteriële infecties, was het vaak moeilijk om de bijwerkingen die mogelijk het gevolg waren van clarithromycine te onderscheiden van de onderliggende tekenen van humaan immunodeficiëntievirus (hiv) of intercurrente aandoeningen.
Chez les patients atteints de SIDA, ou d'une autre immunodéficience, qui sont traités par des doses élevées de clarithromycine pendant de longues périodes pour une infection mycobactérienne, il est souvent difficile de distinguer les effets indésirables éventuellement attribuables à l'administration de la clarithromycine des signes sous-jacents à la maladie due au virus de l'immunodéficience humaine (VIH) ou à une affection intercurrente.

Immunogecompromitteerde patiënten Bij patiënten met AIDS en andere immunogecompromitteerde patiënten die gedurende een lange tijd werden behandeld met de hogere doseringen van clarithromycine voor mycobacteriële infecties was het vaak moeilijk een onderscheid te maken tussen bijwerkingen die mogelijk verband hielden met de toediening van clarithromycine enerzijds en onderliggende tekenen van HIV of bijkomende ziekte anderzijds.
Patients immunocompromis Chez les sidéens et les autres patients immunocompromis recevant des doses plus élevées de clarithromycine pendant de longues périodes pour des infections mycobactériennes, il a souvent été difficile de distinguer les effets indésirables pouvant être liés à l’administration de clarithromycine des manifestations sous-jacentes de la maladie par le Virus de l’Immunodéficience Humaine (VIH) ou d’une maladie intercurrente.

Bij aidspatiënten en andere immunogecompromitteerde patiënten die gedurende langere tijd met de hogere doseringen van claritromycine worden behandeld voor mycobacteriële infecties, was het vaak moeilijk om de mogelijke bijwerkingen van toediening van claritromycine te onderscheiden van de onderliggende tekenen van hiv-ziekte (humaaan immunodeficiëntievirus) of een intercurrerende ziekte.
Chez les patients atteints du SIDA et les autres patients immunodéprimés traités par des doses élevées de clarithromycine sur des périodes prolongées pour des infections mycobactériennes, il s’est souvent avéré difficile de distinguer les effets indésirables éventuellement associés à l’administration de la clarithromycine des signes sous-jacents du virus de l’immunodéficience humaine (VIH) ou d’une maladie intercurrente.

Immunogecompromitteerde patiënten Bij aidspatiënten en andere immunogecompromitteerde patiënten die hogere doseringen van claritromycine gedurende lange tijd innamen wegens mycobacteriële infecties, was het vaak moeilijk om mogelijke bijwerkingen van toediening van claritromycine te onderscheiden van de tekenen van de hiv-ziekte (human immunodeficiency virus) of een bijkomende ziekte.
Patients immunodéprimés Chez les patients atteints du SIDA et chez les autres patients immunodéprimés ayant pris des posologies plus élevées de clarithromycine pendant une longue durée en raison d’infections mycobactériennes, il était souvent difficile de distinguer les effets indésirables éventuels associés à l’administration de clarithromycine des signes de l’infection à VIH (virus de l’immunodéficience humaine) ou d’une maladie concomitante.

Doordat infibulatie betrekkingen vaak moeilijk om niet te zeggen onmogelijk maakt, is het soms nodig om het litteken gevormd door de grote schaamlippen te inciseren om de eerste betrekking mogelijk te maken.
Du fait que l'infibulation rend souvent les rapports difficiles voir impossibles, il est parfois nécessaire d'inciser la cicatrice formée par les grandes lèvres pour permettre le premier rapport.

Immunogecompromitteerde patiënten Bij AIDS en andere immunogecompromitteerde patiënten die gedurende lange perioden met de hogere dosissen van clarithromycine werden behandeld voor mycobacteriële infecties, was het vaak moeilijk om een onderscheid te maken tussen bijwerkingen die mogelijk geassocieerd waren met de toediening van clarithromycine en onderliggende tekenen van de HIV (humaan immunodeficiëntie virus) ziekte of een intercurrente ziekte.
Patients immunodéprimés Chez les patients atteints du SIDA et chez les autres patients immunodéprimés traités par des doses plus élevées de clarithromycine pendant une longue durée en raison d’infections mycobactériennes, il était souvent difficile de distinguer les effets indésirables éventuels associés à l’administration de clarithromycine des signes sous-jacents de l’infection à VIH (virus de l’immunodéficience humaine) ou d’une maladie concomitante.

Door de aard van de interventies is blindering van zorgverlener en patiënt hier moeilijk en vaak in het beste geval maar gedeeltelijk mogelijk.
En raison de la nature des interventions, la mise en insu du dispensateur et du patient est malaisée et dans le meilleur des cas, elle n’est souvent que partielle.