Traduction de «uitzondering van kinderen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

endocarditis (chronisch) NNO | valvulaire | insufficiëntie | van niet-gespecificeerde klepNNO of met gespecificeerde oorzaak, met uitzondering van reumatisch of congenitaal | valvulaire | regurgitatie | van niet-gespecificeerde klepNNO of met gespecificeerde oorzaak, met uitzondering van reumatisch of congenitaal | valvulaire | stenose | van niet-gespecificeerde klepNNO of met gespecificeerde oorzaak, met uitzondering van reumatisch of congenitaal | valvulitis (chronisch)van niet-gespecificeerde klepNNO of met gespecificeerde oorzaak, met uitzondering van reumatisch of congenitaal
Endocardite (chronique) SAI Insuffisance | Reflux | Régurgitation | Sténose | Valvulite (chronique) | valvule non précisée | SAI ou de cause précisée, sauf rhumatismale ou congénitale

Omschrijving: Dit is een slecht omschreven stoornis waarvan de nosologische validiteit niet vaststaat. De categorie is bedoeld om de verschijnselen in onder te brengen van een groep kinderen met ernstige zwakzinnigheid (IQ onder 34) wier problemen vooral te maken hebben met hyperactiviteit en met aandacht, evenals met stereotiep gedrag. Ze verbeteren meestal niet onder medicatie met stimulerende middelen (anders dan kinderen met een normaal IQ) en kunnen op die middelen een ernstig dysfore reactie vertonen (soms met psychomotore vertraging); in deze groep neigt de hyperactiviteit tijdens de adolescentie plaats te maken voor hypoactiviteit (een patroon dat niet gebruikelijk is bij hyperkinetische kinderen met normale intelligentie). Dit syndroom gaat ook vaak samen met verschillende specifieke- of globale vertragingen van de ontwikkeling. De mate waarin het gedragspatroon een functie is van het lage IQ dan wel van organisch hersenletsel is niet bekend.
Définition: Trouble mal défini dont la validité nosologique reste incertaine. Cette catégorie concerne des enfants ayant un retard mental prononcé (Q.I. inférieur à 34) associé à une hyperactivité importante, une perturbation majeure de l'attention et des comportements stéréotypés. Les médicaments stimulants sont habituellement inefficaces (alors qu'ils peuvent être efficaces chez les enfants ayant un Q.I. normal) et peuvent provoquer une réaction dysphorique sévère (accompagnée parfois d'un ralentissement psychomoteur). A l'adolescence, l'hyperactivité fait souvent place à une hypoactivité (ce qui n'est habituellement pas le cas chez les enfants hyperkinétiques d'intelligence normale). Ce syndrome s'accompagne par ailleurs souvent de divers retards du développement, spécifiques ou globaux. On ne sait pas dans quelle mesure le syndrome comportemental est la conséquence du retard mental ou d'une lésion cérébrale organique.

Omschrijving: Deze groep stoornissen wordt gekenmerkt door de combinatie van aanhoudend agressief-, dissociaal- of uitdagend gedrag met openlijke en duidelijke symptomen van depressie, angst of andere emotionele problemen. Aan zowel de criteria voor gedragsstoornissen bij kinderen (F91.-) als aan die voor òf emotionele stoornissen bij kinderen (F93.-) òf een neurose van het volwassen type (F40-F48) òf een stemmingsstoornis (F30-F39) moet zijn voldaan.
Définition: Groupe de troubles caractérisés par la présence d'un comportement agressif, dyssocial ou provocateur, associé à des signes patents et marqués de dépression, d'anxiété ou d'autres troubles émotionnels. Pour un diagnostic positif, le trouble doit répondre à la fois aux critères d'un trouble des conduites de l'enfant (F91.-) et d'un trouble émotionnel de l'enfant (F93.-) ou d'un trouble névrotique de l'adulte (F40-F48) ou d'un trouble de l'humeur (F30-F39).

Omschrijving: Gedragsstoornis, doorgaans bij tamelijk jonge kinderen, die voornamelijk wordt gekenmerkt door opvallend uitdagend, ongehoorzaam, storend gedrag en die geen criminaliteit of de meer extreme vormen van agressief of dissociaal gedrag omvat. De stoornis vereist dat aan de algemene criteria uit F91.- is voldaan; zelfs ernstig kattenkwaad of zeer onbehoorlijk gedrag is op zichzelf niet voldoende voor de diagnose. Deze categorie dient met voorzichtigheid gebruikt te worden, vooral bij oudere kinderen, aangezien een gedragsstoornis die klinisch van belang is doorgaans samengaat met dissociaal of agressief gedrag dat verder gaat dan louter uitdagend gedrag, ongehoorzaamheid of storend optreden.
Définition: Trouble des conduites, se manifestant habituellement chez de jeunes enfants, caractérisé essentiellement par un comportement provocateur, désobéissant ou perturbateur et non accompagné de comportements délictueux ou de conduites agressives ou dyssociales graves. Pour qu'un diagnostic positif puisse être porté, le trouble doit répondre aux critères généraux cités en F91.-; les mauvaises blagues ou mauvais tours , et les perturbations même sévères, observées chez des enfants, ne justifient pas, en eux-mêmes, ce diagnostic. Cette catégorie doit être utilisée avec prudence, en particulier chez les enfants plus âgés, étant donné que les troubles des conduites présentant une signification clinique s'accompagnent habituellement de comportements dyssociaux ou agressifs dépassant le cadre d'un comportement provocateur, désobéissant ou perturbateur.

Omschrijving: Een groep stoornissen die worden gekenmerkt door een vroeg begin (doorgaans in de eerste vijf levensjaren), gebrek aan doorzettingsvermogen bij activiteiten die cognitieve betrokkenheid vereisen en een neiging om van de ene bezigheid naar de andere te gaan zonder er een af te maken en door slecht georganiseerde, slecht gereguleerde en overmatige activiteit. Er kunnen tevens verscheidene andere afwijkingen optreden. Hyperkinetische kinderen zijn vaak roekeloos en impulsief, vaak betrokken bij ongelukken en komen in disciplinaire problemen door onnadenkend overtreden van regels en niet zozeer door opzettelijke ongehoorzaamheid. Hun relaties met volwassenen zijn dikwijls ongeremd, zonder de gebruikelijke voorzichtigheid en terughoudendheid. Ze zijn niet populair bij andere kinderen en kunnen geïsoleerd raken. Stoornis van cognitieve functies komt veel voor en specifieke achterstand in motorische en taalontwikkeling is onevenredig frequent. secundaire complicaties omvatten dissociaal gedrag en geringe zelfwaardering.
Définition: Groupe de troubles caractérisés par un début précoce (habituellement au cours des cinq premières années de la vie), un manque de persévérance dans les activités qui exigent une participation cognitive et une tendance à passer d'une activité à l'autre sans en finir aucune, associés à une activité globale désorganisée, incoordonnée et excessive. Les troubles peuvent s'accompagner d'autres anomalies. Les enfants hyperkinétiques sont souvent imprudents et impulsifs, sujets aux accidents, et ont souvent des problèmes avec la discipline à cause d'un manque de respect des règles, résultat d'une absence de réflexion plus que d'une opposition délibérée. Leurs relations avec les adultes sont souvent marquées par une absence d'inhibition sociale, de réserve et de retenue. Ils sont mal acceptés par les autres enfants et peuvent devenir socialement isolés. Ces troubles s'accompagnent souvent d'une altération des fonctions cognitives et d'un retard spécifique du développement de la motricité et du langage. Ils peuvent entraîner un comportement dyssocial ou une perte de l'estime de soi.

leuko-erytroblastaire anemie | pseudoleukemie van kinderen
Anémie leuco-érythroblastique Pseudoleucémie infantile

gezondheidspromotie voor kinderen
promotion de la santé de l'enfant

anemie van Fanconi | familiale hypoplastische anemie | pancytopenie met misvormingen | '(Pure) red cell aplasia' | congenitaal | '(Pure) red cell aplasia' | van kinderen | '(Pure) red cell aplasia' | primair | syndroom van Blackfan-Diamond
Anémie (de):Fanconi | hypoplasique familiale | Erythroblastopénie (pure) (du):congénitale | nourrisson | primaire | Pancytopénie avec malformations Syndrome de Blackfan-Diamond

educatie over nemen van veiligheidsmaatregelen voor kinderen
enseignement sur les mesures de sécurité de l'enfant

Omschrijving: Toestanden van subjectieve spanning en emotionele ontregeling die doorgaans het sociaal functioneren en optreden belemmeren en ontstaan in de periode van aanpassing aan een belangrijke levensverandering of stressveroorzakende levensgebeurtenis. De stressveroorzakende factor kan de samenhang van iemands sociale netwerk aangetast hebben (sterfgeval, scheiding) of sociale steun en waarden in groter verband (migratie, vluchtelingenstatus) of vertegenwoordigde een belangrijke ontwikkelingsstap of crisis (naar school gaan, ouder worden, falen in het bereiken van een dierbaar persoonlijk doel, pensionering). Individuele predispositie of kwetsbaarheid speelt een belangrijke rol bij het risico voor het optreden van aanpassingsstoornissen en de vormen daarvan, maar men neemt niettemin aan dat de toestand niet zou zijn ontstaan zonder de stressveroorzakende factor. De vormen variëren en omvatten depressieve stemming, angst, zorgen (of een mengsel hiervan); een gevoel van onvermogen de problemen het hoofd te bieden, vooruit te plannen of in de huidige situatie voort te gaan, alsmede enige mate van beperking bij het verrichten van alledaagse taken. Gedragsstoornissen kunnen een begeleidend kenmerk zijn, vooral bij adolescenten. Het meest op de voorgrond tredende kenmerk kan een korte of langdurige depressieve reactie zijn of een stoornis van andere emoties en gedragingen. | Neventerm: | cultuurschok | hospitalisme bij kinderen | rouwreactie
Définition: Etat de détresse et de perturbation émotionnelle, entravant habituellement le fonctionnement et les performances sociales, survenant au cours d'une période d'adaptation à un changement existentiel important ou un événement stressant. Le facteur de stress peut entraver l'intégrité de l'environnement social du sujet (deuil, expériences de séparation) ou son système global de support social et de valeurs sociales (immigration, statut de réfugié); ailleurs, le facteur de stress est en rapport avec une période de transition ou de crise au cours du développement (scolarisation, naissance d'un enfant, échec dans la poursuite d'un but important, mise à la retraite). La prédisposition et la vulnérabilité individuelles jouent un rôle important dans la survenue et la symptomatologie d'un trouble de l'adaptation; on admet toutefois que le trouble ne serait pas survenu en l'absence du facteur de stress concerné. Les manifestations, variables, comprennent une humeur dépressive, une anxiété ou une inquiétude (ou l'association de ces troubles), un sentiment d'impossibilité à faire face, à faire des projets, ou à continuer dans la situation actuelle, ainsi qu'une certaine altération du fonctionnement quotidien. Elles peuvent s'accompagner d'un trouble des conduites, en particulier chez les adolescents. La caractéristique essentielle de ce trouble peut consister en une réaction dépressive, de courte ou de longue durée, ou une autre perturbation des émotions et des conduites. | Choc culturel Hospitalisme chez l'enfant Réaction de deuil

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Voor continue infusie bij pediatrische patiënten, met uitzondering van kinderen, zijn de infusiesnelheden dezelfde als voor volwassenen.
Pour la perfusion continue chez les patients pédiatriques, les débits de perfusion sont identiques à ceux utilisés chez les adultes, à l’exception du cas des enfants.

Overwegende het hierboven vermelde ‘worst case’ scenario m.b.t. het aantal aanwezige C. botulinum per gram alsook de onmogelijkheid tot uitgroei en toxineproductie in honing, wordt het risico voor de volksgezondheid (met uitzondering van kinderen jonger dan 1 jaar) door het Wetenschappelijk Comité als zeer beperkt ingeschat.
Considérant le ‘worst case scenario’ décrit ci-dessus en ce qui concerne la présence de C. botulinum par gramme, et vu que la croissance et la production de toxines ne peuvent avoir lieu dans le miel, le risque pour la santé publique (à l’exception des enfants âgés de moins d’un an) est évalué comme très faible par le Comité Scientifique.

Gebruik bij kinderen: Doseringsvoorschriften en indicaties voor toepassing bij kinderen jonger dan 16 jaar zijn niet vastgesteld, met uitzondering echter van de behandeling van primaire dysmenorrhoea die voorziet in de mogelijkheid van toediening van Piroxicam Sandoz 20 mg vanaf de leeftijd van 12 jaar.
Chez l'enfant: la posologie et les indications du produit chez l'enfant de moins de 16 ans n'ont pas encore été déterminées, à l'exception du traitement des dysménorrhées primaires où l'administration de Piroxicam Sandoz 20 mg est autorisée à partir de 12 ans.

Gebruik bij kinderen: Doseringsvoorschriften en indicaties voor toepassing bij kinderen jonger dan 16 jaar zijn niet vastgesteld, met uitzondering echter van de behandeling van pijnlijke menstruatie die voorziet in de mogelijkheid van toediening van Piroxicam Sandoz 20 mg vanaf de leeftijd van 12 jaar.
Chez l'enfant: la posologie et les indications du produit chez l'enfant de moins de 16 ans n'ont pas encore été déterminées, à l'exception du traitement des règles douloureuses où l'administration de

Gebruik bij kinderen en adolescenten: Sertraline dient gewoonlijk niet te worden gebruikt bij kinderen en adolescenten onder de 18 jaar, met uitzondering van patiënten met een obsessieve compulsieve stoornis.
Utilisation chez l’enfant et chez l’adolescent: La sertraline ne doit généralement pas être utilisée chez l’enfant et chez l’adolescent âgé de moins de 18 ans, sauf pour le traitement des troubles obsessionnels compulsifs.

Gebruik bij kinderen en adolescenten: Sertraline dient gewoonlijk niet te worden gebruikt bij kinderen en adolescenten onder de 18 jaar, met uitzondering van patiënten met een obsessieve compulsieve stoornis (OCS).
Utilisation chez l’enfant et chez l’adolescent : La sertraline ne doit généralement pas être utilisée chez l’enfant et chez l’adolescent âgé de moins de 18 ans, sauf pour le traitement des troubles obsessionnels compulsifs (TOC).

Pediatrisch gebruik: Voor pasgeborenen (0-28 dagen), baby’s en peuters (28 dagen-2 jaar), kinderen (2-11 jaar) en adolescenten (12-17 jaar) zijn de aanbevolen dosissen gelijkaardig aan deze bij volwassen, met uitzondering van de continue infusie hoeveelheden bij kinderen (2-11 jaar) welke iets hoger kunnen zijn dan bij volwassenen.
Utilisation chez les enfants : Pour les nouveau-nés (0-28 jours), les nourrissons et les jeunes enfants (28 jours–2 ans), les enfants (2- 11 ans) et les adolescents (12–17 ans), les doses recommandées sont similaires à celles utilisées chez les adultes, à l’exception des vitesses de perfusion continue, qui doivent être plus élevées chez les enfants (2-11 ans) que chez les adultes.

Pediatrische patiënten In klinisch onderzoek bij kinderen (≥ 3 jaar), was het bijwerkingenprofiel over het algemeen gelijk aan dat voor volwassen patiënten met uitzondering van een hogere frequentie van nefrolithiase van 29 % (20/70) bij kinderen die met CRIXIVAN werden behandeld.
Population pédiatrique Au cours des études cliniques effectuées chez des enfants et adolescents (≥ 3 ans), le profil d’effets indésirables a été similaire à celui des patients adultes, à l’exception d’une fréquence plus élevée de lithiase des voies urinaires qui a été de 29 % (20/70) dans la population pédiatrique traitée par CRIXIVAN.

Alle voorzieningen voor de groepsopvang van baby’s en peuters die maaltijden of dranken aanbieden aan kinderen dienen te beschikken over een toelating afgeleverd door het Agentschap, met uitzondering van ‐ kinderopvang(st)ers die volgens de reglementering van de
Tous les milieux d’accueil collectifs de la petite enfance qui fournissent des aliments ou boissons aux enfants doivent disposer d’une autorisation délivrée par l’AFSCA, sauf : ‐ les accueillant(e)s d’enfants reconnus par la réglementation

Er is evidentie dat antidepressiva bij kinderen en adolescenten kunnen leiden tot zelfmoordgedachten en automutilatie; daarenboven is de doeltreffendheid (mogelijk met uitzondering van fluoxetine) in deze leeftijdsgroep onvoldoende bewezen [zie Folia december 2004 en Folia augustus 2006 ].
Des données indiquent que les antidépresseurs peuvent provoquer, chez les enfants et les adolescents, des idées suicidaires et de l’automutilation; de plus, leur efficacité (à l’exception peut-être de la fluoxétine) dans cette tranche d’âge n’est pas suffisamment prouvée [voir Folia décembre 2004 et Folia aôut 2006 ].