Vertaling van "uitgangswaarde gemiddelde " (Nederlands → Frans) :

Uitgangswaarde gemiddelde MELD score was 17,1 voor ETV en 15,3 voor adefovir dipivoxil.
Le taux moyen MELD à l’initiation de l’étude était de 17,1 pour ETV et de 15,3 pour adéfovir dipivoxil.

De “Cholesterol and Recurrent Events (CARE)” studie was een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studie, waarbij het effect van natriumpravastatine 40 mg éénmaal daags op coronaire sterfte en niet-fataal MI gedurende gemiddeld 4,9 jaar werd bepaald bij 4.159 patiënten in de leeftijd van 21 tot 75 jaar met normale totaal cholesterolwaarden (uitgangswaarde gemiddeld totaal cholesterol < 240 mg/dl) die een myocardinfarct doorgemaakt hadden in de voorafgaande 3 tot 20 maanden.
L’étude CARE (“Cholesterol and Recurrent Events”) est une étude randomisée, réalisée en double aveugle et contrôlée par placebo. Pendant une durée moyenne de 4,9 ans, elle déterminait l’effet de la pravastatine sodique (40 mg, une fois par jour) sur la mortalité coronaire et sur l’IM non fatal.

De “Cholesterol and Recurrent Events (CARE)” studie was een gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studie, waarbij het effect van pravastatine (40 mg eenmaal daags) op sterfte door coronaire hartziekten en niet-fataal myocardinfarct gedurende gemiddeld 4,9 jaar werd vergeleken bij 4.159 patiënten in de leeftijd van 21 tot 75 jaar met normale totaal cholesterolwaarden (uitgangswaarde gemiddeld totaal cholesterol < 240 mg/dl) die een myocardinfarct doorgemaakt hadden in de voorafgaande 3 tot 20 maanden.
L’étude " Cholesterol and Recurrent Events (CARE)" est un essai randomisé, en double aveugle, contrôlé contre placebo comparant les effets de la pravastatine (40 mg/jour) à ceux d'un placebo sur les décès d'origine coronaire et sur les infarctus du myocarde non fatals sur une durée moyenne de 4,9 ans chez 4.159 patients âgés de 21 à 75 ans présentant un taux de cholestérol total normal (cholestérol total initial moyen < 240 mg/dl), et ayant déjà fait un infarctus du myocarde dans les 3 à 20 mois précédents.

Na 1 jaar waren de gemiddelde afnames in HbA 1c voor vildagliptine toegevoegd aan metformine -0,81% (bij een gemiddelde uitgangswaarde- HbA 1c van 8,4%) en voor gliclazide toegevoegd aan metformine -0,85% (bij een gemiddelde uitgangswaarde-HbA 1c van 8,5%), statistische non-inferioriteit werd bereikt (95% CI -0,11 – 0,20).
Après 1 an, les réductions moyennes d’HbA 1c ont été de -0,81% avec l’association vildagliptine et metformine (taux initial moyen d’ HbA 1c de 8,4%) et de -0,85% avec l’association vildagliptine et gliclazide (taux initial moyen d’ HbA 1c de 8,5%) ; la non-infériorité statistique a été atteinte (IC 95% -0,11 – 0,20).

De gemiddelde uitgangswaarde van de CD4-cel-telling was 427 cellen/mm 3 , de gemiddelde uitgangswaarde van het plasma HIV-1 RNA was 3,4 log 10 kopieën/ml (78% van de patiënten had een virusbelasting van < 5.000 kopieën/ml), en de gemiddelde duur van eerdere HIV-behandeling 5,4 jaar.
A l’initiation du traitement, le taux de CD4 moyen était de 427 cellules/mm 3 , la charge virale moyenne de 3,4 log 10 copies/ml (78% des patients avaient une charge virale < 5 000 copies/ml) et la durée moyenne du traitement antirétroviral antérieur de 5,4 ans.

De gemiddelde uitgangswaarde van de CD4-cel-telling was 427 cellen/mm 3 , de gemiddelde uitgangswaarde van het plasma HIV-1 RNA was 3,4 log 10 kopieën/ml (78% van de patiënten had een virusbelasting van < 5.000 kopieën/ml), en de gemiddelde duur van eerdere HIV-behandeling 5,4 jaar. Uit genotype-analyse van HIV-isolaten van 253 patiënten bij aanvang van het onderzoek bleek 94% van de patiënten HIV-1-resistentiemutaties te hebben welke in verband gebracht werden met nucleoside reverse transcriptase-remmers, 58% had mutaties veroorzaakt door proteaseremmers, en 48% mutaties door niet-nucleoside reverse transcriptase-remmers.
A l’initiation du traitement, le taux de CD4 moyen était de 427 cellules/mm 3 , la charge virale moyenne de 3,4 log 10 copies/ml (78% des patients avaient une charge virale < 5 000 copies/ml) et la durée moyenne du traitement antirétroviral

Voor CY-BOCs waren de gemiddelde scores voor de uitgangswaarde en voor verandering ten opzichte van de uitgangswaarde voor de placebogroep respectievelijk 22,25 ± 6,15 en -3,4 ± 0,82. Voor de sertralinegroep waren scores voor de uitgangswaarde en voor verandering ten opzichte van de uitgangswaarde respectievelijk 23,36 ± 4,56 en -6,8 ± 0,87.
En ce qui concerne l'échelle CY-BOC, les scores moyens de départ et les modifications moyennes de ces scores de départ étaient de 22,25 ± 6,15 et -3,4 ± 0,82, respectivement, dans le groupe placebo, et atteignaient 23,36 ± 4,56 et -6,8 ± 0,87, respectivement, dans le groupe sertraline.

Na 9 maanden behandeling met VPRIV bedroeg de gemiddelde absolute toename in de hemoglobineconcentratie ten opzichte van de uitgangswaarde 1,624 g/dl (± 0,223 SE). Er werd aangetoond dat deze toename van de hemoglobineconcentratie klinisch en statistisch niet inferieur was aan imiglucerase (gemiddeld verschil van de verandering tussen beide behandelingen vanaf de uitgangswaarde tot 9 maanden [VPRIV – imiglucerase]: 0,135 g/dl).
L’augmentation moyenne absolue par rapport aux valeurs initiales du taux d’hémoglobine était de 1,624 g/dl (± 0,223 écart type) après 9 mois de traitement par VPRIV. Cette augmentation du taux d’hémoglobine s’est révélée cliniquement et statistiquement non-inférieure à l’imiglucérase (différence moyenne entre les traitements [VPRIV – imiglucérase] entre les valeurs initiales et les valeurs à 9 mois) : 0,135 g/dl).

De gemiddelde toename van de cardiale index ten opzichte van de uitgangswaarde bedroeg 0,5 l/min/m 2 , de gemiddelde daling van de gemiddelde longslagaderdruk bedroeg 8 mmHg en de gemiddelde daling van de pulmonale arteriële vaatweerstand bedroeg 389 dyn·sec·cm -5 .
Comparée aux données de base, l’augmentation moyenne de l’index cardiaque était de 0,5 l/min/m 2 , la diminution moyenne de la pression artérielle pulmonaire moyenne était de 8 mmHg, et la diminution moyenne des résistances vasculaires pulmonaires était de 389 dyn·sec·cm -5 .

Bij een onderzoek met gezonde vrijwilligers met blootstellingen die vergelijkbaar waren met de blootstellingen zoals waargenomen bij patiënten, was de gemiddelde duur van QTcF intervalverandering ten opzichte van de uitgangswaarde 7 msec (CI ± 4 msec), gecorrigeerd voor het gemiddelde placebo effect.
Dans une étude menée chez des volontaires sains au cours de laquelle les expositions ont été comparables à celles observées chez les patients, la variation moyennée de l’intervalle QTcF, après soustraction des valeurs obtenues avec le placebo, a été de 7 ms par rapport aux valeurs initiales (IC ± 4 ms).