Vertaling van "tweede doses " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

tweede metacarpaal
deuxième métacarpien

fractuur van tweede cervicale-wervel
Fracture de la deuxième vertèbre cervicale

brandwond van tweede graad van hoofd en hals
Brûlure du second degré de la tête et du cou

etsing van tweede graad van hoofd en hals
Corrosion du second degré de la tête et du cou

chiasma opticum | optische schors | tweede hersenzenuw [n. II]
Chiasma optique Cortex visuel Nerf crânien II

Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa
Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa

metatarsofalangeaal gewricht van tweede teen
articulation métatarsophalangienne du doigt II du pied

metatarsofalangeaal gewricht van tweede tot en met vijfde teen
articulation métatarsophalangienne de l'orteil de II à V

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als laat of zich manifesterend vanaf tweede jaar na geboorte. | gewrichten van Clutton (M03.1) | Hutchinson- | tanden | Hutchinson- | trias | late congenitale | cardiovasculaire-syfilis (I98.0) | late congenitale | syfilitische- | artropathie (M03.1) | late congenitale | syfilitische- | osteochondropathie (M90.2) | syfilitische zadelneus
Arthropathie+ (M03.1*) | Ostéochondropathie+ (M90.2*) | syphilitique congénitale tardive | Dents de Hutchinson Maladie de Clutton+ (M03.1*) Nez en selle attribuable à la syphilis Syphilis cardio-vasculaire congénitale tardive+ (I98.0*) Triade de Hutchinson

brandwond van tweede graad van romp
Brûlure du second degré du tronc

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

per os: de eerste week tot 600 mg p.d. in 3 doses, de tweede week 400 mg p.d. in 2 doses, nadien 200 mg p.d. in 1 dosis
per os: la première semaine jusqu'à 600 mg p.j. en 3 prises, la deuxième semaine 400 mg p.j. en 2 prises, ensuite 200 mg p.j. en 1 prise

Wanneer de ductus arteriosus niet 48 uur na de laatste injectie sluit of wanneer hij opnieuw open gaat, kan een tweede kuur met 3 doses, op de hierboven beschreven manier, worden gegeven.
Si le canal artériel ne s’est pas fermé 48 heures après la dernière injection ou s’il s’ouvre à nouveau, une deuxième cure de 3 doses pourra être administrée, comme indiqué ci-dessus.

Als het niet voldoende is om de dagelijkse dosis te verdubbelen, moet u 6 tot 10 uur na de tweede dosis een derde dosis innemen (tussenpozen van 6-10 uur tussen doses).
Si le doublement de la dose quotidienne ne suffit pas, prenez-en une troisième six à dix heures après la deuxième (intervalle de six à dix heures entre deux doses).

Intacte mannelijke varkens vanaf een leeftijd van 8 weken dienen gevaccineerd te worden met 2 doses van 2 ml met een interval van tenminste 4 weken, waarbij de tweede dosis gewoonlijk 4 tot 6 weken vóór het slachten gegeven wordt.
Les porcs mâles entiers d’au moins 8 semaines d’âge doivent être vaccinés avec 2 doses de 2 ml à au moins 4 semaines d’intervalle. La seconde dose doit être normalement administrée 4 à 6 semaines avant l’abattage.

Als de ductus arteriosus 48 uur na de laatste injectie niet gesloten is, of als deze opnieuw open gaat, mag een tweede kuur van drie doses Pedea worden toegediend.
Si le canal artériel ne s’est pas fermé 48 heures après la dernière injection ou s’il s’ouvre à nouveau, une deuxième cure de trois doses de Pedea pourra être administrée.

Het tweede onderzoek (Hx-CD20-402) was een dose-finding onderzoek waarin patiënten in drie cohorten (3 patiënten, 3 patiënten, 27 patiënten) een startdosering kregen van respectievelijk 100 mg, 300 mg of 500 mg, een week later gevolgd door 3 opeenvolgende wekelijkse infusies van respectievelijk 500 mg, 1.000 mg of 2.000 mg ofatumumab.
La seconde étude (Hx-CD20-402), de détermination de dose, portait sur 3 cohortes de patients (une cohorte de 3 patients, une autre cohorte de 3 patients et une cohorte de 27 patients) ayant reçu, respectivement, une dose initiale de 100 mg, 300 mg ou 500 mg, suivie une semaine plus tard, respectivement, d’une perfusion de 500 mg, 1 000 mg ou 2 000 mg par semaine pendant 3 semaines consécutives.

In verband met het gebruik van D.E.E.T. tijdens de zwangerschap zijn de beschikbare gegevens bemoedigend: de meeste dierproeven tonen zelfs bij hoge doses geen verhoogd risico van afwijkingen; bij de vrouw komt D.E.E.T. na lokale toepassing waarschijnlijk slechts in zeer beperkte mate bij de vrucht; tenslotte werden in een studie bij vrouwen in het tweede en derde zwangerschapstrimester geen problemen gezien.
En ce qui concerne l’utilisation du D.E.E.T. pendant la grossesse, les données disponibles sont encourageantes: la plupart des études chez l’animal ne montrent pas de risque accru de malformations, même à doses élevées. Il est probable qu’après application locale chez la femme, le D.E.E.T. n’atteigne le fœtus que de façon très limitée.

probleem, waarvoor de behandeling oorspronkelijk werd opgestart; bij mogelijke interactie van de stopgezette therapie met een ander geneesmiddel, kan het metabolisme van dit laatste veranderen en kan de aandoening, behandeld met dit tweede geneesmiddel, beïnvloed worden; het te bruusk stopzetten van sommige geneesmiddelen kan leiden tot ontwenningsverschijnselen of tot een plotse verslechtering van de algemene toestand: dit geldt in het bijzonder voor middelen tegen angor (β-blokkers in het bijzonder), antihypertensiva (clonidine en methyldopa in het bijzonder) en ook voor anticholinergica, anticonvulsiva (gabapentine in het bijzonder), antidepressiva, antiparkinsonmiddelen, antipsychotica, benzodiazepines, glucocorticoïden aan hoge doses, cholinesterase-inhibitoren
par le médicament ; de même, si le médicament arrêté était en interaction avec un autre médicament, un problème peut surgir : une modification du métabolisme de ce dernier médicament est supprimée et un déséquilibre de la condition traitée par ce deuxième médicament peut voir le jour ; l’arrêt de certains médicaments peut mener à un syndrome de sevrage ou entraîner la décompensation d’un problème de santé si cet arrêt est trop brutal : antiangoreux (β-bloquants en particulier), antihypertenseurs (clonidine et méthyldopa plus particulièrement), anticholinergiques, anticonvulsivants (gabapentine en particulier), antidépresseurs, antiparkinsoniens, antipsychotiques, benzodiazépines, glucocorticoïdes (à hautes doses), inhibiteurs de l’acétylcholinestérase

Pediatrische patiënten Voor langdurige profylaxe van bloedingen bij patiënten jonger dan 12 jaar worden doses van 25-50 IE factor VIII per kg lichaamsgewicht elke tweede dag of 25-60 IE factor VIII per kg lichaamsgewicht driemaal per week aanbevolen.
Population pédiatrique Pour le traitement prophylactique à long terme des hémorragies chez les patients de moins de 12 ans, des doses de 25 à 50 UI de facteur VIII par kg de poids corporel tous les deux jours ou de 25 à 60 UI de facteur VIII par kg de poids corporel 3 fois par semaine sont recommandées.

Na de startdoseringen rifampicine werd een voorbijgaande toename in ambrisentan AUC(0– τ ) (respectievelijk 121% en 116% na eerste en tweede doses rifampicine) waargenomen.
Après l'initiation du traitement par rifampicine, une augmentation transitoire de l'ASC (0–τ) (121 % et 116 % après l'administration de la première et de la seconde dose de rifampicine) a été observée, probablement due à une inhibition de l'OATP par la rifampicine.