Traduction de «toenemende dosissen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

cumulatief | toenemend
cumulatif

Omschrijving: Lichamelijke symptomen passend bij en oorspronkelijk veroorzaakt door een vastgestelde lichamelijke stoornis, ziekte of beperking worden overdreven of blijven voortduren ten gevolge van de psychische toestand van de patiënt. De betrokkene is meestal verontrust door zijn lichamelijk-veroorzaakte pijn of beperkingen en wordt dikwijls in beslag genomen door zorgen, die gerechtvaardigd kunnen zijn, over de mogelijkheid van langdurige of toenemende beperking of pijn. | Neventerm: | compensatieneurose
Définition: Symptômes physiques compatibles avec - et initialement dus à - un trouble, une maladie ou une incapacité physique, mais amplifiés ou entretenus par l'état psychique du patient. Le sujet réagit habituellement par un sentiment de détresse à la douleur ou à l'incapacité et redoute, parfois à juste titre, une persistance ou une aggravation de son incapacité ou de sa douleur. | Névrose de compensation

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door zichtbaar haarverlies ten gevolge van een herhaaldelijk onvermogen om weerstand te bieden aan de drang om haren uit te trekken. Het uittrekken van het haar wordt doorgaans voorafgegaan door toenemende spanning en wordt gevolgd door een gevoel van opluchting of voldoening. Deze diagnose dient niet gesteld te worden indien er sprake is van een reeds eerder bestaande ontsteking van de huid of indien het haaruittrekken plaatsvindt in reactie op een waan of een hallucinatie.
Définition: Trouble caractérisé par une perte visible des cheveux, causée par une impossibilité répétée de résister aux impulsions à s'arracher les cheveux. L'arrachage des cheveux est habituellement précédé par une sensation croissante de tension et suivi d'un sentiment de soulagement ou de satisfaction. On ne porte pas ce diagnostic quand le sujet présente une affection inflammatoire pré-existante du cuir chevelu, ou quand il s'arrache les cheveux à la suite d'idées délirantes ou d'hallucinations.

Omschrijving: De schizofrene stoornissen worden in het algemeen gekarakteriseerd door fundamentele en kenmerkende verstoringen van denken en waarneming en door een inadequaat of vlak affect. Helder bewustzijn en intellectueel vermogen zijn doorgaans behouden, zij het dat bepaalde cognitieve tekortkomingen zich in de loop des tijds kunnen ontwikkelen. De belangrijkste psychopathologische verschijnselen omvatten 'Gedankenlautwerden'; gedachteninbrenging of -onttrekking; gedachtenuitzending; waanwaarneming en wanen omtrent het onder controle van derden staan; macht of passiviteit; gehallucineerde stemmen die de patiënt bekritiseren of over deze praten in de derde persoon; denkstoornissen en negatieve symptomen. | Het beloop van schizofrene stoornissen kan ononderbroken zijn, episodisch met toenemend of stabiel functieverlies of er kunnen een of meer episoden zijn met volledige of gedeeltelijke remissie. De diagnose van schizofrenie dient niet gesteld te worden in de aanwezigheid van uitgebreide depressieve of manische symptomen, tenzij het duidelijk is dat schizofrene symptomen aan de affectieve stoornis voorafgingen. Ook dient schizofrenie niet gediagnosticeerd te worden in de aanwezigheid van een duidelijke hersenaandoening of tijdens toestanden van intoxicatie met drugs of van onthouding van drugs. Gelijkvormige stoornissen die ontstaan in de aanwezigheid van epilepsie of een andere hersenaandoening dienen geklasseerd te worden onder F06.2 en die welke teweeg-gebracht worden door psychoactieve middelen onder F10-F19 met gemeenschappelijk vierde-teken .5.
Définition: Les troubles schizophréniques se caractérisent habituellement par des distorsions fondamentales et caractéristiques de la pensée et de la perception, ainsi que par des affects inappropriés ou émoussés. La clarté de l'état de conscience et les capacités intellectuelles sont habituellement préservées, bien que certains déficits des fonctions cognitives puissent apparaître au cours de l'évolution. Les phénomènes psychopathologiques les plus importants sont: l'écho de la pensée, les pensées imposées et le vol de la pensée, la divulgation de la pensée, la perception délirante, les idées délirantes de contrôle, d'influence ou de passivité, les hallucinations dans lesquelles des voix parlent ou discutent du sujet à la troisième personne, les troubles du cours de la pensée et les symptômes négatifs. L'évolution des troubles schizophréniques peut être continue, épisodique avec survenue d'un déficit progressif ou stable, ou bien elle peut comporter un ou plusieurs épisodes suivis d'une rémission complète ou incomplète. On ne doit pas faire un diagnostic de schizophrénie quand le tableau clinique comporte des symptômes dépressifs ou maniaques importants, à moins d'être certain que les symptômes schizophréniques précédaient les troubles affectifs. Par ailleurs, on ne doit pas porter un diagnostic de schizophrénie quand il existe une atteinte cérébrale manifeste ou une intoxication par une drogue ou un sevrage à une drogue. Des troubles semblables apparaissant au cours d'une épilepsie ou d'une autre affection cérébrale, sont à coder en F06.2, ceux induits par des substances psycho-actives étant à classer en F10-F19 avec le quatrième chiffre .5.

toenemende erfelijke spastische paralyse met aanvang tijdens vroege kindertijd
paralysie spastique infantile ascendante héréditaire

angina | toenemend (crescendo) | angina | progressief verergerend, inspanningsgerelateerd | angina | van recente datum (de novo), inspanningsgerelateerd | intermediair coronairsyndroom | pre-infarctsyndroom
Angine:accélérée | aggravée à l'effort | de novo à l'effort | Syndrome (de):coronaire intermédiaire | préinfarctus

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De verhouding tussen de concentraties van het geneesmiddel in de weefsels en die in het bloed groeit onevenredig met toenemende dosissen, aldus suggererend dat de eliminatie van het geneesmiddel uit de weefsels is vertraagd.
La proportion entre les concentrations du médicament dans les tissus et celles dans le sang évoluent de manière non proportionnelle avec l’augmentation des doses, suggérant ainsi que l’élimination du médicament hors des tissus est ralentie.

Het risico van maag- en darmbloedingen, ulceratie en perforatie verhoogt met toenemende dosissen van NSAIDs bij patiënten met een voorgeschiedenis van zweren, vooral indien deze gepaard ging met bloeding of perforatie (zie rubriek 4.3) en bij bejaarde personen.
Le risque d’hémorragie, d’ulcération ou de perforation GI s’élève parallèlement à l’augmentation des doses d’AINS chez les patients qui comptent un antécédent d’ulcère, particulièrement si celui-ci était compliqué d'une hémorragie ou d'une perforation (voir rubrique 4.3), ainsi que chez les personnes âgées.

Het risico op gastro-intestinale bloeding, ulceratie of perforatie is groter bij toenemende NSAID dosissen, bij patiënten met een voorgeschiedenis van een ulcus, in het bijzonder indien gecompliceerd met een bloeding of perforatie (zie rubriek 4.3), en bij ouderen.
Le risque d’hémorragies, d’ulcérations ou de perforations gastro-intestinales est plus élevé en cas d’augmentation des doses d’AINS, chez les patients ayant des antécédents d’ulcère, particulièrement en cas de complication par hémorragie ou perforation (voir rubrique 4.3) ainsi que chez les patients âgés.

Het risico op gastro-intestinale bloeding, ulceratie of perforatie is hoger met toenemende NSAID-dosissen, bij patiënten met een voorgeschiedenis van zweren, in het bijzonder indien gecompliceerd met hemorragie of perforatie (zie rubriek 4.3), en bij ouderen.
Le risque d’hémorragie, d’ulcération ou de perforation gastrointestinales s’accroît à mesure que la dose d’AINS augmente, chez les patients présentant des antécédents d’ulcère, en particulier si ceux-ci ont été compliqués d’hémorragies ou de perforations (cf. rubrique 4.3), et chez les personnes âgées.

Het risico op GI bloeding, ulceratie of perforatie is hoger met toenemende NSAID dosissen, bij patiënten met een voorgeschiedenis van zweren, in het bijzonder indien gecompliceerd met hemorragie of perforatie (zie rubriek 4.3), en bij ouderen.
Le risque d’hémorragie, d’ulcération ou de perforation gastro-intestinales s’accroît à mesure que la dose d’AINS augmente, chez les patients présentant des antécédents d’ulcère, en particulier si ceux-ci ont été compliqués d’hémorragies ou de perforations (cf. rubrique 4.3), et chez les personnes âgées.

De olmesartan plasmaconcentraties stijgen ongeveer lineair bij toenemende enkelvoudige orale dosissen tot ongeveer 80 mg.
Après administration orale d’une dose unique, la concentration plasmatique d’olmésartan augmente de manière quasi linéaire en fonction de la dose jusqu’à 80 mg.