Traduction de «toegediend over twee » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Er komen aanzienlijke culturele verschillen voor bij de presentatie van deze stoornis en er komen twee hoofdvormen voor, met aanzienlijke overlap. Bij de ene vorm is het belangrijkste kenmerk een klacht over toegenomen vermoeidheid na geestelijke inspanning, dikwijls samengaand met enige afname in het efficiënt verrichten van de dagelijkse beroepsarbeid. De geestelijke vermoeibaarheid wordt op typerende wijze beschreven als een zich op onaangename wijze opdringen van verwarrende associaties of herinneringen, moeite met concentreren en algemeen inefficiënt denken. Bij de andere vorm ligt de nadruk op gevoelens van lichamelijke of fysieke zwakte en uitputting na slechts minimale inspanning, samengaand met een gevoel van spierkrampen en pijnen en onvermogen om te ontspannen. Bij beide vormen is een scala van andere onaangename-gevoelens van lichamelijke aard gebruikelijk, zoals duizeligheid, spanningshoofdpijnen en gevoelens van algemene onzekerheid. Bezorgdheid over afnemende geestelijke- en lichamelijke gezondheid, prikkelbaarheid, anhedonie en in geringe mate wisselende-depressiviteit en -angst komen alle veel voor. De eerste en middelste fasen van de slaap zijn vaak gestoord, maar hypersomnie kan ook opvallend zijn. | Neventerm: | vermoeidheidssyndroom
Définition: Il existe des variations culturelles importantes dans les manifestations de ce trouble, qui comporte deux types essentiels, ayant de nombreux points communs. Dans le premier type, la caractéristique essentielle est une plainte concernant une fatigue accrue après des efforts mentaux, souvent associée à une certaine diminution des performances professionnelles et des capacités à faire face aux tâches quotidiennes. La fatigabilité mentale est décrite typiquement comme une distractibilité due à une intrusion désagréable d'associations et de souvenirs, une difficulté de concentration ou une pensée globalement inefficace. Dans le deuxième type, l'accent est mis sur des sensations de faiblesse corporelle ou physique et un sentiment d'épuisement après des efforts minimes, associés à des courbatures, des douleurs musculaires et une difficulté à se détendre. Les deux types comportent habituellement plusieurs autres sensations physiques désagréables, telles que des sensations vertigineuses, des céphalées de tension et une impression d'instabilité globale. Il existe par ailleurs souvent une inquiétude concernant une dégradation de la santé mentale et physique, une irritabilité, une anhédonie et des degrés variables de dépression et d'anxiété mineures. Il existe souvent une insomnie d'endormissement, une insomnie du milieu de la nuit ou une hypersomnie. | Syndrome asthénique

Omschrijving: Een persoonlijkheidsverandering, ten minste twee jaar bestaand, die toegeschreven kan worden aan de traumatische ervaring van het lijden aan een ernstige psychiatrische-ziekte. De verandering kan niet verklaard worden door een voorafgaande persoonlijkheidsstoornis en dient gedifferentieerd te worden van een schizofrene resttoestand en andere toestanden van onvolledig herstel van een voorafgaande psychische stoornis. Deze stoornis wordt gekenmerkt door een overmatige afhankelijkheid van en een veeleisende houding tegenover anderen; door de overtuiging veranderd of gestigmatiseerd te zijn door de ziekte, leidend tot een onvermogen om nauwe en vertrouwelijke betrekkingen met anderen aan te gaan en te onderhouden en tot sociale isolatie; door passiviteit, verminderde interesses en afgenomen betrokkenheid bij voorheen-beoefende vrijetijdsbesteding; door aanhoudende klachten over ziek zijn die kunnen samengaan met hypochondrische beweringen en ziektegedrag; door dysfore of labiele stemming, niet ten gevolge van een actuele psychische stoornis of voorafgaande psychische stoornis met affectieve resttoestand; en door een beduidende stoornis in sociaal en beroepsgebonden functioneren.
Définition: Modification de la personnalité, persistant au moins deux ans, imputable à l'expérience traumatique d'une maladie psychiatrique sévère. Le changement ne peut pas s'expliquer par un trouble antérieur de la personnalité et doit être différencié d'une schizophrénie résiduelle et d'autres états morbides consécutifs à la guérison incomplète d'un trouble mental antérieur. Ce trouble se caractérise par une dépendance et une attitude de demande excessives vis-à-vis des autres, par la conviction d'avoir été transformé ou marqué par la maladie au point de ne pas parvenir à établir ou maintenir des relations interpersonnelles étroites et confiantes et de s'isoler socialement, par une passivité, une perte des intérêts et un engagement moindre dans les activités de loisir, par des plaintes persistantes de se sentir souffrant, parfois associées à des plaintes hypocondriaques et à un comportement de malade, par une humeur dysphorique ou labile non due à un trouble mental actuel ni aux symptômes affectifs résiduels d'un trouble mental antérieur et par des problèmes à long terme du fonctionnement social et professionnel.

Omschrijving: De klachten worden door de patiënt gebracht alsof ze het gevolg zijn van een lichamelijke ziekte van een orgaansysteem of orgaan dat grotendeels of volledig onder autonome innervatie en controle staat, d.w.z. het cardiovasculaire, gastro-intestinale, respiratoire en urogenitale systeem. De klachten zijn doorgaans van twee typen, die geen van beide duiden op een lichamelijke stoornis van het betrokken orgaan of systeem. Ten eerste zijn er klachten op grond van objectieve symptomen van autonome prikkeling, zoals hartkloppingen, zweten, blozen, tremor en de uiting van angst en verontrusting over de mogelijkheid van een lichamelijke ziekte. Ten tweede zijn er subjectieve klachten van niet-specifieke of veranderlijke aard, zoals vluchtige steken en pijnen, branderig, drukkend en beklemd gevoel en gevoelens van opgeblazenheid of opgezetheid die door de patiënt worden toegeschreven aan een specifiek orgaan of orgaansysteem. | Neventerm: | hartneurose | maagneurose | neurocirculatoire asthenie | psychogene vormen van | aerofagie | psychogene vormen van | diarree | psychogene vormen van | dyspepsie | psychogene vormen van | dysurie | psychogene vormen van | flatulentie | psychogene vormen van | hik | psychogene vormen van | hoest | psychogene vormen van | hyperventilatie | psychogene vormen van | irritable bowel syndrome | psychogene vormen van | pylorospasme | psychogene vormen van | toegenomen mictiefrequentie | syndroom van da Costa
Définition: Le patient attribue ses symptômes au trouble somatique d'un système ou d'un organe innervé et contrôlé, en grande partie ou entièrement, par le système neurovégétatif: système cardio-vasculaire, gastro-intestinal, respiratoire, et urogénital. Les symptômes sont habituellement de deux types, aucun des deux n'évoquant un trouble somatique de l'organe ou du système concerné. Le premier type concerne des plaintes en rapport avec des signes objectifs d'un hyperfonctionnement neurovégétatif, par exemple des palpitations, une transpiration, des bouffées de chaleur ou de froid, des tremblements, ainsi que des manifestations traduisant une crainte et un sentiment de détresse quant à la présence possible d'un trouble somatique. Le deuxième type concerne des plaintes subjectives non spécifiques et variables, par exemple des douleurs vagues, des sensations de brûlure, de lourdeur, d'oppression, de gonflement ou d'étirement, attribuées par le patient à un organe ou à un système spécifique. | Asthénie neuro-circulatoire Formes psychogènes de:aérophagie | côlon irritable | diarrhée | dyspepsie | dysurie | flatulence | hoquet | hyperventilation | mictions fréquentes | spasme du pylore | toux | Névrose:cardiaque | gastrique | Syndrome de Da Costa

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De beschikbare ervaring over de veiligheid is beperkt bij een dosering van 5 mg/kg lichaamsgewicht per dag, toegediend over twee innamen (zie rubriek 4.8).
Une expérience limitée au niveau de la sécurité est disponible à une dose de 5 mg/kg par jour administrée en deux prises (voir rubrique 4.8).

Er is beperkte ervaring over de veiligheid bij kinderen bij een dosering van 5 mg/kg lichaamsgewicht per dag, toegediend over twee innamen (zie rubriek 4.8).
On dispose d’une expérience limitée concernant l’innocuité après administration d’une dose de 5 mg/kg par jour répartie en deux prises (voir rubrique 4.8)

Profylaxe voor schimmelinfecties: 5 mg/kg lichaamsgewicht per dag, toegediend over twee innamen.
La dose de 400 mg par jour ne peut pas être administrée plus de 14 jours s’il n’y a pas de signes d’amélioration. Prophylaxie des infections mycosiques : 5 mg/kg par jour à répartir en deux prises.

Add-ontherapie MET valproaat (remt de conjugatie van lamotrigine met glucuronzuur - zie rubriek 4.5): Dit toedieningsschema moet worden gebruikt met valproaat ongeacht eventuele concomitante geneesmiddelen 12,5 mg/dag (toegediend als 25 mg om de twee dagen) 25 mg/dag (eenmaal per dag) 50 mg/dag (eenmaal per dag of verdeeld over twee innames) 100 mg/dag - gebruikelijke streefdosering voor een optimale respons (eenmaal per dag of verdeeld over twee innames)
Traitement adjuvant AVEC valproate (inhibiteur de la glucuronidation de la lamotrigine – voir rubrique 4.5) : Ce schéma posologique doit être utilisé avec le valproate, quels que soient les médicaments concomitants 12,5 mg/jour (administrés sous la forme de 25 mg un jour sur deux) 25 mg/jour (une fois par jour) 50 mg/jour (une fois par jour ou deux doses fractionné es) 100 mg/jour dose cible habituelle pour une réponse optimale (une fois par jour ou deux doses fractionnées) Une dose maximale de 200 mg/jour peut être utilisée en fonction de la réponse clinique

In functie van de duur van de infusie, worden er twee verschillende doseringen aanbevolen voor een behandeling met paclitaxel: 175 mg/m 2 paclitaxel wordt toegediend als een intraveneuze infusie over een periode van drie uur gevolgd door 75 mg/m 2 cisplatine en de behandeling wordt herhaald met een interval van telkens 3 weken, of 135 mg/m 2 paclitaxel wordt toegediend als een intraveneus infuus over een periode van 24 uur gevolgd door 75 mg/m 2 cisplatine en de behandeling wordt herhaald met een interval van 3 weken (zie rubriek 5.1).
En fonction de la durée de la perfusion, deux posologies sont recommandées pour le traitement au paclitaxel : 175 mg/m 2 de paclitaxel administré par perfusion intraveineuse sur une période de trois heures suivi de 75 mg/m 2 de cisplatine toutes les 3 semaines, ou 135 mg/m 2 de paclitaxel administré en perfusion intraveineuse sur une période de 24 heures suivi de 75 mg/m 2 de cisplatine toutes les 3 semaines (voir rubrique 5.1).

Add-ontherapie MET valproaat (remt de conjugatie van lamotrigine met glucuronzuur - zie rubriek 4.5): Dit toedieningsschema moet worden gebruikt met valproaat ongeacht eventuele concomitante geneesmiddelen 12,5 mg/dag (toegediend als 25 mg om de twee dagen) 25 mg/dag (eenmaal per dag) 100 - 200 mg/dag (eenmaal per dag of verdeeld over twee innames) Om de onderhoudsdosering te bereiken, mag de dosering worden verhoogd met hoogstens 25-50 mg om de week of om de twee weken tot de optimale respons wordt bereikt
Traitement adjuvant AVEC valproate (inhibiteur de la glucuronidation de la lamotrigine – voir rubrique 4.5) : Ce schéma posologique doit être utilisé avec le valproate, quels que soient les médicaments concomitants 12,5 mg/jour (administrés sous la forme de 25 mg un jour sur deux) 25 mg/jour (une fois par jour) 100 − 200 mg/jour (une fois par jour ou deux doses fractionnées) Pour atteindre le traitement d’entretien, les doses peuvent être augmentées d’au maximum 25 à 50 mg toutes les 1 à 2 semaines, jusqu’à l’obtention d’une réponse optimale

Rizatriptan 40 mg (toegediend als eenmalige dosis of als twee doses met een tussenpoos van twee uur) werd bij meer dan 300 volwassen patiënten over het algemeen goed verdragen; de meest voorkomende met het geneesmiddel samenhangende bijwerkingen waren duizeligheid en slaperigheid.
Le rizatriptan à la dose de 40 mg (administré soit en une prise unique soit en deux prises avec un intervalle de 2 heures entre les prises) a été généralement bien toléré chez plus de 300 patients ; étourdissements et somnolence ont été les événements indésirables les plus fréquents ayant une relation de cause à effet avec le médicament.

Bij de bovengenoemde twee onderzoeken is een totale dagelijkse dosis Zavesca van 300 mg, verdeeld over drie doses, toegediend.
Une dose quotidienne totale de 300 mg de Zavesca répartie en trois doses a été utilisée dans les deux études ci-dessus.