Vertaling van "toediening van valsartan het serumkalium minder uitgesproken " (Nederlands → Frans) :

Het werkingsmechanisme van thiaziden verloopt via remming van de Na + Cl - -symporter, mogelijk door competitie aan te gaan met de Cl - -plaats, waarbij de reabsorptiemechanismen van elektrolyten beïnvloed worden. Dit gebeurt direct door het verhogen van de excretie van natrium en chloride tot een ongeveer gelijk niveau, en indirect door deze diuretische werking waarbij het plasmavolume wordt verlaagd, met dientengevolge een verhoging van de plasmarenineactiviteit, aldosteronsecretie en urinair kaliumverlies en een verlaging van het serumkalium. De renine-aldosteron verbinding wordt gemedieerd door angiotensine II, zodat bij gelijktijdige toediening van valsartan het serumkalium minder uitgesproken daalt dan is waargenomen bij monotherapie met hydrochloorthiazide.
Le mode d'action des diurétiques thiazides consiste en une inhibition du transport simultané de Na + Cl - , probablement par compétition au niveau du site Cl - , en agissant ainsi sur les mécanismes de réabsorption électrolytique : directement en augmentant l'excrétion de sodium et de chlorure en quantités plus ou moins équivalentes, et indirectement en exerçant un effet diurétique réduisant le volume plasmatique, avec par conséquent une augmentation de l’activité de la rénine plasmatique, une sécrétion d'aldostérone et une perte urinaire de potassium, ainsi qu’une réduction des taux sériques de potassium.

De renine-aldosteron link wordt gemedieerd door angiotensine II, zodat bij een gelijktijdige toediening van valsartan het serumkalium minder uitgesproken daalt dan is waargenomen bij een monotherapie met hydrochloorthiazide.
L’angiotensine II étant responsable du lien rénine-aldostérone, la diminution de la kaliémie est moins prononcée en cas de co-administration de valsartan que celle qui est observée avec l’hydrochlorothiazide en monothérapie.

De auteurs van deze meta-analyse wijzen er op dat het effect van vitamine D-toediening samen met calciumsupplementen waarschijnlijk minder uitgesproken is bij nietgeïnstitutionaliseerde personen dan bij geïnstitutionaliseerde.
Les auteurs de cette méta-analyse soulignent que l’effet de l’administration de vitamine D avec des suppléments calciques est probablement plus faible chez les personnes non institutionnalisées que chez celles qui le sont.

De link tussen renine en aldosteron wordt gemedieerd door angiotensine II. Bij gelijktijdige toediening van valsartan zal het serumkalium dan ook minder dalen dan bij een monotherapie met hydrochloorthiazide.
La liaison rénine-aldostérone est médiée par l'angiotensine II, si bien qu'avec la co-administration de

Verwacht wordt dat deze interacties minder uitgesproken zullen zijn voor de rectale route als voor de orale route omdat het maagdarmstelsel niet gepasseerd wordt, terwijl na intramusculaire toediening het effect van CYP3A4 modulatie niet substantieel zal verschillen van dat waargenomen voor intraveneus midazolam.
Ces interactions devraient être moins prononcées lors d’une administration par voie rectale comparativement à une administration par voie orale, en raison de l’absence de passage par le tractus digestif, tandis qu’après administration intramusculaire, les effets d’une modulation du CYP3A4 ne devraient pas être substantiellement différents de ceux observés avec le midazolam par voie intraveineuse.

Alhoewel minder uitgesproken dan met een orale toediening, neemt de blootstelling aan rivastigmine (C max en AUC) bovenproportioneel toe met een factor 2,6 en 4,9 wanneer de dosis verhoogd wordt van 4,6 mg/24 u naar respectievelijk 9,5 mg/24 u en 13,3 mg/24.
Bien que cela soit moins prononcé qu’avec la formulation orale, l’exposition à la rivastigmine (C max et ASC) est augmentée de façon surproportionnelle (multiplication par 2,6 et 4,9) en passant de 4,6 mg/24 h à 9,5 mg/24 h et 13,3 mg/24 h respectivement.

Voor elke toediening, en indien mogelijk volgens de klinische toestand van de patiënt, wordt het aanbevolen om de factoren te controleren die kunnen bedragen tot het optreden van deze ritmestoornis: o bradycardie van minder dan 55 slagen per minuut, o stoornissen in het elektrolytenevenwicht, in het bijzonder hypokaliëmie, o congenitale verlenging van het QT-interval o huidige behandeling met een geneesmiddel dat aanleiding kan geven tot uitgesproken
Avant toute administration, et si possible selon l’état clinique du patient, il est recommandé de contrôler les facteurs qui peuvent favoriser la survenue de ce trouble du rythme : o bradycardie inférieure à 55 battements par minute, o déséquilibre de la balance électrolytique, en particulier hypokaliémie, o allongement congénital de l’intervalle QT, o traitement en cours avec une médication qui est susceptible d’entraîner une bradycardie