Traduction de «toediening van ivig en trombo-embolische » (Néerlandais → Français) :

Er bestaan klinische aanwijzingen van een verband tussen de toediening van IVIg en trombo-embolische incidenten zoals myocardiaal infarct, beroerde, pulmonaire embolie en diep veneuze trombose, die verband zouden houden met een relatieve toename van de viscositeit van het bloed vanwege de hoge toevoer van immunoglobuline bij risicopatiënten.
Il existe des preuves cliniques entre l'administration d'IVIg et des manifestations thromboemboliques telles qu'infarctus du myocarde, attaque d'apoplexie, embolie pulmonaire et thrombose veineuse profonde qui sont supposées provenir d'une augmentation relative de la viscosité du sang due à un apport important d'immunoglobulines chez les patients à risques.

Er zijn klinische aanwijzingen dat er een verband bestaat tussen het toedienen van IVIg en trombo-embolische incidenten zoals myocardiaal infarct, cerebrovasculair accident (waaronder beroerte), longembolie en diepe veneuze tromboses, die verband zouden houden met een relatieve toename van de viscositeit van het bloed in verband met de hoge toevoer van immunoglobuline bij risicopatiënten.
Il existe des preuves cliniques d’une corrélation entre l'administration d'IgIV et la survenue de manifestations thromboemboliques telles qu’un infarctus du myocarde, un AVC (y compris l’ictus), une embolie pulmonaire et une thrombose veineuse profonde. Ces manifestations pourraient provenir d'une augmentation relative de la viscosité du sang due à un apport important d'immunoglobulines chez les patients à risques.

Trombo-embolie Er zijn klinische aanwijzingen van een verband tussen IVIg-toediening en trombo-embolische incidenten zoals myocardinfarct, cerebrovasculair incident (zoals een beroerte), longembolie en diepe veneuze trombose die bij risicopatiënten waarschijnlijk worden veroorzaakt door een relatieve toename van de bloedviscositeit door de hoge instroom van immunoglobuline.
Maladie thromboembolique L’existence d’un lien entre l’administration d’IgIV et des réactions thrombo-emboliques telles qu’infarctus du myocarde, accident vasculaire cérébral (y compris ictus), embolie pulmonaire et thrombose veineuse profonde est cliniquement reconnue et probablement liée à une élévation relative de la viscosité sanguine due à un apport important en immunoglobulines chez les patients à risque.

Er zijn klinische aanwijzingen van een verband tussen IVIg-toediening en trombo-embolische incidenten zoals myocardinfarct, cerebrovasculaire accidenten (inclusief beroerte), longembolie en diepe veneuze trombose.
Cliniquement, l’existence d’un lien est reconnue entre l’administration d’IgIV et des réactions thromboemboliques, comme par exemple l’infarctus du myocarde, l’accident vasculaire cérébral (y compris l'ictus), l’embolie pulmonaire et la thrombose veineuse profonde.

Er zijn klinische aanwijzingen voor een verband tussen IVIg-toediening en trombo-embolische voorvallen zoals myocardinfarct, CVA (inclusief beroerte), longembolie en diepe veneuze trombosen; dit wordt vermoedelijk veroorzaakt door een relatieve toename van de viscositeit van het bloed door de hoge influx van immunoglobuline bij patiënten met verhoogd risico.
Il existent des preuves cliniques d’une association entre l'administration d'IgIV et des événements thromboemboliques tels qu'un infarctus du myocarde, un accident vasculaire cérébral (y compris une attaque), une embolie pulmonaire et des thromboses veineuses profondes qui sont supposées être liées à une augmentation relative de la viscosité sanguine après administration d’une quantité importante d'immunoglobulines chez les patients à risque.

Er is klinisch bewijs van een verband tussen IVIg toediening en trombo-embolische aandoeningen zoals myocard infarct, beroerte, longembolie en diepe veneuze trombose die vermoedelijk gerelateerd zijn aan een relatieve verhoging van de bloedviscositeit door de hoge influx van immunoglobuline bij patiënten met een verhoogd risico.
L’existence d’un lien entre l’administration d’IgIV et des réactions thrombo-emboliques telles qu’infarctus du myocarde, accident vasculaire cérébral, embolie pulmonaire et thrombose veineuse profonde est cliniquement reconnue et probablement liée à une élévation relative de la viscosité sanguine due à un apport important en immunoglobulines chez les patients à risque.

Vanwege het risico op trombo-embolische complicaties moet er een zorgvuldige controle plaatsvinden bij toediening van Confidex aan patiënten met coronaire hartaandoeningen of myocardinfarct in de anamnese, aan patiënten met een leveraandoening, aan patiënten die per- of postoperatief behandeld worden, aan neonaten of aan patiënten die een risico hebben op trombo-embolische verschijnselen, diffuse intravasale stolling of simultane remmerdeficiëntie.
En raison du risque de complications thromboemboliques, un suivi étroit doit être réalisé lorsque Confidex est administré aux patients présentant des antécédents de maladie coronarienne ou d’infarctus du myocarde, aux patients atteints de pathologie hépatique, aux patients en période peri- ou postopératoire, aux nouveau-nés ou aux patients présentant un risque de manifestations thromboemboliques ou de coagulation disséminée intravasculaire ou un déficit concomitant en inhibiteur.

Bij patiënten met een hoog risico van trombo-embolie (leeftijd > 75 jaar, arteriële hypertensie met systolische bloeddruk > 160 mm Hg, hartfalen, kleplijden, linkerventrikeldisfunctie, trombo-embolische antecedenten) is toediening van orale anticoagulantia (met INR tussen 2,0 en 3,0) gerechtvaardigd gezien ze daarbij doeltreffender zijn dan acetylsalicylzuur.
Chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé (âge > 75 ans, hypertension artérielle avec tension systolique > 160 mmHg, insuffisance cardiaque, valvulopathie, dysfonctionnement ventriculaire gauche, antécédents thrombo-emboliques), l’administration d’anticoagulants oraux (avec un INR entre 2,0 et 3,0) se justifie étant donné leur plus grande efficacité par rapport à l’acide acétylsalicylique.

Daarnaast wordt toediening van een heparine met laag moleculair gewicht wel aanbevolen ter primaire preventie van diep-veneuze trombo-embolische verwikkelingen (zie hoger).
Par ailleurs, l’administration d’une héparine de faible poids moléculaire est toutefois recommandée en prévention primaire des complications thrombo-emboliques veineuses profondes (voir plus haut).

Bij kleplijden, vooral ter hoogte van de mitralisklep, is toediening van orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) aangewezen bij patiënten met voorkamerfibrillatie of met trombo-embolische antecedenten, alsook bij patiënten met mitralisstenose bij wie op echografie een trombus in de linkervoorkamer werd vastgesteld.
En présence d’une valvulopathie, surtout mitrale, l’administration d’anticoagulants oraux (INR entre 2,0 et 3,0) est indiquée en cas de fibrillation auriculaire ou d’antécédents thrombo-emboliques, ainsi que chez les patients atteints d’une sténose mitrale avec mise en évidence à l’échographie d’un thrombus dans l’oreillette gauche.