Het risico tengevolge van het voorbehouden van de diagnose tot de eerste lijnszorg, bestaat erin dat huisartsen het chronisch vermoeidheidssyndroom zelf, alsook symptomen met talrijke medisch onverklaarde (somatoforme) stoornissen in het algemeen en comorbide psychiatrische stoornissen in het bijzonder, kunnen miskennen.
En effet, le risque encouru en réservant le diagnostic à l’échelon primaire est une possible méconnaissance des médecins généralistes du syndrome de fatigue chronique ainsi que des troubles aux multiples symptômes médicalement inexpliqués (somatoformes) en général et des troubles comorbides psychiatriques en particulier.
