Vertaling van "talen in gerechtszaken niet voorzien " (Nederlands → Frans) :

Voorts bepalen artikelen 6 en 622 van het Gerechtelijk Wetboek dat de rechter slechts bevoegd is binnen de grenzen van het rechtsgebied dat hem door de wet is toegekend, terwijl artikelen 4 en 7 van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken niet voorzien in de mogelijkheid tot wijziging van de taal bij het ontbreken van het akkoord van de verweerder.
Par ailleurs les articles 6 et 622 du Code judiciaire disposent que le juge est tenu par la compétence territoriale que la loi lui assigne, alors que les articles 4 et 7 de la loi du 15 juin 1935 sur l’emploi des langues en matière judiciaire ne prévoient pas la possibilité d’un changement de langue en l’absence d’accord du défendeur.

Zelfs indien de partijen waren overeengekomen om af te wijken van de territoriale bevoegdheidsregels na het ontstaan van het geschil, was bovendien aangenomen dat dit in geen geval kon leiden tot een situatie in strijd met de wet op het gebruik der talen in gerechtszaken 13 en dat “de partijen niet kunnen afwijken van de regels die zijn opgesteld inzake het gebruik der talen door beroep in te stellen bij een territoriaal onbevoegde rechtbank en zo de wet omzeilen” 14 .
En outre, même s’il y avait eu convention entre parties pour déroger à la règle de compétence territoriale après la survenance du litige il était admis que celle-ci ne pouvait en aucun cas mener à une situation contraire à la loi sur l’emploi des langues en matière judiciaire 13 et que “les parties ne peuvent déroger aux règles établies en matière d’emploi des langues en introduisant le recours devant une juridiction territorialement incompétente et ainsi contourner la loi” 14 .

In een vorig arrest had het Hof van Cassatie geoordeeld dat de sanctie voor de niet naleving van de regels op het gebruik der talen in gerechtszaken de nietigheid was, zowel voor wat betreft de vorm als de inhoud van de akte 17 .
Dans un arrêt précédent la Cour de Cassation avait estimé que la sanction du non respect des règles relatives à l’emploi des langues en matière judiciaire était la nullité, et que celle-ci touchait aussi bien la forme que le contenu de l’acte 17 .

In die context moet er op worden gewezen dat in artikel 862, §1, destijds werd bepaald dat: “De regel van artikel 861 geldt niet voor een verzuim of een onregelmatigheid betreffende.° het gebruik der talen in gerechtszaken”.
Il convient dans ce cadre de signaler que l’article 862, §1 er , stipulait à l’époque que “La règle énoncée à l’article 861 n’est pas applicable à l’omission ou à l’irrégularité concernant ..10° l’emploi des langues en matière judiciaire”.

De aanwezigheid van die zin in artikel 862 van het Gerechtelijk Wetboek werd bekritiseerd enerzijds omdat de kwesties in verband met het gebruik van de talen in gerechtszaken onder de gerechtelijke organisatie vallen en anderzijds omdat de wet van 15 juni 1935 een volledig systeem van sancties inhoudt dat niet identiek is aan die van het Gerechtelijk Wetboek.
La présence de ce texte dans l’article 862 du Code judiciaire avait été critiquée d’une part parce que les questions de l’emploi des langues en matière judiciaire appartiennent à l’organisation judiciaire et d’autre part parce que la loi du 15 juin 1935 contient un système complet de sanctions qui n’est pas identique à celui du Code judiciaire 30 .

Met de tweede prejudiciële vraag ondervraagt de verwijzende rechter het Hof over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 700 van het Gerechtelijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de rechtsvordering die personen bij verzoekschrift instellen in een geval waarbij de wet die vorm van rechtsingang niet uitdrukkelijk toestaat, onontvankelijk is, zonder dat die personen hun vordering opnieuw kunnen instellen binnen een nieuwe termijn, terwijl personen die een vordering instellen door middel van een akte van rechtsingang die wegens schending van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken nietig is verklaard, met toepassing van artikel 40, derde lid, van die wet een nieuwe termijn genieten om hun vordering opnieuw in te stellen.
Par la seconde question préjudicielle, le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l’article 700 du Code judiciaire, interprété en ce sens que les personnes qui introduisent une action en justice par requête dans un cas où la loi n’autorise pas expressément ce mode introductif d’instance, voient leur action frappée d’irrecevabilité sans qu’elles puissent réintroduire leur action dans un nouveau délai, alors que les personnes qui introduisent une action au moyen d’un acte introductif d’instance déclaré nul pour violation de la loi du 15 juin 1935 concernant l’emploi des langues en matière judiciaire bénéficient, en application de l’article 40, alinéa 3, de la loi du 15 juin 1935, d’un nouveau délai pour réintroduire leur action.

Kortom, wij kunnen best besluiten met een uittreksel van de door P.G. B. Dejemeppe gemaakte opmerkingen onder het arrest van het Hof van Cassatie van 6 februari 2009 41 : “Door op het vlak van de rechtspraak het exclusiviteitsbeginsel van de taal van het gewest in Vlaanderen en Wallonië in te voeren, stelt de wet van 15 juni 1935 op het gebruik van de talen in gerechtszaken een niet concurrentieregel vast in de veronderstelling dat de rechtsonderhorige die zich tot de rechtbank wendt of de persoon die voor het gerecht wordt gedaagd zich in die taal uit.
En conclusion, nous ne pouvons mieux faire que reprendre un extrait des observations formulées par B. Dejemeppe sous l’arrêt de la Cour de Cassation du 6 février 2009 41 : “En établissant pour la justice le principe de l’exclusivité de la langue de la région en Flandre et en Wallonie, la loi du 15 juin 1935 sur l’emploi des langues en matière judiciaire établit une règle de non-concurrence en présumant que le justiciable qui s’adresse au tribunal ou celui qui est appelé devant lui s’expriment dans cette langue.