Vertaling van "tacrolimus met geneesmiddelen waarvan nefrotoxische " (Nederlands → Frans) :

Bepaalde combinaties van tacrolimus met geneesmiddelen waarvan nefrotoxische of neurotoxische effecten bekend zijn kunnen het risico van deze effecten versterken (zie rubriek 4.5).
Certaines associations de tacrolimus avec des médicaments connus pour avoir des effets néphrotoxiques ou neurotoxiques peuvent augmenter le risque de ces effets (voir rubrique 4.5).

Andere interacties welke leiden tot klinisch schadelijke effecten Gelijktijdig gebruik van tacrolimus met geneesmiddelen waarvan nefrotoxische of neurotoxische effecten bekend zijn (zoals b.v. met aminoglycosiden, gyraseremmers, vancomycine, cotrimoxazol, NSAID’s, ganciclovir of aciclovir) kan deze effecten versterken.
Autres interactions susceptibles de compromettre l’état clinique du patient L’administration concomitante de tacrolimus avec des médicaments connus pour avoir des effets néphrotoxiques ou neurotoxiques peut augmenter ces effets (par exemple aminosides, inhibiteurs de la gyrase, vancomycine, cotrimoxazole, AINS, ganciclovir ou aciclovir).

Tacrolimus is een bekende CYP3A4-remmer. Gelijktijdig gebruik van tacrolimus met geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze door CYP3A4 worden gemetaboliseerd, kan het metabolisme van zulke geneesmiddelen bijgevolg beïnvloeden.
Le tacrolimus est un inhibiteur connu du CYP3A4 ; par conséquent, l’utilisation concomitante de tacrolimus et de médicaments connus pour être métabolisés par le CYP3A4 peut modifier le métabolisme de ces médicaments.

Het gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen die in verband zijn gebracht met niertoxiciteit en die via tubulaire secretie worden geëlimineerd, zoals NSAID’s, amfotericine B, methotrexaat, aminosiden, organoplatinen, foscarnet, pentamidine, ciclosporine, tacrolimus, aciclovir en valganciclovir moeten met name gedurende de vijfdaagse toedieningsperiode van clofarabine worden vermeden; geneesmiddelen waarvan niet bekend is dat ze nefrotoxisch zijn, verdienen de voorkeur (zie de rubrieken 4.5 en 4.8).
L’utilisation concomitante de médicaments néphrotoxiques et de produits éliminés par sécrétion tubulaire, tels que les AINS, l’amphotéricine B, le méthotrexate, les aminosides, les organoplatines, le foscarnet, les pentamidines, les immunosuppresseurs ciclosporine et tacrolimus, l’aciclovir et le valganciclovir, devra être évitée, en particulier au cours de la période de 5 jours d’administration de la clofarabine ; il est préférable de ne pas administrer de médicaments néphrotoxiques (voir rubriques 4.5 et 4.8).

Voorzichtigheid (met monitoring van de wijzigingen in de nierfunctie) is ook nodig als aciclovir i.v. gelijktijdig toegediend wordt met geneesmiddelen die een effect kunnen hebben op andere aspecten van de renale fysiologie (vb. ciclosporine, tacrolimus) aangezien zij het nefrotoxisch effect van aciclovir kunnen beïnvloeden.
La prudence est également de mise (avec surveillance des modifications de la fonction rénale) lorsque l'aciclovir i.v. est administré en même temps que des médicaments ayant un effet sur d’autres aspects de la physiologie rénale (p. ex. ciclosporine, tacrolimus), car ils peuvent influencer l'effet néphrotoxique de l'aciclovir.

Aanbevelingen Als de gelijktijdige toediening van geneesmiddelen - waarvan men weet dat ze kunnen interfereren met ciclosporine - niet kan vermeden worden, moeten de volgende aanbevelingen in acht worden genomen: Bij gelijktijdige toediening van een geneesmiddel met een nefrotoxische synergie moet de nierfunctie (vooral het serumcreatininegehalte) regelmatig worden gecontroleerd.
Recommandations Si l'administration concomitante de médicaments connus pour interférer avec la ciclosporine ne peut être évitée, les recommandations de base suivantes doivent être observées : En cas d'administration concomitante d'un médicament présentant une synergie néphrotoxique, un contrôle régulier de la fonction rénale (en particulier la créatinine sérique) doit être effectué.

Geneesmiddelen waarvan de plasmaconcentraties kunnen stijgen: bepaalde benzodiazepines (zeker alprazolam, chloordiazepoxide, diazepam, nitrazepam en triazolam), bepaalde corticosteroïden (zeker hydrocortison, prednison en (methyl)prednisolon), ciclosporine, metoprolol, retinol (vitamine A), selegiline, tacrolimus, theofylline.
Médicaments dont les concentrations plasmatiques peuvent être augmentées: certaines benzodiazépines (certainement l’alprazolam, le chlordiazépoxide, le diazépam, le nitrazépam et le triazolam), certains corticoïdes (certainement l’hydrocortisone, la prednisone et la (méthyl)prednisolone), ciclosporine, métoprolol, rétinol (vitamine A), sélégiline, tacrolimus, théophylline.

Andere geneesmiddelen waarvan gerapporteerd is dat ze de potentiële toxiciteit van parenteraal toegediende aminoglycosiden doen toenemen, zijn: Amfotericine B, cefalotine, cyclosporine, tacrolimus, polymixinen (verhoogde kans op nefrotoxiciteit); Platinumverbindingen (kans op toename van nefrotoxiciteit en ototoxiciteit);
On a rapporté que d’autres médicaments augmentent la toxicité potentielle des aminoglycosides administrés par voie parentérale : Amphotéricine B, céfalotine, ciclosporine, tacrolimus, polymyxines (risque accru de néphrotoxicité) ; Dérivés du platine (risque accru de néphrotoxicité et d’ototoxicité) ; Anti-cholinestérases, toxine botulinique (effets neuromusculaires).