Vertaling van "t1-gewogen " (Nederlands → Frans) :

T1-gewogen scans : hierop zijn nieuwe actieve letsels en plaatsen van ontsteking zichtbaar; en
La carte pondérée en T1 : les images révèlent la présence de nouvelles lésions actives et de nouveaux foyers d' inflammation ;

T1-gewogen scansequenties zijn in het bijzonder geschikt voor onderzoeken met contrastversterking.
Les séquences pondérées en T1 sont particulièrement adaptées aux examens avec contraste rehaussé.

Gadoliniumbevattende contrastmiddelen voor MRI (chelaten op basis van gadolinium) zijn zo ontworpen dat zij indirect inwerken op de lokale magnetische omgeving, door de relaxatietijden T1 (spin-lattice) en T2 (spin-spin) van de protonen te wijzigen.Bij de gebruikelijke concentratie van 100 micromol/kg predomineert de bekorting van T1 en is de bekorting van T2 niet significant bij gebruik van T1-gewogen sequenties.
Les produits de contraste pour IRM contenant du gadolinium (chélates à base de gadolinium) sont conçus pour agir indirectement sur l’environnement magnétique local en modifiant les temps de relaxation T1 (longitudinale) et T2 (transversale) des protons. A la dose standard de 100 micromoles/kg et dans les séquences pondérées en T1, le raccourcissement du temps de relaxation T1 prédomine, tandis que le raccourcissement du temps de relaxation T2 n’est pas significatif.

In speciale gevallen, bijv. als er een sterk klinisch vermoeden van een letsel blijft bestaan ondanks een normale scan of bij letsels met slechte vascularisatie en/of een kleine extracellulaire ruimte, kan een bijkomende injectie van 0,2-0,4 ml/kg lichaamsgewicht bij volwassenen binnen de 30 minuten, gevolgd door MRI, nodig zijn voor een goed contrast, in het bijzonder bij relatief minder sterke T1-gewogen beeldsequenties.
Chez l’adulte, dans certaines situations particulières par ex., s’il persiste une forte suspicion clinique de lésions malgré un cliché normal, ou en cas de lésions faiblement vascularisées et/ou d’espace extracellulaire restreint, l’administration dans les 30 minutes d’une dose supplémentaire de 0,2 à 0,4 ml/kg de poids corporel peut s’avérer nécessaire, suivie par l’IRM, afin d’obtenir un contraste adéquat, en particulier avec les séquences d’imagerie pondérées en T 1 relativement plus faibles.

De spin grid relaxatietijd van de geactiveerde atoomkernen is verkort door het gadolinium ion en zal, bij proton MRI met geschikte beeldsequentie (zoals T1-gewogen spin echo procedure), de signaalsterkte en bijgevolg het beeldcontrast verhogen.
L’ion gadolinium diminue le temps de relaxation spin réseau des noyaux atomiques activés, et lors d’une IRM du proton réalisée avec une séquence d’imagerie adéquate (comme lors de la technique spin écho pondérée en T 1 ), il augmentera l’intensité du signal et donc le contraste de l’image.

In bijzondere gevallen, b.v. bij weinig gevasculariseerde laesies en/of een kleine extracellulaire ruimte, kan vooral bij toepassen van relatief zwak T1-gewogen beeldsequenties, toedienen van 0,4 ml Magnevist per kg lichaamsgewicht vereist zijn voor een voldoende contrast.
Dans des cas particuliers, p.ex. lors de lésions faiblement vascularisées et/ou d'espace extracellulaire réduit, une dose de 0,4 ml de Magnevist/kg de poids corporel pourra être nécessaire à l'obtention d'un contraste suffisant, notamment si l'on recourt à des séquences d'images à dépendance relativement faible en T1.

Wanneer een geschikte beeldsequentie (b.v. T1-gewogen spin-echo techniek) wordt gebruikt bij de proton magnetische resonantie beeldvorming, geeft de verkorting van de spinraster relaxatietijd van de aangeslagen atoomkernen geïnduceerd door het gadoliniumion, aanleiding tot een toename van de signaalintensiteit en bijgevolg tot een toename van het beeldcontrast van bepaalde weefsels.
Lorsqu’en imagerie par résonance magnétique protonique, on réalise une séquence de balayage appropriée (p. ex. une séquence en écho de spin avec pondération T1), la réduction du temps de relaxation spin-réseau des noyaux atomiques excités induite par l’ion de gadolinium provoque une intensification du signal et donc une accentuation du contraste d’image de certains tissus.