Vertaling van "syndroom bij aids-patiënten " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Andere aandoeningen waarbij thalidomide is onderzocht, zijn multipele recidiverende aften, Behçet’s syndroom, microsporidose en Kaposi’s syndroom bij AIDS-patiënten, en myelodysplastisch syndroom [n.v.d.r.: ook lupus erythematodes].
D’autres affections dans lesquelles la thalidomide est étudiée sont les aphtes multiples récidivantes, le syndrome de Behçet, la microsporidose et le syndrome de Kaposi chez des patients atteints du SIDA, et le syndrome myélodysplasique [n.d.l.r.: ainsi que le lupus érythémateux].

Dit heeft ertoe geleid dat thalidomide voor een aantal indicaties wordt onderzocht en toegepast. Veelbelovende resultaten zijn vooral gevonden bij bepaalde immunologische ziekten, met name graft-versus-host ziekte (een gevreesde complicatie van allogene beenmergtransplantatie) en inflammatoir darmlijden, bij het HIV-wasting -syndroom bij AIDS-patiënten (gekenmerkt door gewichtsverlies, diarree en algemene malaise), en bij multipel myeloom.
Des résultats prometteurs ont surtout été observés dans certaines affections immunologiques, telles le syndrome " graft-versus-host " (ou maladie homologue, une complication redoutable après transplantation allogène de moelle osseuse) et les affections inflammatoires de l’intestin, dans le syndrome wasting-HIV chez des patients atteints du SIDA (caractérisé par une perte de poids, de la diarrhée et un malaise général), et dans le myélome multiple.

Hoewel het onderliggende mechanisme en veiligheidsrelevantie van deze vinding niet bekend is, dienen clinici een klinisch oordeel te gebruiken bij het bepalen of zij rufinamide kunnen voorschrijven aan patiënten die het risico lopen hun QTc-duur verder te verkorten (bijv. Congenitaal kort QT-syndroom of patiënten met een familiegeschiedenis van een dergelijk syndroom).
Bien que le mécanisme sousjacent et la pertinence de ce résultat en terme d’innocuité ne soient pas connus, les cliniciens doivent utiliser leur jugement clinique avant de prescrire du rufinamide à des patients exposés à un risque accru de raccourcissement de l’intervalle QTc (par exemple, dans le cas d’un syndrome congénital du QT court ou chez les patients ayant des antécédents familiaux de ce syndrome).

Voor carbamazepine blijken Stevens-Johnson syndroom en Lyell-syndroom frequenter op te treden bij patiënten die drager zijn van het HLA-B1502-allel dan bij patiënten die geen drager zijn: frequentie van 1 à 10 per 1.000 versus 1 à 6 per 10.000.
Avec la carbamazépine, les syndromes de Stevens-Johnson ou de Lyell paraissent plus fréquents chez les patients porteurs de l’allèle HLA-B1502 que chez ceux qui n’en sont pas porteurs: fréquence d’1 à 10 pour 1.000 par rapport à 1 à 6 pour 10.000.

Glivec is geïndiceerd voor de behandeling van volwassen patiënten en kinderen met nieuw gediagnosticeerde Philadelphia chromosoom (bcrabl) positieve (Ph+) chronische myeloïde leukemie (CML), voor wie beenmergtransplantatie niet als eerstelijnsbehandeling wordt beschouwd. volwassen patiënten en kinderen met Ph+ CML in de chronische fase na falen van interferonalfa therapie, of in de acceleratiefase of in de blastaire crisis. volwassen patiënten en kinderen met nieuw gediagnosticeerde Philadelphia chromosoom positieve acute lymfoblastaire leukemie (Ph+ ALL) geïntegreerd met chemotherapie. volwassen patiënten met recidiverende of refractaire Ph+ ALL als monotherapie. volwassen patiënten met myelodysplastische/myeloproliferatieve ziekten (MDS/MPD) geassocieerd met herschikkingen van het platelet-derived growth factor receptor (PDGFR) gen. volwassen patiënten met hypereosinofiel syndroom (HES) in een gevorderd stadium en/of chronische eosinofiele leukemie (CEL) met FIP1L1-PDGFR herschikking.
Glivec est indiqué dans le traitement : des patients adultes et enfants atteints de leucémie myéloïde chronique (LMC) chromosome Philadelphie (bcr-abl) positive (Ph+) nouvellement diagnostiquée lorsque la greffe de moelle osseuse ne peut être envisagée comme un traitement de première intention. des patients adultes et enfants atteints de LMC Ph+ en phase chronique après échec du traitement par l’interféron alpha, ou en phase accélérée ou en crise blastique. des patients adultes et enfants atteints de leucémie aiguë lymphoïde chromosome Philadelphie positive (LAL Ph+) nouvellement diagnostiquée en association avec la chimiothérapie. des patients adultes atteints de LAL Ph+ réfractaire ou en rechute en monothérapie. des patients adultes atteints de syndromes myélodysplasiques/myéloprolifératifs (SMD/SMP) associés à des réarrangements du gène du PDGFR (platelet-derived growth factor receptor). des patients adultes atteints d’un syndrome hyperéosinophilique (SHE) à un stade avancé et/ou d’une leucémie chronique à éosinophiles (LCE) associés à un réarrangement du FIP1L1- PDGFR .

De auteurs vermelden dat de echocardiografische en histopathologische karakteristieken van de hartklepletsels bij deze patiënten behandeld met pergolide vergelijkbaar zijn met de karakteristieken van de letsels gezien bij patiënten behandeld met ergotamine en methysergide, bij patiënten behandeld met (dex)fenfluramine [o.a. omwille van hartklepproblemen wereldwijd van de markt teruggetrokken, zie Folia oktober 1997 en mei 1999], en bij patiënten met carcinoïd syndroom.
Les auteurs relèvent que les caractéristiques échocardiographiques et histopathologiques des atteintes valvulaires observées chez ces patients sous pergolide sont comparables à celles observées avec l’ergotamine et le méthysergide, avec la (dex)fenfluramine [qui, notamment en raison de valvulopathies, ont été retirées du marché au niveau mondial, voir Folia d’octobre 1997 et de mai 1999], ou chez des patients présentant un syndrome carcinoïde.

Twee retrospectieve cohortstudies, uitgevoerd bij patiënten behandeld met clopidogrel omwille van een coronair syndroom of het plaatsen van een stent suggereerden een verhoogd risico van cardiovasculaire events bij patiënten die ook een PPI namen, in vergelijking met patiënten die alleen behandeld werden met clopidogrel [zie Folia juli 2009 ].
Deux études de cohorte rétrospectives, réalisées chez des patients traités par le clopidogrel en raison d’un syndrome coronarien ou de la mise en place d’un stent, ont suggéré un risque accru d’événements cardio-vasculaires chez les patients qui prenaient également un IPP par rapport aux patients traités uniquement par le clopidogrel [voir Folia de juillet 2009 ].

Voor patiënten met een myelodysplastisch syndroom die werden behandeld met lenalidomide, werd geen algeheel verschil in veiligheid en werkzaamheid waargenomen tussen patiënten van 65 en ouder en jongere patiënten.
Chez les patients atteints d’un syndrome myélodysplasique traités par le lénalidomide, aucune différence en termes de sécurité et d’efficacité n’a été observée entre les patients âgés de 65 ans et plus et les patients plus jeunes.

In een recente studie (Triton-Timi 38) werd de impact van een behandeling met een PPI op het optreden van cardiovasculaire events geëvalueerd bij patiënten behandeld met een thiënopyridine na een percutane coronaire angioplastiek omwille van een acuut coronair syndroom.
Une étude récente (Triton-Timi 38) a évalué l’impact d’un traitement par un IPP sur les événements cardio-vasculaires chez des patients traités par une thiénopyridine à la suite d’une angioplastie coronarienne percutanée pour un syndrome coronarien aigu [ Lancet 2009; 374: 989-97 ].

Preventie van arteriële trombo-embolische voorvallen, in associatie met acetylsalicylzuur, dit bij patiënten met acuut coronair syndroom (instabiele angor, myocardinfarct met of zonder ST-segmentstijging) die medicamenteus worden behandeld of percutane coronaire angioplastie of coronary artery bypass grafting (CABG) hebben ondergaan.
Prévention des affections thromboemboliques artérielles, en association à l'acide acétylsalicylique, et ce chez les patients avec un syndrome coronarien aigu (angor instable, infarctus du myocarde avec ou sans décalage du segment ST) traités médicalement, ou ayant subi une angioplastie coronaire percutanée ou un pontage aorto-coronaire.