Vertaling van "studies waren 634 patiënten " (Nederlands → Frans) :

In deze studies waren 634 patiënten 65 jaar en ouder, en 59 patiënten waren 75 jaar en ouder. Behandeling met 5 mg saxagliptine eenmaal daags in monotherapie, en ook in combinaties met metformine (initiële combinatietherapie of add-on combinatietherapie), een sulfonylureumderivaat of een thiazolidinedion, resulteerde in klinisch relevante en statistisch significante verbeteringen van hemoglobine A1c (HbA1c), nuchter plasmaglucose (fasting plasma glucose, FPG) en postprandiale glucose (PPG) in vergelijking met placebo (zie Tabel 3).
Le traitement par la saxagliptine 5 mg une fois par jour, a entraîné des améliorations cliniquement et statistiquement significatives de l’hémoglobine A1c (HbA1c), de la glycémie à jeun (GAJ) et de la glycémie post-prandiale (GPP) comparativement au placebo en monothérapie, en association à la metformine (traitement initial ou en ajout), en association à un sulfamide hypoglycémiant et en association à une thiazolidinedione (voir tableau 3).

Het onderzoek bestond uit twee delen: een initieel deel met 2 armen waarin 634 patiënten gerandomiseerd werden naar twee verschillende behandelgroepen, inclusief XELOX of FOLFOX-4, en een vervolg 2x2 factoriaal deel waarin 1401 patiënten gerandomiseerd waren naar vier verschillende behandelgroepen, inclusief XELOX plus placebo, FOLFOX-4 plus placebo, XELOX plus bevacizumab, en FOLFOX-4 plus bevacizumab.
L’étude comportait deux parties : une partie initiale de 2 groupes, dans laquelle 634 patients ont été randomisés en deux groupes de traitement, incluant XELOX ou FOLFOX-4, puis une partie factorielle 2x2 dans laquelle 1401 patients ont été randomisés en quatre groupes de traitement: XELOX plus placebo, FOLFOX-4 plus placebo, XELOX plus bevacizumab, et FOLFOX-4 plus bevacizumab.

Studie 058 was een open-label klinische veiligheidsstudie bij 211 patiënten, waarvan 205 patiënten eerder behandeld waren met imiglucerase, 6 patiënten naïef waren voor de behandeling, en 57 patiënten 65 jaar of ouder waren (56/57 schakelden over van imiglucerase naar VPRIV).
L’étude 058 était une étude de sécurité clinique en ouvert menée chez 211 patients, dont 205 patients traités antérieurement par imiglucérase, 6 patients naïfs de traitement et 57 patients âgés de 65 ans ou plus (56 patients sur 57 étant passés du traitement par imiglucérase au traitement par VPRIV).

Primaire hypercholesterolemie In een dubbelblind, placebogecontroleerd, 8 weken durend onderzoek werden 240 patiënten met hypercholesterolemie die al monotherapie met simvastatine kregen en niet de door de National Cholesterol Education Program (NCEP) aanbevolen LDL-C-streefwaarden (2,6 tot 4,1 mmol/l [100 tot 160 mg/dl]), afhankelijk van de baselinekenmerken) hadden gehaald, willekeurig toegewezen aan ezetimibe 10 mg of placebo naast eerder ingestelde therapie met simvastatine. Van de met simvastatine behandelde patiënten die bij baseline niet op hun LDL-C-streefwaarden waren (~80 %), bereikten significant meer patiënten die aan ezetimibe samen met simvastatine waren toegewezen hun LDL-C-streefwaarden bij het eindpunt van de studie dan patiënten die waren toegewezen aan placebo samen met simvastatine, 76 % respectievelijk 21,5 %.
Hypercholestérolémie primaire Dans une étude en double-aveugle, contrôlée versus placebo, d’une durée de 8 semaines, 240 patients ayant une hypercholestérolémie, déjà traités par la simvastatine en monothérapie, mais n’atteignant pas l’objectif de LDL-C du NCEP (National Cholesterol Education Program - soit 2,6 à 4,1 mmol/l [1,0 à 1,6 g/l], selon les caractéristiques initiales), ont été randomisés pour recevoir soit 10 mg d’ézétimibe, soit un placebo, en association avec le traitement par la simvastatine en cours.

26,3% (studie US301). Na 12 maanden actieve behandeling waren de ACR response scores in leflunomide-patiënten 52,3% (studies MN301/303), 50,5% (studie MN302) en 49,4% (studie US301) vergeleken met 52,3% (studies MN301/303) in sulfasalazine-patiënten, 64,8% (studie MN302) en 43,9% (studie US301) in methotrexaat-patiënten.
Après 12 mois de traitement actif, les taux de réponse ACR chez les patients sous léflunomide étaient de 52,3 % (études MN301/303), 50,5 % (étude MN302) et 49,4 % (étude US301), comparé à 53,8 % (étude MN301/303) chez les patients sous sulfasalazine, 64,8 % (étude MN302) et 43,9 % (étude US301) chez les patients sous méthotrexate.

Gegevens over de doeltreffendheid op lange termijn - volwassenen Er werden twee grote langetermijnfollow-upstudies uitgevoerd bij 1071 patiënten die in een vroegere studie waren behandeld met niet-gepegyleerd interferon alfa-2b (met of zonder ribavirine), en 567 patiënten die in een vroegere studie waren behandeld met gepegyleerd interferon alfa- 2b (met of zonder ribavirine).
Données d’efficacité à long-terme – Adultes Deux études de suivi à long terme de grande envergure ont inclus 1 071 et 567 patients ayant été préalablement traités au cours d’études précédentes par l’interféron alpha-2b non pégylé (avec ou sans ribavirine) et l’interféron alpha-2b pégylé (avec ou sans ribavirine), respectivement.

Studie WV16240 betrof patiënten die positief waren voor HBeAg, terwijl studie WV16241 patiënten betrof die negatief waren voor HBeAg en positief voor anti-HBe.
L’étude WV16240 a inclus des patients AgHBe+, alors que l’étude WV16241 a inclus des patients AgHBe- et anticorps anti-HBe+.

Een farmacokinetische populatieanalyse -analyse van klinische studies omvatte 101 vrouwelijke en 169 mannelijke patiënten voor wie nadir neutrofielentellingen beschikbaar waren en 110 vrouwelijke en 174 mannelijke patiënten voor wie nadir bloedplaatjestellingen beschikbaar waren. Er waren hogere percentages van Graad 4 neutropenie (ANC < 0,5 x 10 9 /l), 12 % vs 5 %, en trombocytopenie (< 20 x 10 9 /l), 9 % vs 3 %, bij vrouwen vs mannen in de eerste behandelingscyclus.
de neutropénie de Grade 4 (PNN < 0,5 x 10 9 /l), 12 % vs 5 %, et de thrombocytopénie (< 20 x 10 9 /l), 9 % vs 3 %, chez les femmes vs chez les hommes durant le premier cycle du traitement.

Hypertensieve patiënten met type 2 diabetes en nefropathie: uit een analyse van de studie bij patiënten met vergevorderde nefropathie bleek dat de effecten van irbesartan op zowel renale als cardiovasculaire voorvallen niet uniform over alle subgroepen waren verdeeld. Met name bleek dat deze minder positief waren bij vrouwen en niet-blanke patiënten (zie rubriek 5.1).Dubbele blokkade van het renine-angiotensinealdosteronsysteem (RAAS) Dubbele blokkade van het RAAS door combinatie van Aprovel en aliskiren is niet aanbevolen wegens het verhoogd risico van hypotensie, hyperkaliëmie en veranderingen in de nierfunctie.
Double blocage du système rénine-angiotensine-aldostérone (SRAA) : Un double blocage du SRAA par l’association de Aprovel et d’aliskiren n’est pas recommandé en raison d’un risque accru d’hypotension, d’hyperkaliémie et de modifications de la fonction rénale.

Bij alle klinische studies waren 38–40% van de patiënten 60 jaar oud en 10–12% van de patiënten waren 70 jaar oud.
Dans toutes les études cliniques, 38–40% des patients avaient 60 ans et 10–12% des patients avaient 70 ans.