Het symptoom bleef belangrijk voor de psychotherapeut, maar hij kon het alleen doen verdwijnen als hij de omstandigheden kon beïnvloeden die er de oorzaak van waren, of die het in stand hielden.
Le symptôme restait important pour le psychothérapeute, mais il ne pouvait le faire disparaître que s’il agissait sur les conditions qui avaient fait apparaître le symptôme, ou qui le maintenaient.