Traduction de «sommige patiënten overwogen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een aanhoudende labiliteit van stemming met talrijke perioden van depressiviteit en lichte euforie, waarvan er geen ernstig of langdurig genoeg is om een diagnose te rechtvaardigen van bipolaire affectieve stoornis (F31.-) of recidiverende depressieve stoornis (F33.-). Deze stoornis wordt veelvuldig gevonden bij de verwanten van patiënten met een bipolaire affectieve stoornis. Sommige personen met cyclothymie ontwikkelen tenslotte een bipolaire affectieve stoornis. | Neventerm: | affectieve persoonlijkheidsstoornis | cycloïde persoonlijkheid | cyclothyme persoonlijkheid
Définition: Instabilité persistante de l'humeur, comportant de nombreuses périodes de dépression ou d'exaltation légère (hypomanie), mais dont aucune n'est suffisamment sévère ou prolongée pour justifier un diagnostic de trouble affectif bipolaire (F31.-) ou de trouble dépressif récurrent (F33.-). Le trouble se rencontre fréquemment dans la famille de sujets ayant un trouble affectif bipolaire et certains sujets cyclothymiques sont eux-mêmes atteints ultérieurement d'un trouble affectif bipolaire. | Personnalité:affective | cycloïde | cyclothymique

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Wegens de heterogeniteit in de SBS-populatie kan voor sommige patiënten overwogen worden een zorgvuldig gevolgde neerwaartse titratie van de dagelijkse dosis toe te passen om de verdraagbaarheid van de behandeling te optimaliseren.
En raison de l’hétérogénéité de la population des patients atteints de SIC, une diminution progressive de la dose sous étroite surveillance peut être envisagée chez certains pour optimiser la tolérance du traitement.

Misschien zou het revalidatieprogramma meer resultaten opleveren bij sommige subgroepen van CVS-patiënten (bijvoorbeeld CVS-patiënten zonder psychiatrische comorbiditeit of patiënten die nog niet al te lang chronisch vermoeid zijn), en zou er dan overwogen kunnen worden om de doelpopulatie van de referentiecentra te verengen tot deze subgroepen van patiënten?
Peut-être le programme de rééducation donne-t-il plus de résultats chez certains sous-groupes de patients SFC (par exemples des patients SFC sans comorbidité psychiatrique ou des patients qui ne souffrent pas de fatigue chronique depuis trop longtemps) et peut-on envisager de réduire la population cible des centres de référence à ces sous-groupes de patients ?

Bij sommige patiënten met de ziekte van Parkinson en 'end-of-dose' motorische fluctuaties die door middel van hun huidige behandeling met levodopa/DDC-remmer met standaard afgifte niet zijn gestabiliseerd, kan worden overwogen meteen met het gebruik van Stalevo te beginnen met een dosis die overeenkomt met die van de huidige behandeling. Een directe overstap van levodopa/DDCremmer naar Stalevo wordt bij patiënten die aan dyskinesie lijden of bij wie de dagelijkse dosis levodopa boven de 800 mg ligt niet aanbevolen.
On peut envisager d’instaurer un traitement par Stalevo aux doses correspondant au traitement en cours chez certains patients atteints de la maladie de Parkinson et de fluctuations motrices de fin de dose, non stabilisés avec leur formulation à libération immédiate de lévodopa/inhibiteur de la DDC. Cependant, il est préférable d’éviter de passer directement de l'association lévodopa/inhibiteur de la DDC à Stalevo chez les patients présentant des dyskinésies ou dont la dose quotidienne de lévodopa est supérieure à 800 mg.

Bij patiënten die een inhibitor ontwikkelen met een hoge titer is factor VIII-therapie in sommige gevallen niet effectief en dienen andere therapeutische opties te worden overwogen.
Chez les patients qui développent un inhibiteur avec un titre élevé, une thérapie par facteur VIII n'est pas efficace dans certains cas et d'autres options thérapeutiques doivent être envisagées.

Daarna dient de dosering zo nodig bijgesteld te worden indien het klinisch noodzakelijk wordt geacht. Hoewel bij hogere doseringen het risico van bijwerkingen toeneemt, kan bij sommige patiënten, bij het uitblijven van respons op de 20 mg dosering, een geleidelijke dosisverhoging tot een maximum van 60 mg worden overwogen (zie Rubriek 5.1 ‘Farmacodynamische eigenschappen’).
Bien que le risque d’effets indésirables augmente avec la dose, la posologie peut être augmentée progressivement chez certains patients présentant une réponse insuffisante à la posologie de 20 mg/jour, jusqu’à un maximum de

Hoewel het risico van bijwerkingen toeneemt bij hogere doseringen dan 20mg/dag kan bij sommige patiënten bij onvoldoende respons op de 20 mg na twee weken een geleidelijke dosisverhoging worden overwogen tot een maximum van 60 mg.
Bien qu’il existe un risque accru d'effets indésirables à des doses supérieures, une augmentation progressive de la posologie peut être envisagée chez certains patients en cas de réponse insuffisante après deux semaines de traitement à la posologie de 20 mg/jour, jusqu'à un maximum de 60 mg/jour.

Daarna dient de dosering zo nodig bijgesteld te worden indien het klinisch noodzakelijk wordt geacht. Hoewel bij hogere doseringen het risico van bijwerkingen toeneemt, kan bij sommige patiënten, bij het uitblijven van respons op de 20 mg dosering, een geleidelijke dosisverhoging tot een maximum van 60 mg worden overwogen (zie rubriek 5.1).
Bien que le risque d’effets indésirables augmente avec la dose, la posologie peut être augmentée progressivement chez certains patients présentant une réponse insuffisante à la posologie de 20 mg/jour, jusqu’à un maximum de 60 mg/jour (cf. rubrique 5.1).

Hoewel het risico op bijwerkingen toeneemt bij hogere doseringen dan 20mg/dag kan bij sommige patiënten bij onvoldoende respons op de 20 mg na twee weken een geleidelijke dosisverhoging worden overwogen tot een maximum van 60 mg.
Même si le risque d’effets indésirables augmente en cas de posologies supérieures à 20 mg/jour, on peut envisager une augmentation progressive de la dose jusqu’à un maximum de 60 mg, chez certains patients présentant une réponse insuffisante après deux semaines de traitement à la posologie de 20 mg.

Voor sommige patiënten met minder complexe revalidatie van aandoeningen met geen of beperkte blijvende restletsels is de inbreng van meerdere teamleden niet altijd noodzakelijk (mono-disciplinaire revalidatie; om verwarring te vermijden kan het eventueel overwogen worden om hierbij dan een andere benaming te gebruiken: fysiotherapie? reëducatie?).
Pour certains patients bénéficiant d'une rééducation fonctionnelle moins complexe pour des affections avec lésions restantes permanentes inexistantes ou limitées, l'implication de plusieurs membres de l'équipe n'est pas toujours nécessaire (rééducation fonctionnelle monodisciplinaire: pour éviter une confusion, il peut éventuellement être envisagé d'utiliser dans ce cas une autre dénomination: physiothérapie? rééducation?).