Sommige huisartsen geven inderdaad toe dat ze moeilijkheden ondervinden om een minimale relatie aan te gaan met hun patiënten in termen van psychologische steun en dat ze zelden hun patiënten doorverwijzen naar beroepsmensen in de psychologische en sociale, of zelfs psychiatrische hulpverlening, waardoor louter voorrang gegeven wordt aan de medicamenteuze behandeling.
Ainsi, certains médecins généralistes reconnaissent avoir des difficultés à établir un minimum de relation d’aide psychologique avec leurs patients et reconnaissent également n’envoyer que rarement leurs patients vers les professionnels de l’aide psychologique et sociale, voire psychiatrique, privilégiant ainsi exclusivement le traitement médicamenteux.
