Traduction de «secundaire medische handelingen » (Néerlandais → Français) :

Secundaire medische handelingen uit het dagelijkse leven zijn natuurlijk wel toegelaten (onder de verantwoordelijkheid van degene die de handelingen stelt), met inbegrip bijvoorbeeld van het geven van een pijnstiller aan een derde.
Les actes médicaux épisodiques de la vie quotidienne sont bien entendu parfaitement autorisés (mais sous la responsabilité de celui qui les pose), y inclus, par exemple, le fait de donner une antidouleur à un tiers.

- persoonsgegevens met betrekking tot de problematiek: de reden van het contact met de spoedgevallendienst, de aard van het probleem (aanduiding van de dominante pathologiegroep) (een traumatologisch, medisch, chirurgisch, gynaecologisch, psychiatrisch dan wel sociaal probleem, een geval van intoxicatie, een contact met het oog op controle of een contact met het oog op het bekomen van een certificaat of van een voorschrift), de hoofddiagnose evenals de secundaire diagnose (globale groepen: cardiologie, dermatologie, neurologie, …), de verrichte diagnostische en therapeutische handelingen (bloedafname, radiografie, ECG, …), persoonsgegevens betreffende de gevallen van koolstofmonoxide-intoxicatie (type van intoxicatie, geschatte duur van blootstelling, eerste dosis koolstofmonoxide, zuurstofbehandeling, aanwezigheid van een koolstofmonoxidedetector, plaats van de intoxicatie en vermoedelijke oorzaak), het type ongeval en het type breuk.
- données à caractère personnel relatives à la problématique: le motif du contact avec le service des urgences, la nature du problème (indication du groupe de pathologie dominant) (un problème traumatologique, médical, chirurgical, gynécologique, psychiatrique ou social, un cas d’intoxication, un contact en vue d’un contrôle ou un contact en vue de l’obtention d’un certificat ou d’une prescription), le diagnostic principal et le diagnostic secondaire (groupes globaux : cardiologie, dermatologie, neurologie, …), les actes diagnostiques et thérapeutiques (prise de sang, radiographie, ECG, …), données à caractère personnel relatives aux cas d’intoxication au monoxyde de carbone (type d’intoxication, durée estimée de l’exposition, première dose de monoxyde de carbone, oxygénation, présence d’un détecteur de monoxyde de carbone, lieu de l’intoxication et cause probable), le type d’accident et le type de fracture.