Vertaling van "secundaire leukemie hebben " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

secundaire AML (acute myeloïde leukemie)
leucémie aigüe myéloïde et syndromes myélodysplasiques thérapie-dépendants

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Die afwijking werd ook gezien bij patiënten die een secundaire leukemie hebben ontwikkeld na behandeling met chemotherapeutische schema’s die geen epipodofyllotoxines bevatten, en bij een de novo leukemie.
Cette anomalie a également été observée chez des patients qui ont présenté une leucémie secondaire après avoir reçu des schémas chimiothérapeutiques n’impliquant aucune épipodophyllotoxine et dans des cas de leucémie de novo.

Een ander kenmerk van de secundaire leukemie die kan optreden bij patiënten die epipodofyllotoxines hebben gekregen, is blijkbaar een korte latentieperiode: de gemiddelde mediane tijd tot ontwikkeling van leukemie bedroeg ongeveer 32 maanden.
Les cas de leucémie secondaire touchant les patients traités par épipodophyllotoxines semblent également caractérisés par une courte période de latence, avec un temps médian d’apparition de la leucémie d’environ 32 mois.

Een ander kenmerk van secundaire leukemie bij patiënten die epipodofyllotoxinen hebben gebruikt, is de korte latentieperiode, aangezien de gemiddelde tijd voor de ontwikkeling van leukemie ongeveer 32 maanden bedraagt.
Une autre caractéristique des leucémies secondaires chez des patients ayant pris des épipodophyllotoxines est leur courte période de latence, le temps moyen de développement de la leucémie étant approximativement de 32 mois.

Secundaire leukemie komt vaker voor wanneer dergelijke geneesmiddelen worden gebruikt in combinatie met DNA-beschadigende antineoplastische middelen, in combinatie met bestralingstherapie, wanneer de patiënt een zware voorbehandeling met cytotoxica heeft gehad of wanneer de anthracyclinedoseringen zijn verhoogd. Deze gevallen van leukemie kunnen een incubatietijd van 1 tot 3 jaar hebben (zie rubriek 5.1).
Ces leucémies peuvent se manifester après une période de latence d’1 à 3 ans (voir rubrique 5.1).

Secundaire leukemie treedt vaker op als dergelijke geneesmiddelen worden gegeven in combinatie met antitumorale middelen die het DNA beschadigen, als patiënten al een zware behandeling hebben gekregen met cytotoxische geneesmiddelen of als de dosering van de antracyclines werd verhoogd.
Une leucémie secondaire est plus fréquente lorsque de tels médicaments sont administrés en association à des agents antinéoplasiques qui endommagent l’ADN, lorsque les patients ont été lourdement prétraités par des médicaments cytotoxiques, ou lorsqu’on a progressivement augmenté les doses des anthracyclines.

Bij gebruik in combinatie met andere geneesmiddelen tegen kanker, hebben sommige patiënten secundaire leukemie ontwikkeld na het einde van de behandeling.
Lors de l'administration combinée d’autres médicaments anticancéreux, certains patients ont présenté une leucémie secondaire après la fin de leur traitement.