De behoefte aan andermans hulp werd oorspronkelijk immers niet beschouwd als een specifiek risico waarvoor een aparte uitkering werd toegekend (zoals dat bijvoorbeeld het geval is in de wetgeving op de arbeidsongevallen) : een dergelijke erkenning stelt de invalide gerechtigden zonder persoon ten laste in staat om de uitkering te ontvangen aan het percentage dat is vastgesteld voor een werknemer met gezinslast.
En effet, la nécessité de l’aide d’une tierce personne n’a pas été envisagée, à l’origine, comme un risque spécifique se traduisant par l’octroi d’une allocation distincte (comme c’est le cas, par exemple, dans la législation accident du travail): une telle reconnaissance permet aux titulaires invalides sans personne à charge de bénéficier de l’indemnité au taux fixé pour un travailleur ayant charge de famille.
