Traduction de «risico lopen moeten » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een depressieve episode, die langdurig kan zijn, optredend in de nasleep van een schizofrene ziekte. Enkele schizofrene symptomen, hetzij 'positieve', hetzij 'negatieve', moeten nog aanwezig zijn, maar zij domineren niet meer het klinische beeld. Deze depressieve toestanden gaan samen met een vergroot risico voor suïcide. Als de patiënt geen enkel schizofreen symptoom meer heeft dient een depressieve episode te worden gediagnosticeerd (F32,-). Als schizofrene symptomen nog floride en opvallend zijn dient de diagnose die van het-van- toepassing-zijnde schizofrene subtype te blijven (F20.0-F20.3).
Définition: Episode dépressif, éventuellement prolongé, survenant au décours d'une maladie schizophrénique. Certains symptômes schizophréniques positifs ou négatifs doivent encore être présents, mais ne dominent plus le tableau clinique. Ce type d'état dépressif s'accompagne d'un risque accru de suicide. Si le patient ne présente plus aucun symptôme schizophrénique, on doit faire un diagnostic d'épisode dépressif (F32.-). Si les symptômes schizophréniques restent florides et au premier plan de la symptomatologie, on doit garder le diagnostic de la forme clinique appropriée de schizophrénie (F20.0-F20.3).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Patiënten die een medicamenteuze behandeling krijgen en vooral dan patiënten die een hoog risico lopen, moeten dan ook zorgvuldig worden gevolgd, vooral in het begin van de behandeling en na verandering van de dosering.
Une surveillance étroite des patients, en particulier des patients à haut risque, doit accompagner un traitement médicamenteux, en particulier en début de traitement et après des modifications de la posologie.

Patiënten die een verhoogd risico lopen, moeten van dichtbij worden gevolgd.
Les patients à risque élevé doivent être suivis de près.

Patiënten die een risico lopen op osteoporose, moeten worden behandeld conform de huidige klinische richtlijnen en moeten voldoende vitamine D en calcium innemen.
Les patients à risque d'ostéoporose doivent

Suppletie van calcium en vitamine D Patiënten met hoofdzakelijk lytische botmetastasen of multipel myeloom die geen hypercalciëmie hebben en risico lopen op calcium- of vitamine D-deficiëntie (bijv. door malabsorptie of gebrek aan zonlicht) en patiënten met de botziekte van Paget, moeten orale calcium- en vitamine D-suppletie krijgen, om het risico op hypocalciëmie te minimaliseren
Supplémentation en calcium et vitamine D En l'absence d'hypercalcémie, les patients qui, présentant des métastases osseuses de nature principalement lytique ou un myélome multiple, courent un risque de carence en calcium ou en vitamine D (p. ex. par malabsorption ou par absence d'exposition à la lumière du soleil) et ceux qui souffrent de la maladie osseuse de Paget, doivent bénéficier d’une supplémentation orale en calcium et vitamine D, pour réduire autant que possible le risque d'hypocalcémie.

Gelijktijdige toediening met NSAID’s Het gebruik van pantoprazol 20 mg ter preventie van gastroduodenale ulcera door niet-selectieve nietsteroïdale ontstekingsremmende middelen (NSAID’s) moet worden beperkt tot patiënten die continu NSAID’s moeten innemen en een verhoogd risico lopen op ontwikkeling van gastro-intestinale complicaties.
Association avec des AINS L’utilisation de Pantoprazole 20 mg en prévention des ulcères gastro-duodénaux induits par des antiinflammatoires non stéroïdiens (AINS) non sélectifs doit être réservée aux patients ayant besoin d’un traitement continu par AINS et présentant un risque accru de développer des complications gastrointestinales.

Voorkomen van een zweer van de twaalfvingerige darm of de maag veroorzaakt door niet-steroïdale ontstekingsremmende middelen (NSAID’s, bijvoorbeeld ibuprofen) bij patiënten die een risico lopen en continu NSAID’s moeten innemen.
Prévention des ulcères du duodénum et de l’estomac causés par des médicaments antiinflammatoires non stéroïdiens (AINS, par exemple ibuprofène) chez les patients à risque nécessitant la prise continue d’AINS.

Wanneer werknemers werken op een hoogte van meer dan 2 meter en ze het risico lopen om te vallen, moeten ze persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM’s) dragen.
Lorsque des travailleurs opèrent à une hauteur supérieure à 2 mètres et courent le risque de tomber, ils doivent porter des équipements de protection individuelle (EPI).

Ze moeten er ook van op de hoogte worden gebracht dat ze het risico lopen geschorst te worden als bloeddonor voor een bepaalde periode.
Il faut également les avertir qu'ils risquent de voir refuser leur don durant une période déterminée.

Aangezien de personen die in een beroepskader een PEP nodig hebben, over het algemeen een blijvend risico van blootstelling aan HBV lopen, moeten deze een volledige vaccinatie krijgen. Bij de non-responder na vaccinatie is een dosis HBIg in 70 tot 90 % van de gevallen doeltreffend om besmetting te voorkomen, wanneer die binnen 7 dagen na de percutane blootstelling (Wienbaum et al., 2003) toegediend wordt; veelvuldige dosissen hebben bij 75 tot 95 % van de gevallen hun doeltreffendheid aangetoond (CDC, 1998).
Parmi les non répondeurs à la vaccination, une dose d’IgHB est efficace à 70 à 90 % pour prévenir la contamination lorsqu’elle est administrée dans les 7 jours de l’exposition percutanée (Wienbaum et al., 2003) et de multiples doses ont montré une efficacité de 75 à 95 % (CDC, 1998).

Hematologische afwijkingen bij patiënten met een HCV-hiv-co-infectie: Patiënten met een HCV-hiv-co-infectie die worden behandeld met peginterferon alfa- 2b/ribavirine en HAART, kunnen een hoger risico lopen om hematologische afwijkingen te ontwikkelen (zoals neutropenie, trombocytopenie en anemie) dan patiënten die alleen geïnfecteerd zijn met het HCV. Hoewel bij de meesten een verlaging van de dosering volstond, moeten de hematologische parameters bij die patiënten zorgvuldig worden gevolgd (zie rubriek 4.2 en verder “Laboratoriumtests” en rubriek 4.8).
Anomalies hématologiques chez les patients ayant une co-infection VHC-VIH : Les patients ayant une co-infection VHC-VIH et recevant un traitement par peginterféron alpha-2b/ribavirine et une HAART peuvent présenter un risque accru de développer des anomalies hématologiques (telles qu’une neutropénie, une thrombocytopénie et une anémie) par rapport aux patients mono-infectés par le VHC. Même s’il est possible de prendre en charge la majorité de ces patients par une réduction de la dose, entreprendre une surveillance étroite des paramètres hématologiques dans cette population de patients (voir rubrique 4.2 et sous « Tests biologiques » et rubrique 4.8).