Vertaling van "revalidatie een jaar " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

revalidatie voor drugs- en geneesmiddelenverslaafden
Rééducation des drogués et après abus de médicaments

revalidatie voor alcoholverslaafden
Sevrage d'alcool

revalidatie-instelling
centre de rééducation

afdeling revalidatie
service de rééducation

aangepast hulpmiddel voor seksuele revalidatie
dispositif d’aide à l’éducation/la rééducation sexuelle

bezigheidstherapie en op arbeidsproces gerichte revalidatie
Ergothérapie et rééducation professionnelle

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Bij analyse van de gegevens van patiënten die hun revalidatie een jaar geleden hebben aangevangen blijkt dat de helft van die patiënten ondertussen actief bezig zijn met hun werkhervatting (effectieve werkhervatting in sommige gevallen; stappen tot werkhervatting (via o.a. arbeidstrajectbegeleiding of herscholing) in de meeste andere gevallen).
L’analyse des données de patients ayant commencé leur rééducation fonctionnelle un an auparavant montre que la majorité de ces patients se sont, entretemps, occupés activement de la reprise de leur travail (reprise de travail effective dans certains cas ; démarches en vue de celle-ci [notamment au moyen du parcours d’insertion ou de la rééducation professionnelle] dans la majorité des autres cas).

Voor alle andere gevallen kan dit tot de leeftijd van 20 jaar zonder expliciete verantwoording. Vanaf de leeftijd van 20 jaar dient de opportuniteit van deze uitzondering toegelicht te worden in het kader van de individuele aanvraag tot tenlasteneming van de revalidatie, waarbij ook psychologische redenen en onvoldoende maturiteit (= niet autonoom zijn op therapeutisch gebied) als redenen voor deze uitzondering kunnen worden in aanmerking genomen.
A partir de 20 ans, l’opportunité de cette exception doit être commentée dans le cadre de la demande individuelle de prise en charge de la rééducation fonctionnelle, cette exception pouvant être motivée par des raisons psychologiques et une maturité insuffisante (= absence d’autonomie au niveau thérapeutique) ainsi que par d’autres motifs.

Omdat de revalidatie-inrichtingen voor medico-psycho-sociale revalidatie (de zogenaamde AIDS-referentiecentra) per patiënt een jaarforfait kunnen aanrekenen, en voor deze centra dat jaarforfait wordt verhoogd (en dus niet alleen de prijzen in het laatste trimester van het jaar), dient het indexeerbaar deel van de twee soorten forfaits echter slechts te worden verhoogd met een vierde van het bovenvermelde stijgingspercentage, hetzij dus met 1,494591 % / 4 = 0,373648 %.
Cependant, vu que les établissements de rééducation psycho-médico-sociale (dits les centres de référence SIDA) peuvent facturer un forfait annuel par patient et que l’augmentation de ce forfait annuel ne se limite donc pas aux prix et aux patients du dernier trimestre de l’année en cours, le montant indexable des deux types de forfaits ne doit être majoré que d’un quart du pourcentage d’augmentation mentionné ci-dessus, soit de 1,494591 % / 4 = 0,373648 %.

Voor de revalidatie-inrichtingen die reeds de oude revalidatieovereenkomst inzake zelfregulatie van diabetes mellitus bij kinderen en adolescenten (met name de overeenkomst die van toepassing was tot en met 31 december 2010) hebben ondertekend, dient de revalidatie-equipe proportioneel overeen te stemmen met het aantal patiënten jonger dan 18 jaar dat in het kader van de oude overeenkomst werd gevolgd.
Pour les établissements de rééducation qui ont déjà signé l’ancienne convention de rééducation en matière d’autogestion du diabète sucré chez les enfants et les adolescents (notamment la convention qui était d’application jusqu’au 31 décembre 2010), l’équipe de rééducation doit être proportionnelle au nombre de patients âgés de moins de 18 ans qui ont été suivis dans le cadre de l’ancienne convention.

De “revalidatie-inrichting” dient ten minste 60 kinderen en/of adolescenten (beneden de 18 jaar) die aan diabetes lijden, permanent in regelmatige revalidatie te hebben.
« L'établissement de rééducation» doit avoir en rééducation fonctionnelle régulière toujours au moins 60 enfants et/ou adolescents (de moins de 18 ans) diabétiques.

Dit gebruik neemt toe met de leeftijd, vooral vanaf 60 jaar. Vrouwen krijgen vaker revalidatie dan mannen.
Elle augmente avec l’âge, en particulier après 60 ans.

60 nieuwe voor revalidatie opgenomen patiënten per jaar, die gedurende minstens 20 dagen een multidisciplinaire behandeling gekregen hebben.
60 nouveaux patients admis en Réadaptation par an qui ont reçu un traitement multidisciplinaire pendant au moins 20 jours.

III - HUIDIGE TOESTAND: Al 15 jaar bestaat er een specifieke nomenclatuur voor cardiale revalidatie voor 37 centra of diensten die tot de overeenkomst zijn toegetreden.
III – ETAT ACTUEL : Depuis 15 ans une nomenclature spécifique de réadaptation cardiaque est mise à la disposition de 37 centres ou services conventionnés.

In de Belgische referentiecentra ligt de toename van de uitgaven voor de diagnostische aanpak tussen 2002 en 2006 hoger dan die voor de therapeutische aanpak of revalidatie, wat in verband staat met de toename van de aanvragen om diagnostische beoordeling gedurende de laatste twee jaar van functioneren van de referentiecentra.
Or, dans les centres de référence belges, entre 2002 et 2006, l’augmentation du montant des dépenses dévolues à l’approche diagnostique est supérieure à l’augmentation des dépenses attribuées à l’approche thérapeutique ou de revalidation.

Longontstekingen en infecties in de bloedbaan het gevaarlijkst en het duurst Het KCE schat dat elk jaar in België 2625 personen voortijdig sterven in het ziekenhuis door een ziekenhuisinfectie. Vooral de longontstekingen zijn dodelijk, alsook septicemie (infectie in de bloedbaan), en dit zowel op afdelingen intensieve zorgen als op de afdelingen inwendige geneeskunde, chirurgie, geriatrie en revalidatie.
Ce sont surtout les pneumonies et les septicémies (infections du sang) qui sont les plus mortelles, et ceci aussi bien en soins intensifs que dans les services de médecine interne, de chirurgie, de gériatrie et de revalidation.