Vertaling van "qt-interval verlengen en ecg-controle " (Nederlands → Frans) :

Door het grote verdelingsvolume van sertraline is het onwaarschijnlijk dat geforceerde diurese, dialyse, hemoperfusie en uitwisselingstransfusie van nut zijn. Een overdosering van sertraline kan het QT-interval verlengen en ECG-controle wordt aanbevolen in alle gevallen van opname van overdoses van sertraline.
Compte tenu du large volume de distribution de la sertraline, une diurèse forcée, une dialyse, une hémoperfusion ou une exsanguino-transfusion risquent de s’avérer inefficaces.

Sertraline-overdosis kan het QT-interval verlengen en ECG-monitoring is aanbevolen bij alle sertraline-overdoseringen.
Un surdosage de sertraline peut prolonger l’intervalle QT et un contrôle par ECG est recommandé dans tous les cas d’ingestion de surdosages de sertraline.

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Zoals andere fluorochinolonen moet levofloxacine voorzichtig worden toegepast bij patiënten die geneesmiddelen gebruiken waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA en III anti-arritmica, tricyclische antidepressiva, macrolides, antipsychotica) (Zie rubriek 4.4. onder verlenging QT-interval).
Médicaments réputés allonger l’espace QT À l’instar des autres fluoroquinolones, la lévofloxacine doit être utilisée avec précaution chez les patients traités par des médicaments réputés allonger l’espace QT (p. ex. antiarythmiques des classe IA et III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques) (Voir rubrique 4.4 Allongement de l’espace QT).

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Net zoals met andere fluorochinolonen is voorzichtigheid geboden bij gebruik van levofloxacine bij patiënten die geneesmiddelen krijgen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA- en klasse III-antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4 Verlenging van het QT-interval).
Médicaments ayant un effet connu d’allongement de l’intervalle QT A l’instar d’autres fluoroquinolones, la lévofloxacine doit être utilisée avec prudence chez les patients traités par des médicaments ayant un effet connu d’allongement de l’intervalle QT (par ex. antiarythmiques des classes IA et III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques) (voir rubrique 4.4 Allongement de l’intervalle QT).

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Levofloxacine moet net als andere fluorchinolonen voorzichtig gebruikt worden bij patiënten op geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA en III antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4 Verlenging van het QT interval).
Médicaments dont on sait qu’ils allongent l’espace QT La lévofloxacine, à l’instar des autres fluoroquinolones, doit être utilisée avec précaution chez les patients qui reçoivent des médicaments dont on sait qu’ils allongent l’espace QT (p. ex. antiarythmiques de classe IA ou III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques) (voir rubrique 4.4 Allongement de l'intervalle QT).

bekend of vermoed verlengd QT-interval (QTc van > 450 msec bij vrouwen en > 440 msec bij mannen). Dit geldt ook voor patiënten met een aangeboren verlengd QT-interval, patiënten die een familie historie van aangeboren QT-verlenging hebben en diegenen die behandeld worden met geneesmiddelen waarvan bekend is dat zij het QT-interval verlengen (zie rubriek 4.5).
Allongement connu ou suspecté de l’intervalle QT (QTc > 450 ms chez les femmes et > 440 ms chez les hommes), y compris chez les patients qui présentent un allongement congénital de l’intervalle QT, ceux qui ont des antécédents familiaux d’allongement congénital de l’intervalle QT et ceux qui sont traités par des médicaments connus pour allonger l’intervalle QT (voir rubrique 4.5) ;

Men is van mening dat de bewoording in rubriek 4.4 van de SPC met betrekking tot de risicofactoren voor patiënten voor QT-verlenging (‘zoals met andere 5HT 3 -antagonisten, dient men bij patiënten die verlenging van het QT-interval hebben of waarschijnlijk zullen krijgen voorzichtig te zijn met het gebruik van palonosetron en geneesmiddelen die het QT-interval verlengen of bij patiënten die waarschijnlijk verlenging van het QT-interval zullen ontwikkelen’) verder moet worden uitgewerkt zoals wordt uiteengezet in het beoordelingsrapport.
Il est considéré que le texte de la rubrique 4.4 du RCP relatif aux facteurs de risque d’allongement de l’intervalle QT (« comme pour d’autres antagonistes des récepteurs 5-HT 3 , il est recommandé d’être prudent en cas d’utilisation concomitante de palonosétron et de médicaments qui allongent l’intervalle QT ou en cas d’administration à des patients susceptibles de présenter un allongement de l’intervalle QT ») doit être développé de façon plus détaillée comme souligné dans le rapport d’évaluation.

Daaruit blijkt dat in vele gevallen sprake was van één of meerdere van de bekende risicofactoren voor het optreden van “torsades de pointes”, zoals hypokaliëmie, gelijktijdige inname van andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen (b.v. neuroleptica, anti-aritmica, ketanserine) en gelijktijdig gebruik van een geneesmiddel dat het QT-interval kan verlengen en waarvan daarenboven het metabolisme door erythromycine en clarithromycine kan worden geïnhibeerd (in het bijzonder cisapride*, terfenadine** en astemizol**).
Il en ressort que, dans beaucoup de cas, on notait la présence d’un ou de plusieurs des facteurs de risque connus pour favoriser la survenue de torsades de pointes, tels que hypokaliémie, prise concomitante d’autres médicaments allongeant l’intervalle QT (par exemple, les neuroleptiques, les antiarythmiques, la kétansérine), et prise concomitante d’un médicament pouvant allonger l’intervalle QT et dont le métabolisme peut en plus être inhibé par l’érythromycine ou par la clarithromycine (en particulier, le cisapride*, la terfénadine** et l’astémizole**).

Daaruit blijkt dat in vele gevallen sprake was van één of meerdere van de bekende risicofactoren voor het optreden van " torsades de pointes", zoals hypokaliëmie, gelijktijdige inname van andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen (b.v. neuroleptica, anti-aritmica, ketanserine) en gelijktijdig gebruik van een geneesmiddel dat het QT-interval kan verlengen en waarvan daarenboven het metabolisme door erythromycine en clarithromycine kan worden geïnhibeerd (in het bijzonder cisapride*, terfenadine** en astemizol**).
Il en ressort que, dans beaucoup de cas, on notait la présence d’un ou de plusieurs des facteurs de risque connus pour favoriser la survenue de torsades de pointes, tels que hypokaliémie, prise concomitante d’autres médicaments allongeant l’intervalle QT (par exemple, les neuroleptiques, les antiarythmiques, la kétansérine), et prise concomitante d’un médicament pouvant allonger l’intervalle QT et dont le métabolisme peut en plus être inhibé par l’érythromycine ou par la clarithromycine (en particulier, le cisapride*, la terfénadine** et l’astémizole**).

Deze middelen kunnen op zichzelf het QT-interval verlengen, maar kunnen ook door inhibitie van het CYP3A4, de plasmaspiegels verhogen van andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen (b.v. cisapride*, pimozide, disopyramide).
Ces médicaments ont intrinsèquement la capacité d’allonger l’intervalle QT, mais peuvent aussi, par inhibition du CYP3A4, accroître les taux plasmatiques d’autres médicaments qui eux aussi allongent l’intervalle QT (p.ex. le cisapride*, le pimozide, le disopyramide).