Vertaling van "qt-interval bv klasse " (Nederlands → Frans) :

- gelijktijdig gebruik van geneesmiddelen die kunnen leiden tot verlengd QT-interval (bv. klasse IA en III anti-arritmica, tricyclische antidepressiva, macrolides, antipsychotica)
- utilisation concomitante de médicaments dont on sait qu’ils allongent l’espace QT (p. ex. antiarythmiques des classes IA et III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques)

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Levofloxacine, zoals andere fluorochinolonen, moet voorzichtig worden toegepast bij patiënten die geneesmiddelen gebruiken die kunnen leiden tot een verlengd QT-interval (bijv. klasse IA en III anti-aritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4 Verlenging van het QT-interval).
Médicaments connus pour allonger l’intervalle QT La lévofloxacine, comme d’autres fluoroquinolones, doit être utilisée avec prudence chez les patients recevant des médicaments connus pour allonger l’intervalle QT (par exemple, les antiarythmiques de classe IA et III, les antidépresseurs tricycliques, les macrolides, les antipsychotiques) (voir rubrique 4.4 Allongement de l’intervalle QT).

- Geneesmiddelen die het QT-interval kunnen verlengen is voorzichtigheid geboden wanneer roxithromycine wordt toegediend aan patiënten die andere geneesmiddelen nemen die het QT-interval kunnen verlengen (zie rubriek 4.5). Dit zijn onder meer geneesmiddelen van klasse IA (bv. quinidine, procaïnamide, disopyramide) en klasse III antiaritmica (bv. dofetilide, amiodaron), citalopram, tricyclische antidepressiva, methadon, sommige antipsychotica (bv. fenothiazinen), fluoroquinolonen (bv. moxifloxacine), sommige antischimmelmiddelen (bv. fluconazol, pentamidine) en sommige antivirale middelen (bv. telaprevir).
incluent les agents antiarythmiques de classe IA (par ex. quinidine, procaïnamide, disopyramide) et de classe III (par ex. dofétilide, amiodarone), le citalopram, les antidépresseurs tricycliques, la méthadone, certains neuroleptiques (par ex. phénothiazines), des fluoroquinolones (par ex. moxifloxacine), certains antifongiques (par ex. fluconazole, pentamidine) et certains antiviraux (par ex. télaprévir).

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Net zoals met andere fluorochinolonen is voorzichtigheid geboden bij gebruik van levofloxacine bij patiënten die geneesmiddelen krijgen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA- en klasse III-antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4 Verlenging van het QT-interval).
Médicaments ayant un effet connu d’allongement de l’intervalle QT A l’instar d’autres fluoroquinolones, la lévofloxacine doit être utilisée avec prudence chez les patients traités par des médicaments ayant un effet connu d’allongement de l’intervalle QT (par ex. antiarythmiques des classes IA et III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques) (voir rubrique 4.4 Allongement de l’intervalle QT).

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Zoals met andere fluorochinolonen is voorzichtigheid geboden bij gebruik van ciprofloxacine bij patiënten die geneesmiddelen krijgen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA- en klasse III-antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4).
Médicaments connus pour allonger l’intervalle QT Comme les autres fluoroquinolones, la ciprofloxacine doit s’utiliser avec précaution chez les patients recevant des médicaments connus pour allonger l’intervalle QT (par ex., les antiarythmiques des classes IA et III, les antidépresseurs tricycliques, les macrolides, les antipsychotiques) (voir rubrique 4.4).

Geneesmiddelen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen Zoals andere fluorochinolonen moet levofloxacine met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten die geneesmiddelen gebruiken waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA en klasse III antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (zie rubriek 4.4 “Hartaandoeningen”).
Substances dont le potentiel d’allonger l’intervalle QT est connu Comme toute autre fluoroquinolone, la lévofloxacine doit être utilisée avec prudence chez les patients sous traitement par des substances dont on sait qu’elles allongent l’intervalle QT (p.ex. les antiarythmiques de Classe IA et III, les antidépresseurs tricycliques, les macrolides, les antipsychotiques) (voir rubrique 4.4 « Affections cardiaques »).

patiënten die geneesmiddelen krijgen waarvan bekend is dat ze het QT-interval verlengen (bv. klasse IA- en klasse III-antiaritmica, tricyclische antidepressiva, macroliden, antipsychotica) (Zie rubriek 4.4 Verlenging van het QT-interval).
Médicaments connus pour allonger l’intervalle QT Comme les autres fluoroquinolones, l'ofloxacine doit être utilisée avec précaution chez les patients recevant des médicaments connus pour allonger l’intervalle QT (par ex. antiarythmiques de classes IA et III, antidépresseurs tricycliques, macrolides, antipsychotiques) (Voir rubrique 4.4 Allongement de l'intervalle QT).

Geneesmiddelen die het QT-interval verlengen Pasireotide moet voorzichtig worden gebruikt bij patiënten die gelijktijdig worden behandeld met geneesmiddelen die het QT-interval verlengen, zoals klasse Ia-antiaritmica (bijvoorbeeld kinidine, procaïnamide, disopyramide), klasse III-antiaritmica (bijvoorbeeld amiodaron, dronedaron, sotalol, dofetilide, ibutilide), bepaalde antibacteriële middelen (intraveneus erytromycine, pentamidineinjectie, claritromycine, moxifloxacine), bepaalde antipsychotica (bijvoorbeeld chloorpromazine, thioridazine, flufenazine, pimozide, haloperidol, tiapride, amisulpride, sertindol, methadon), bepaalde antihistaminica (bijvoorbeeld terfenadine, astemizol, mizolastine), antimalariamiddelen (bijvoorbeeld chloroquine, halofantrine, lumefantrine), bepaalde antischimmelmiddelen (ketoconazol, behalve in shampoo) (zie ook rubriek 4.4).
Médicaments induisant un allongement de l’intervalle QT Pasiréotide doit être utilisé avec prudence chez les patients qui reçoivent des médicaments entraînant un allongement de l’intervalle QT tels que : antiarythmiques de classe Ia (par exemple quinidine, procaïnamide, disopyramide), antiarythmiques de classe III (par exemple amiodarone, dronédarone, sotalol, dofétilide, ibutilide), certains antibactériens (érythromycine intraveineuse, pentamidine injectable, clarithromycine, moxifloxacine), certains neuroleptiques (par exemple chlorpromazine, thioridazine, fluphénazine, pimozide, halopéridol, tiapride, amisulpride, sertindole, méthadone), certains antihistaminiques (par exemple terfénadine, astémizole, mizolastine), antipaludéens (par exemple chloroquine, halofantrine, luméfantrine), certains antifongiques (kétoconazole, sauf dans les shampoings) (voir également rubrique 4.4).

Domperidon dient bijvoorbeeld niet gebruikt te worden bij patiënten met reeds verlengde hartgeleidingsintervallen (vooral QTc), en de aanwezigheid van risicofactoren van verlenging van het QT-interval of torsades de pointes moet worden nagegaan, bv. elektrolytenstoornissen, hartaandoeningen zoals hartfalen, of gelijktijdige inname van andere geneesmiddelen die het QT-interval verlengen of van CYP3A4-inhibitoren (zie tabel Ib in het Repertorium).
La domperidone ne doit p.ex. pas être utilisée chez des patients présentant une prolongation des intervalles de conduction cardiaque (particulièrement QTc) et la présence de facteurs de risque d’allongement de l’intervalle QT ou de torsades de pointes doit être vérifiée; il s’agit p.ex. de troubles électrolytiques, d’affections cardiaques telles que décompensation cardiaque, ou de la prise concomitante d’autres médicaments qui allongent l’intervalle QT ou d’inhibiteurs du CYP3A4 [voir tableau Ib dans le Répertoire].

Het risico van bradycardie en ritmestoornissen verhoogt bij gelijktijdige behandeling met andere bradycardiserende stoffen (o.a. β-blokkers, verapamil, diltiazem) en bij aanwezigheid van risicofactoren voor QT-verlenging (bv. hypokaliëmie, hypomagnesiëmie, hartlijden, associatie met stoffen die het QT-interval kunnen verlengen: zie Gecommentarieerd Geneesmiddelenrepertorium 2006, blz. 7).
Le risque de bradycardie et de troubles du rythme augmente en cas de traitement concomitant par d’autres médicaments bradycardisants (p. ex. β-bloquants, vérapamil, diltiazem) et en présence de facteurs de risque d’un allongement de l’intervalle QT (p. ex. hypokaliémie, hypomagnésémie, affections cardiaques, association à des médicaments qui peuvent allonger l’intervalle QT: voir Répertoire Commenté des Médicaments 2006, p.7).