Traduction de «proefpersonen met ernstige nierfunctiestoornis namen » (Néerlandais → Français) :

Bij proefpersonen met ernstige nierfunctiestoornis namen de gemiddelde C max en AUC 0-120 toe met respectievelijk 61% en 35% in vergelijking met normaal.
Chez les sujets présentant une insuffisance rénale grave, les valeurs C max et ASC 0-120 moyennes ont augmenté de 61 % et 35 % respectivement, comparativement aux valeurs normales.

De resultaten duiden erop dat wanneer de nierfunctie afneemt (< 50 ml/min), de totale geneesmiddelklaring evenredig afneemt, waardoor de AUC stijgt. De AUC werd ongeveer 2,5-, 4- en 5-voudig verhoogd bij proefpersonen met respectievelijk matige nierfunctiestoornis, ernstige nierfunctiestoornis en terminale nierinsufficiëntie in vergelijking met de groep waarin proefpersonen met normale nierfunctie en proefpersonen met milde nierfunctiestoornis werden gecombineerd.
Les résultats indiquent que la clairance totale du médicament décroît proportionnellement quand la fonction rénale s'affaiblit (< 50 ml/min), ce qui entraîne une augmentation de l’ASC. Par rapport au groupe combinant les sujets ayant une fonction rénale normale et une insuffisance rénale légère, l’ASC a été multipliée par environ 2,5, 4 et 5 chez les sujets présentant une insuffisance rénale modérée, une insuffisance rénale sévère et une insuffisance rénale terminale, respectivement.

Bij proefpersonen met een ernstige nierfunctiestoornis (GFR < 10 ml/min) namen de gemiddelde C max en AUC 0-120 toe met respectievelijk 61% en 35% in vergelijking met normaal.
Chez les sujets atteints d’insuffisance rénale sévère (DFG < 10 ml/min), les valeurs moyennes de la C max et de l’ASC 0-120 augmentaient de respectivement 61 et 35 % par rapport à la normale.

Nierfunctiestoornis Er werden geen klinisch relevante verschillen in de farmacokinetiek van pirfenidon waargenomen tussen proefpersonen met lichte tot ernstige nierfunctiestoornis en proefpersonen met een normale nierfunctie.
Insuffisance rénale Il n’a pas été observé de différences cliniquement significatives dans les propriétés pharmacocinétiques de la pirfénidone chez les sujets présentant une insuffisance rénale légère à sévère, par comparaison avec celles de sujets dont la fonction rénale était normale.

In vergelijking met proefpersonen met een normale nierwerking, lagen de gemiddelde AUC- en C max -waarden ongeveer 30% hoger bij patiënten met een matige nierfunctiestoornis (creatinineklaring 30-59 ml/min), ongeveer 50% hoger bij een klein aantal patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring 5-29 ml/min) en ongeveer 60% hoger bij dialysepatiënten.
Par rapport aux sujets ayant une fonction rénale normale, les valeurs moyennes de l’ASC et de la C max étaient environ 30% plus élevées chez les patients atteints d’une insuffisance rénale modérée (clairance de créatinine 30-59 ml/min.), environ 50% plus élevées chez un petit nombre de patients atteints d’une insuffisance rénale sévère (clairance de créatinine 5-29 ml/min.), et environ 60% chez les patients sous dialyse.

De farmacokinetiek van dexmedetomidine bij proefpersonen met een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring < 30 ml/min) is ten opzichte van die van gezonde proefpersonen niet veranderd.
La pharmacocinétique de la dexmedetomidine chez les patients insuffisants rénaux (clairance de la créatinine< 30 ml/min) n’est pas altérée comparée aux sujets sains.

Bij patiënten met een matige nierfunctiestoornis werd een ongeveer 2-voudige verhoging van de plasma-AUC van sitagliptine waargenomen, en bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis en bij patiënten met ESRD die hemodialyse ondergingen, werd in vergelijking met normale gezonde proefpersonen een ongeveer 4-voudige verhoging waargenomen.
L'ASC plasmatique de la sitagliptine a environ doublé chez les patients ayant une insuffisance rénale modérée ; elle a environ été multipliée par 4 chez les patients ayant une insuffisance rénale sévère et chez les patients en insuffisance rénale terminale sous hémodialyse par rapport aux sujets témoins sains normaux.

Nierfunctiestoornis Na meerdere doses van 80 mg ADENURIC bij patiënten met een lichte, matige of ernstige nierfunctiestoornis trad geen verandering op in de C max van febuxostat, ten opzichte van die van proefpersonen met een normale nierfunctie.
Insuffisance rénale Après administration de doses répétées de 80 mg d’ADENURIC, la C max du fébuxostat n’est pas différente entre les patients présentant une insuffisance rénale légère, modérée ou sévère par rapport à des sujets à fonction rénale normale.

Nierinsufficiëntie Na herhaalde doses van 75 mg clopidogrel per dag bij personen met een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring van 5 tot 15 ml/min) was de remming van de ADP-afhankelijke bloedplaatjesaggregatie lager (25%) dan die waargenomen bij gezonde proefpersonen, hoewel de verlenging van de bloedingstijd vergelijkbaar was met die waargenomen bij gezonde proefpersonen die 75 mg clopidogrel per dag kregen.
Chez l’insuffisant rénal Après une administration réitérée de 75 mg/jour, chez les sujets présentant une insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine entre 5 et 15 ml/min), l'inhibition de l'agrégation plaquettaire induite par l'ADP a été plus faible (25%) que celle observée chez les sujets sains, cependant, l'allongement du temps de saignement a été similaire à l'allongement constaté chez les sujets sains ayant reçu 75 mg de clopidogrel par jour.

Een klinisch-farmacologisch onderzoek naar fluticasonfuroaat/vilanterol toonde aan dat een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring < 30 ml/min) niet leidde tot een significant hogere blootstelling aan fluticasonfuroaat of vilanterol of tot duidelijker systemische effecten van corticosteroïden of bèta 2 -agonisten in vergelijking met gezonde proefpersonen.
Une étude de pharmacologie clinique avec le furoate de fluticasone/vilanterol a montré qu’une insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine < 30ml/min) n’entraînait pas d’exposition significativement plus importante au furoate de fluticasone ou au vilanterol ou d’effets systémiques plus marqués des corticoïdes ou des agonistes bêta 2 -adrénergiques comparativement aux sujets sains.