Vertaling van "prenatale dieren blootgesteld aan quinolonen werden effecten " (Nederlands → Frans) :

In jonge en prenatale dieren blootgesteld aan quinolonen werden effecten op het onvolgroeide kraakbeen waargenomen. Het is dan ook niet uit te sluiten dat het geneesmiddel schade kan veroorzaken aan het gewrichtskraakbeen bij onvolgroeide menselijke organismen / foetussen (zie rubriek 5.3).
Comme des effets sur le cartilage immature ont été observés lors de l’exposition de jeunes animaux à des quinolones, ainsi qu’en période prénatale, on ne peut exclure que ces médicaments puissent léser le cartilage articulaire de l'organisme humain encore immature ou au stade fœtal (voir rubrique 5.3).

Bij juveniele en prenatale dieren die blootgesteld werden aan chinolonen, werden effecten op het onrijpe kraakbeen waargenomen; bijgevolg kan het niet uitgesloten worden dat het geneesmiddel schade zou kunnen veroorzaken aan het gewrichtskraakbeen bij het menselijke onvolgroeide organisme/de foetus (zie rubriek 5.3).
En phase prénatale et chez les jeunes animaux, des effets sur le cartilage immature ont été observés lors de l’exposition aux quinolones. La survenue d’atteintes articulaires causées par le médicament sur le cartilage de l’organisme immature humain/du fœtus ne peut donc être exclue (voir rubrique 5.3).

Bij juveniele en prenatale dieren die zijn blootgesteld aan chinolonen zijn effecten op het onrijpe kraakbeen waargenomen.
En phase prénatale et chez les jeunes animaux, des effets sur le cartilage immature ont été observés lors de l’exposition aux quinolones.

Effecten bij dieren (invloed op de schildklier bij knaagdieren) werden uitsluitend waargenomen na een blootstelling die geacht wordt voldoende hoger te liggen dan het maximale niveau waaraan de mens wordt blootgesteld, zodat dit weinig relevant is voor klinische doeleinden.
Des effets n’ont été observés chez l’animal (affectant la glande thyroïde chez les rongeurs) qu’à des expositions considérées comme suffisamment supérieures à l’exposition maximale observée chez l’homme, et ont peu de signification clinique.