Vertaling van "plasmaconcentraties kunnen verhoogd " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Ontstaat als een verlate of verlengde reactie op een stressveroorzakende gebeurtenis of situatie (van korte of lange duur) van een buitengewoon bedreigende of catastrofale aard, die bij vrijwel iedereen grote angst zou veroorzaken. Predisponerende factoren, zoals persoonlijkheidstrekken (b.v. compulsieve, asthene) of een voorgeschiedenis van neurotische ziekte, kunnen de drempel voor de ontwikkeling van het syndroom verlagen of zijn verloop verergeren, maar zijn noodzakelijk noch voldoende om het optreden ervan te verklaren. Typische kenmerken zijn onder meer episoden van herhaald herleven van het trauma in zich opdringende gedachten ('flashbacks'), dromen of nachtmerries, die optreden tegen de onveranderlijke achtergrond van een gevoel van 'verdoving' en emotionele afstomping, onverschilligheid voor andere mensen, ongevoeligheid voor de omgeving, anhedonie en vermijding van activiteiten en situaties die aan het trauma herinneren. Er bestaat doorgaans een toestand van autonome overprikkelbaarheid met verhoogde alertheid, een toegenomen schrikreactie en slapeloosheid. De bovengenoemde symptomen gaan gewoonlijk samen met angst en depressiviteit en gedachten aan zelfdoding zijn niet uitzonderlijk. Het begin volgt het trauma met een latentie die kan variëren van enige weken tot maanden. Het beloop is wisselend, maar herstel kan in de meeste gevallen verwacht worden. Bij een klein deel van de betrokkenen kan de aandoening een chronisch verloop vertonen gedurende vele jaren en een overgang naar een blijvende persoonlijkheidsverandering (F62.0). | Neventerm: | traumatische neurose
Définition: Ce trouble constitue une réponse différée ou prolongée à une situation ou à un événement stressant (de courte ou de longue durée), exceptionnellement menaçant ou catastrophique et qui provoquerait des symptômes évidents de détresse chez la plupart des individus. Des facteurs prédisposants, tels que certains traits de personnalité (par exemple compulsive, asthénique) ou des antécédents de type névrotique, peuvent favoriser la survenue du syndrome ou aggraver son évolution; ces facteurs ne sont pas toutefois nécessaires ou suffisants pour expliquer la survenue du syndrome. Les symptômes typiques comprennent la reviviscence répétée de l'événement traumatique, dans des souvenirs envahissants ( flashbacks ), des rêves ou des cauchemars; ils surviennent dans un contexte durable d'anesthésie psychique et d'émoussement émotionnel, de détachement par rapport aux autres, d'insensibilité à l'environnement, d'anhédonie et d'évitement des activités ou des situations pouvant réveiller le souvenir du traumatisme. Les symptômes précédents s'accompagnent habituellement d'un hyperéveil neuro-végétatif, avec hypervigilance, état de qui-vive et insomnie, associés fréquemment à une anxiété, une dépression, ou une idéation suicidaire. La période séparant la survenue du traumatisme et celle du trouble peut varier de quelques semaines à quelques mois. L'évolution est fluctuante, mais se fait vers la guérison dans la plupart des cas. Dans certains cas, le trouble peut présenter une évolution chronique, durer de nombreuses années, et entraîner une modification durable de la personnalité (F62.0). | Névrose traumatique

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De afbraak van theofylline kan vertraagd zijn en/of zijn plasmaconcentraties kunnen verhoogd zijn – met verhoogd risico op overdosering en bijwerkingen – bij gelijktijdig gebruik van de volgende geneesmiddelen: orale contraceptiva, disulfiram, macrolide-antibiotica (bv. erythromycine, troleandromycine, clarithromycine, josamycine, spiramycine, roxithromycine en azithromycine), chinolonen (gyrase-inhibitoren, bv. ciprofloxacine, enoxacine en pefloxacine, zie verder), imipenem (vooral CNS bijwerkingen zoals epileptische aanvallen), isoniazide, thiabendozol, calciumkanaalblokkers (bv. verapimil of diltiazem), propranolol, mexiletine, propafenon, ticlopidine, cimetidine, ranitidine, allopurinol, febuxostat, fluvoxamine, α-interferon, peginterferon α2, zafirlukast, griepvaccins, etintidine, idrocilamide en zileuton.
Le catabolisme de la théophylline peut être ralenti et/ou ses concentrations plasmatiques peuvent être augmentées – avec un risque accru de surdosage et d'effets indésirables – en cas d'utilisation concomitante des médicaments suivants : contraceptifs oraux, disulfirame, antibiotiques macrolides (par ex. érythromycine, troléandromycine, clarithromycine, josamycine, spiramycine, roxithromycine et azithromycine), quinolones (inhibiteurs de la gyrase par ex. ciprofloxacine, enoxacine, perfloxacine, voir ci-dessous), imipénème (particulièrement des effets secondaires du SNC tels des convulsions), isoniazide, thiabendazole, inhibiteurs calciques (par ex. vérapamil ou diltiazem), propranolol, mexilétine, propafénone, ticlopidine, cimétidine, ranitidine, allopurinol, febuxostat, fluvoxamine, interféron α, peginterféron α2, zafirlukast et vaccins antigrippaux, etintidine, idrocilamide et zileuton.

+ fenytoïne, digoxine: verhoogde plasmaconcentratie en verhoogd risico van toxiciteit + geneesmiddelen die hyperkaliëmie kunnen veroorzaken: verhoogd risico vooral bij
+ phénytoïne, digoxine: augmentation de la concentration plasmatique et risque de toxicité + médicaments hyperkaliémiants: augmentation du risque surtout en cas d’insuffisance

Patiënten met een verminderde leverfunctie kunnen verhoogde plasmaconcentraties van felodipine hebben en kunnen reageren op lagere doses (zie rubriek 4.4 Bijzondere waarschuwingen en voorzorgen bij gebruik).
Les patients souffrant d’une altération de la fonction hépatique peuvent présenter une augmentation des concentrations plasmatiques de félodipine et peuvent réagir à de plus faibles doses (voir rubrique 4.4 Mises en gardes spéciales et précautions d’emploi)

De plasmaconcentraties van tricyclische antidepressiva kunnen verhoogd worden door Invirase/ritonavir.
Invirase/ritonavir peut augmenter les concentrations des antidépresseurs tricycliques.

Verhoogde pimozide plasmaconcentraties kunnen leiden tot verlenging van het QT-interval en in zeldzame gevallen optreden van torsade de pointes.
Augmentation des concentrations plasmatiques de pimozide peut conduire à l'allongement de l’intervalle QT et des rares épisodes de torsades de pointes.

Er bestaat een verhoogd risico op myopathie (inclusief rhabdomyolyse) wanneer CRESTOR gelijktijdig wordt toegediend met bepaalde geneesmiddelen die, als gevolg van interacties met deze transporteiwitten, de rosuvastatine plasmaconcentraties kunnen verhogen (b.v. ciclosporine en bepaalde protease remmers, inclusief combinaties van ritonavir met atazanavir, lopinavir en/of tipranavir; zie rubrieken 4.4 en 4.5).
Le risque de myopathie (y compris la rhabdomyolyse) est augmenté lorsque CRESTOR est administré de façon concomitante avec certains médicaments qui peuvent augmenter la concentration plasmatique de rosuvastatine en raison de leurs interactions avec ces transporteurs protéiques (par exemple la ciclosporine et certains inhibiteurs de protéases, y compris des associations de ritonavir avec l’atazanavir, le lopinavir et/ou le tipranavir ; voir rubriques 4.4 et 4.5).

Hartaandoeningen Fluvoxamine mag niet worden toegediend samen met terfenadine, astemizol of cisapride daar de plasmaconcentraties kunnen verhogen, wat leidt tot een verhoogd risico op een verlenging van het QT-interval/torsade de pointes.
Affections cardiaques La fluvoxamine ne doit pas être administrée simultanément avec la terfénadine, l’astémizole ou le cisapride car les concentrations plasmatiques peuvent alors augmenter, ce qui donne lieu à un risque accru d’allongement de l’intervalle QT/de torsade de pointes.

Bejaarde personen en patiënten met nier- of leverinsufficiëntie : De plasmaconcentraties van diltiazem kunnen verhoogd zijn bij bejaarde personen en bij de patiënten met nier- of leverinsufficiëntie.
Personnes âgées et insuffisants rénaux ou hépatiques : Les taux plasmatiques de diltiazem peuvent être augmentés chez les personnes âgées et chez les patients insuffisants rénaux ou hépatiques.

kaliumsparende diuretica, kaliumsupplementen, aliskiren, NSAID, trimethoprim: verhoogd risico van hyperkaliëmie + digoxine: spironolacton verhoogt de plasmaconcentratie van digoxine + andere geneesmiddelen die hyponatriëmie kunnen veroorzaken (o.a. SSRI’s, lisdiuretica,
potassique, suppléments potassiques, aliskirène, AINS, trimethoprime: potentialisation du risque d’hyperkaliémie + digoxine: la spironolactone augmente la digoxinémie + autres médicaments hyponatrémiants (e.a. ISRS, diurétiques de l’anse, carbamazépine):

oogpunt nuttig kan zijn + lithium: chloortalidon kan de plasmaconcentratie van lithium verhogen + digoxine: door hypokaliëmie kan de gevoeligheid voor digoxine toenemen + corticosteroïden: risico van toename van kaliumverlies + NSAID’s: kunnen het diuretisch, natriuretisch en hypotensief effect verminderen + methotrexaat: verhoogd risico van ongewenste effecten van methotrexaat + verhoging van het risico op hyponatriëmie bij gelijktijdig gebruik met SSRI’s, lisdiuretica
éventuel) + lithium: augmentation de la concentration plasmatique du lithium + digoxine: augmentation de la sensibilité à la digoxine par hypokaliémie + corticostéroïdes: peuvent augmenter la perte de potassium + anti-inflammatoires non-stéroïdiens: peuvent réduire les effets diurétiques, natriurétiques