Vertaling van "perorale toediening van fludarabinefosfaat " (Nederlands → Frans) :

De farmacokinetiek van fludarabine (2F-ara-A) werd onderzocht na intraveneuze toediening als een snelle bolusinjectie en een kort infuus en na een continu infuus en na perorale toediening van fludarabinefosfaat (Fludara, 2F-ara-AMP).
Pharmacocinétique plasmatique et urinaire de la fludarabine (2F-ara-A) La pharmacocinétique de la fludarabine (2F-ara-A) a été étudiée après administration intraveineuse par injection en bolus rapide et perfusion de courte durée, ainsi que suite à une perfusion continue et administration per os de phosphate de fludarabine (Fludara, 2F-ara-AMP).

Na intraveneuze en perorale toediening van fludarabinefosfaat stegen de plasmaconcentraties van 2F-ara-A en de oppervlakte onder de curve van de plasmaconcentratie in de tijd lineair met de dosering, terwijl de halfwaardetijden, de plasmaklaring en de distributievolumes constant bleven ongeacht de dosering, wat wijst op een dosislineair gedrag.
Après administration intraveineuse et per os de phosphate de fludarabine, la concentration plasmatique de 2F-ara-A et l’aire sous la courbe de la concentration plasmatique en fonction du temps augmentent de manière linéaire avec la dose, alors que les demi-vies, la clairance plasmatique et les volumes de distribution restent constants, indépendamment de la dose, ce qui indique une pharmacocinétique linéaire en fonction de la dose.

Ouderen Aangezien er maar beperkte gegevens zijn over het gebruik van fludarabinefosfaat bij oudere mensen (> 75 jaar), is voorzichtigheid geboden bij de toediening van fludarabinefosfaat bij die patiënten.Bij patiënten van 65 jaar of ouder moet de creatinineklaring worden gemeten voor de start van de behandeling, zie nierinsufficiëntie en rubriek 4.2 Kinderen en adolescenten Er zijn geen gegevens beschikbaar betreffende het gebruik van Fludarabinefosfaat bij kinderen en adolescenten.
Sujets âgés Les données concernant l'utilisation de phosphate de fludarabine chez les patients âgés (> 75 ans) étant limitées, la prudence est de rigueur lorsqu'on administre du phosphate de fludarabine chez ces patients.

Een parenterale toediening mag slechts worden aangewend wanneer perorale toediening onmogelijk is; parenterale toediening is niet aangewezen voor de behandeling van infecties door Trichomonas.
La voie parentérale ne sera utilisée que lorsque la voie orale est interdite; elle ne convient pas pour le traitement des infections à Trichomonas.

Na perorale toediening van nystatine is de resorptie ter hoogte van de darmmucosa nagenoeg nihil; sporen van nystatine worden in het plasma slechts na toediening van zeer hoge dosissen aangetroffen.
Administrée per os, la nystatine n'est pratiquement pas résorbée par la muqueuse digestive; des traces de nystatine ne sont décelables dans le plasma qu'après administration de très fortes doses.

Bij perorale toediening van dorzolamide om de maximale systemische blootstelling na te bootsen na langdurige topische oculaire toediening werd de evenwichtstoestand bereikt binnen 13 weken.
Lorsque le dorzolamide a été administré par voie orale pour simuler l'exposition systémique maximale après une administration oculaire topique prolongée, un état d'équilibre a été atteint dans les 13 semaines.

Dexametason 20 mg per os* of iv Bij perorale toediening: ongeveer 12 en 6 uur of bij iv toediening: 30 tot 60 min
Administration orale : environ 12 et 6 heures ou pour administration IV : 30 à 60 min

Het gebruik van zoledroninezuur eenmaal per jaar via intraveneus infuus is een mogelijk alternatief bij slechte therapietrouw of bij tolerantieproblemen met de perorale toediening 81 .
L’utilisation d’acide zolédronique par voie intraveineuse une fois par an peut constituer une alternative en cas de problème d’observance ou de tolérance avec la forme orale 81 .

Overdracht gebeurt het meest efficiënt bij de muis na intracerebrale inoculatie, in tweede instantie via de intraveneuze, intraperitoneale of intramusculaire weg en tenslotte door perorale toediening.
Chez la souris, la transmission la plus efficace se produit par inoculation intracérébrale, ensuite par voie intraveineuse, intrapéritonéale, intramusculaire, et enfin par administration per os.