Vertaling van "per week kregen " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

zwelling van week weefsel
tuméfaction des tissus mous

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Voor kinderen en adolescenten die een op hun lichaamsoppervlak gebaseerde dosering van 60 µg/m 2 PegIntron per week kregen, werd voorspeld dat de log-getransformeerde geschatte verhouding van blootstelling tijdens het doseringsinterval 58 % (90 % CI: 141-177 %) hoger zou zijn dan de waarde die was waargenomen bij volwassen patiënten die 1,5 µg/kg/week kregen.
Chez les enfants et les adolescents recevant une dose de PegIntron ajustée en fonction de la surface corporelle à 60 µg/m²/semaine, la transformation logarithmique de l’estimation de l’exposition entre les prises est de 58 % (90 % IC : 141 – 177 %) supérieure à celle observée chez l’adulte recevant 1,5 µg/kg/semaine.

Voor kinderen en adolescenten die een op hun lichaamsoppervlak gebaseerde dosering van 60 µg/m 2 peginterferon-alfa-2b per week kregen, werd voorspeld dat de log-getransformeerde geschatte verhouding van blootstelling tijdens het doseringsinterval 58 % (90 % CI: 141-177 %) hoger zou zijn dan de waarde die was waargenomen bij volwassen patiënten die 1,5 µg/kg/week kregen.
Chez les enfants et les adolescents recevant une dose de peginterféron alfa-2b ajustée en fonction de la surface corporelle à 60 µg/m²/semaine, la transformation logarithmique de l’estimation de l’exposition entre les prises est de 58 % (90 % IC : 141 – 177 %) supérieure à celle observée chez l’adulte recevant 1,5 µg/kg/semaine.

Bij patiënten die 175 mg per week kregen toegediend gedurende 3 weken gevolgd door 75 mg per week was de geschatte C max in volbloed aan het eind van de infusie 2457 ng/ml tijdens week 1 en 2574 ng/ml tijdens week.
Pour les patients traités par 175 mg une fois par semaine pendant 3 semaines suivi par 75 mg une fois par semaine, la C max estimée dans le sang total à la fin de la perfusion a été de 2457 ng/ml pendant la semaine 1, et de 2574 ng/ml pendant la semaine.

Bij kinderen en adolescenten die werden behandeld met peginterferon alfa-2b in een dosering van 60 μg/m² lichaamsoppervlakte/week, was de log getransformeerde ratioraming van blootstelling tijdens het toedieningsinterval 58% hoger (90% BI: 141-177%) dan wat werd waargenomen bij volwassenen die 1,5 μg/kg/week kregen.
Chez les enfants et les adolescents recevant une posologie ajustée en fonction de la surface corporelle de peginterféron alpha-2b à une dose de 60 μg/m2/semaine, on s’attend à ce que l’estimation du rapport d’exposition exprimé en log pendant l’intervalle entre les doses soit 58 % (IC à 90 % : 141-177 %) plus élevée que chez les adultes recevant une dose de 1,5 μg/kg/semaine.

Van de patiënten die Esbriet kregen, vertoonde 24% geen afname in het percentage van de voorspelde waarde voor FVC, tegenover 14% van de placebogroep. Hoewel er tussen patiënten die Esbriet kregen, en degenen met placebo geen verschil was in verandering vanaf baseline tot week 72 in de afgelegde afstand tijdens een zes minuten durende looptest (6MWT) volgens de vooraf gespecificeerde rang- Ancova, vertoonde in een ad-hocanalyse 37% van de patiënten die Esbriet kregen, een afname van ≥50 m in 6MWT-afstand tegen 47% van de patiënten die placebo kregen.
Bien que l’analyse ANCOVA susmentionnée n’ait pas révélé de différence entre les patients ayant reçu Esbriet et ceux ayant reçu le placebo, en ce qui concerne la variation de la distance parcourue lors du test de marche à 6 minutes (6MWT) entre les valeurs à l’inclusion dans l’étude et la semaine 72, il est apparu dans une analyse ad hoc que 37 % des patients ayant reçu Esbriet présentaient une baisse supérieure ou égale à 50 m de la distance du 6MWT, contre 47 % des patients ayant reçu le placebo.

Bij week 72 werd bij 20% van de patiënten die Esbriet kregen, een afname vanaf baseline waargenomen in het percentage van de voorspelde waarde voor FVC van ≥10% (een drempel die indicatief is voor het mortaliteitsrisico bij IPF) vergeleken met 35% bij degenen die placebo kregen (tabel 2).
À la semaine 72, une baisse par rapport à la ligne de base du pourcentage de la CVF prédite supérieure ou égale à 10 % (une valeur seuil prédictive du risque de mortalité dans la fibrose pulmonaire idiopathique) a été observée chez 20 % des patients ayant reçu Esbriet, contre 35 % des patients ayant reçu le placebo (Tableau 2).

De analyse van de resultaten van de primaire werkzaamheid liet geen statistisch verschil zien tussen de groep met teduglutide 0,10 mg/kg/dag en de placebogroep, terwijl het deel van de personen die de aanbevolen dosis van 0,05 mg/kg/dag teduglutide kregen, bij wie minstens 20% reductie aan parenterale voeding bij week 20 en 24 werd bereikt, statistisch significant verschillend was t.o.v. placebo (46% versus 6,3%, p< 0,01).
L’analyse principale de l’efficacité dans cette étude n’a pas montré de différence statistiquement significative entre le groupe teduglutide 0,10 mg/kg et le groupe placebo, tandis que la proportion des sujets chez qui les besoins en nutrition parentérale ont diminué d’au moins 20 % aux semaines 20 et 24 a significativement différé en le groupe teduglutide 0,05 mg/kg/jour (46 %) et le groupe placebo (6,3 % ; p < 0,01).

In een fase 1/2 onderzoek naar de veiligheid en exploratief onderzoek naar de werkzaamheid kregen 71 patiënten (59 patiënten van 1 tot 17 jaar en 12 patiënten van 18 tot 21 jaar) temsirolimus als een 60-minuten intraveneus infuus eens per week in driewekelijkse cycli toegediend.
Au cours d’un essai de phase I/II de sécurité et d’évaluation exploratoire de l’efficacité, 71 patients (59 patients âgés de 1 à 17 ans et 12 patients âgés de 18 à 21 ans) ont reçu du temsirolimus en perfusion intraveineuse de 60 minutes une fois par semaine sur des cycles de 3 semaines.

In onderzoek PIPF-004 was de daling van het percentage van de voorspelde waarde voor FVC vanaf baseline bij patiënten die met Esbriet werden behandeld (N=174), bij week 72 van de behandeling significant lager dan bij patiënten die placebo kregen (N=174; p=0,001, rang-Ancova).
Dans l’étude PFPI-004, la baisse du pourcentage de la valeur prédite de la CVF entre les valeurs à l’inclusion et à la semaine 72 de traitement était significativement réduite dans le groupe de patients ayant reçu Esbriet (N = 174), par comparaison avec les patients ayant reçu le placebo (N = 174 ; p = 0,001, ANCOVA de rangs).

Het tweede onderzoek (Hx-CD20-402) was een dose-finding onderzoek waarin patiënten in drie cohorten (3 patiënten, 3 patiënten, 27 patiënten) een startdosering kregen van respectievelijk 100 mg, 300 mg of 500 mg, een week later gevolgd door 3 opeenvolgende wekelijkse infusies van respectievelijk 500 mg, 1.000 mg of 2.000 mg ofatumumab.
La seconde étude (Hx-CD20-402), de détermination de dose, portait sur 3 cohortes de patients (une cohorte de 3 patients, une autre cohorte de 3 patients et une cohorte de 27 patients) ayant reçu, respectivement, une dose initiale de 100 mg, 300 mg ou 500 mg, suivie une semaine plus tard, respectivement, d’une perfusion de 500 mg, 1 000 mg ou 2 000 mg par semaine pendant 3 semaines consécutives.