Traduction de «patiënten waarbij » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

tomografie | röntgenfoto waarbij slechts één vlak scherp wordt afgebeeld
tomographie | procédé d'exploration radiologique

invasief | waarbij een instrument in een orgaan ingebracht wordt
invasif | envahissant

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door twee of meer episoden waarin het niveau van stemming en activiteit van de betrokkene belangrijk is verstoord, terwijl de ontregeling de ene keer kan bestaan uit een stemmingsverhoging en toegenomen energie en activiteit (hypomanie of manie) en de andere keer uit een stemmingsverlaging en afgenomen energie en activiteit (depressie). Ook patiënten die lijden aan herhaalde episoden van alleen maar hypomanie of manie worden geklasseerd als bipolair. | manisch-depressieve psychose | manisch-depressieve reactie | manisch-depressieve ziekte
Définition: Trouble caractérisé par deux ou plusieurs épisodes au cours desquels l'humeur et le niveau d'activité du sujet sont profondément perturbés, tantôt dans le sens d'une élévation de l'humeur et d'une augmentation de l'énergie et de l'activité (hypomanie ou manie), tantôt dans le sens d'un abaissement de l'humeur et d'une réduction de l'énergie et de l'activité (dépression). Les épisodes récurrents d'hypomanie ou de manie sont classés comme bipolaires. | maladie | psychose | réaction | maniaco-dépressive

vrijstaand liftsysteem voor patiënten op netvoeding
système de levée d’un patient autonome sur secteur

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

bekrachtigd vrijstaand liftsysteem voor patiënten
système de levée d’un patient autonome alimenté par batterie

Omschrijving: Een aanhoudende labiliteit van stemming met talrijke perioden van depressiviteit en lichte euforie, waarvan er geen ernstig of langdurig genoeg is om een diagnose te rechtvaardigen van bipolaire affectieve stoornis (F31.-) of recidiverende depressieve stoornis (F33.-). Deze stoornis wordt veelvuldig gevonden bij de verwanten van patiënten met een bipolaire affectieve stoornis. Sommige personen met cyclothymie ontwikkelen tenslotte een bipolaire affectieve stoornis. | Neventerm: | affectieve persoonlijkheidsstoornis | cycloïde persoonlijkheid | cyclothyme persoonlijkheid
Définition: Instabilité persistante de l'humeur, comportant de nombreuses périodes de dépression ou d'exaltation légère (hypomanie), mais dont aucune n'est suffisamment sévère ou prolongée pour justifier un diagnostic de trouble affectif bipolaire (F31.-) ou de trouble dépressif récurrent (F33.-). Le trouble se rencontre fréquemment dans la famille de sujets ayant un trouble affectif bipolaire et certains sujets cyclothymiques sont eux-mêmes atteints ultérieurement d'un trouble affectif bipolaire. | Personnalité:affective | cycloïde | cyclothymique

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De waarschuwingen over een mogelijke verhoging van het cardiovasculaire risico met rosiglitazon kwamen er naar aanleiding van de resultaten van een meta-analyse waarbij een significant verhoogd risico van myocardinfarct en een niet-significant verhoogd risico van cardiovasculaire mortaliteit gesuggereerd werd bij patiënten behandeld met rosiglitazon [ N Engl J Med 2007; 356: 2457-71 ], en van de resultaten van de ACCORD-studie waarbij een verhoging van de mortaliteit gezien werd bij de patiënten onder intensieve controle van de glykemie, waarvan er 91% rosiglitazon namen [zie Folia oktober 2008 ].
Les avertissements concernant l’augmentation possible du risque cardio-vasculaire avec la rosiglitazone faisaient suite aux résultats d’une méta-analyse [ N Engl J Med 2007; 356: 2457-71 ] qui suggéraient un risque significativement accru d’infarctus du myocarde et un risque accru non significatif de mortalité cardio-vasculaire chez les patients traités par la rosiglitazone, et aux résultats de l’étude ACCORD dans laquelle une augmentation de la mortalité avait été observée chez les patients sous contrôle glycémique intensif, parmi lesquels 91% prenaient de la rosiglitazone [voir Folia d' octobre 2008 ].

Vanaf de factureringsperiode 2012, op basis van de gegevens van de referentieperiode die eraan voorafgaat, bedraagt de tegemoetkoming per dag huisvesting en per rechthebbende voor de financiering van de premie, toegekend aan de verpleegkundigen die houder zijn van een beroepstitel of bijzondere beroeps¬bekwaamheid als geriatrisch verpleegkundige, zoals vermeld respectievelijk in het Ministerieel Besluit van 19 april 2007 tot vaststelling van de criteria voor erkenning waarbij de beoefenaars van de verpleegkunde gemach¬tigd worden de bijzondere beroepstitel te dragen van verpleegkundige gespecialiseerd in geriatrie en in het Ministerieel Besluit van 19 april 2007 tot vaststelling van de criteria voor erkenning waarbij de beoefenaars van de verpleegkunde gemachtigd worden zich te beroepen op de bijzondere beroepsbekwaamheid van verpleegkun¬dige met een bijzondere deskundigheid in de geriatrie: [3.917,56 euro x het aantal te financieren voltijds equivalent verpleegkundigen met een bijzondere beroepstitel als geriatrisch verpleegkundige in de inrichting / gemiddeld aantal patiënten] / 365 [1.305,85 euro x het aantal te financieren voltijds equivalent verpleegkundigen met een bijzondere beroepsbekwaamheid als geriatrisch verpleegkundige in de inrichting / gemiddeld aantal patiënten] / 365.
A partir de la période de facturation 2012, sur base des données de la période de référence qui précède, l’intervention par journée d’hébergement et par bénéficiaire pour le financement de la prime destinée aux praticiens de l’art infirmier disposant d’un titre ou d’une qualification professionnel particulier d’infirmier gériatrique, définis respectivement par l’arrêté ministériel du 19 avril 2007 fixant les critères d’agrément autorisant les praticiens de l’art infirmier à porter le titre professionnel particulier d’infirmier spécialisé en gériatrie et par l’arrêté ministériel du 19 avril 2007 fixant les critères d’agrément autorisant les praticiens de l’art infirmier à se prévaloir de la qualification professionnelle particulière d’infirmier ayant une expertise particulière en gériatrie, s’élève à : [3.917,56 euros x le nombre d’équivalents temps plein à financer d’infirmiers(ères) disposant d’un titre professionnel d’infirmier(ère) gériatrique dans l’institution / nombre moyen de patients] / 365 [1.305,85 euros x le nombre d’équivalents temps plein à financer d’infirmiers(ères) disposant d’une qualification professionnelle d’infirmier(ère) gériatrique dans l’institu¬tion / nombre moyen de patients] / 365.

Voor die vereiste omkadering kan alleen rekening worden gehouden met de arbeidstijd die de verschillende teamleden besteden aan de in deze overeenkomst voorziene begeleiding van de patiënten, waarbij zowel de rechtstreekse begeleiding (directe contacten met de patiënten en hun omgeving, met inbegrip van de tijd van de raadplegingen) als de onrechtstreekse begeleiding (overleg over de patiënten, teamvergaderingen, telefonische begeleiding, rapportage, enz) in aanmerking kan worden genomen, en dit zowel voor ambulante patiënten als voor gehospitaliseerde patiënten.
Pour ce cadre requis, seul le temps de travail consacré par les différents membres de l’équipe à l’accompagnement des patients prévu dans la présente convention peut être pris en considération, c’est-à-dire tant l’accompagnement direct (contacts directs avec les patients et leur entourage, en ce compris le temps des consultations) que l’accompagnement indirect (concertation au sujet des patients, réunions d’équipe, guidance téléphonique, rapports, etc.), et ce tant pour les patients ambulatoires que pour les patients hospitalisés.

Voor de vereiste omkadering in het kader van onderhavige overeenkomst kan alleen rekening worden gehouden met de arbeidstijd die de verschillende teamleden besteden aan de in deze overeenkomst voorziene begeleiding van de patiënten, waarbij zowel de rechtstreekse begeleiding (directe contacten met de patiënten en hun omgeving, met inbegrip van de tijd van de raadplegingen) als de onrechtstreekse begeleiding (overleg over de patiënten, teamvergaderingen, telefonische begeleiding, rapportage, enz) in aanmerking kan worden genomen, en dit zowel voor ambulante patiënten als voor gehospitaliseerde patiënten.
Concernant le cadre requis dans le cadre de la présente convention, il ne peut être tenu compte que du temps de travail que les différents membres de l’équipe consacrent à l’accompagnement des patients prévu dans la présente convention, l’accompagnement direct (contacts directs avec les patients et leur entourage, en ce compris le temps des consultations) et l’accompagnement indirect (concertation sur les patients, réunions d’équipe, assistance téléphonique, rapports, etc) étant tous deux pris en compte tant pour les patients ambulatoires qu’hospitalisés.

van recidieven en complicaties. Drie studies waarbij de patiënten werden geïncludeerd op basis van andere diagnostische criteria (scan, bacteriologie, tekenen van inflammatie bij bloedanalyse) toonden wel een beperkt gunstig effect voor de antibiotica, wat suggereert dat antibiotica mogelijk enig nut hebben bij bepaalde subgroepen van patiënten; deze zijn in de ambulante praktijk evenwel moeilijk te identificeren.
les patients ont été inclus sur base d’autres critères de diagnostic (scanner, bactériologie, signes inflammatoires à la biologie) ont toutefois montré un effet favorable limité avec les antibiotiques, ce qui suggère que les antibiotiques peuvent être utiles dans certains sous-groupes de patients; ceux-ci sont cependant difficiles à identifier en pratique ambulatoire.

Factoren die de keuze van de patiënten beïnvloeden In hetzelfde artikel van de British Medical Journal worden eveneens de resultaten gerapporteerd van een preferentiestudie, waarbij de patiënten de toedieningsweg toepasten die zij zelf verkozen.
Facteurs influençant le choix des patients Dans ce même article du British Medical Journal sont également rapportés les résultats d’une étude de préférence dans laquelle les patients utilisaient la voie d’administration qu’ils préféraient.

De aanbevelingen in de Folia van augustus 2000 berustten vooral op de SPIRITstudie (“Stroke Prevention in Reversible Ischemia Trials”), een gerandomiseerde, gecontroleerde studie, waarbij in de secundaire preventie van cerebrovasculair accident een oraal anticoagulans (streefwaarde voor de INR tussen 3,0 en 4,5) en acetylsalicylzuur (30 mg p.d. of meer) werden vergeleken bij 1.316 patiënten zonder emboligene cardiopathie.
Ces recommandations parues dans les Folia d’août 2000 reposent entre autres sur l’étude SPIRIT («Stroke Prevention in Reversible Ischemia Trial»), une étude randomisée contrôlée, dans laquelle un anticoagulant oral (avec un INR recherché entre 3,0 et 4,5) et l’acide acétylsalicylique (30 mg p.j. ou plus) ont été comparés en prévention secondaire d’un AVC chez 1.316 patients sans cardiopathie emboligène.

In gerandomiseerde studies waarbij anti-aritmica (vooral amiodaron en metoprolol) werden vergeleken met een implanteerbare defibrillator bij patiënten met reeds doorgemaakte levensbedreigende aritmieën en met gedaalde linkerventrikelfunctie, was de mortaliteit lager in de groep met een implanteerbare defibrillator dan in de groep behandeld met antiaritmica.
Dans des études randomisées comparant les antiarythmiques (surtout l’amiodarone et le métoprolol) et l’implantation d’un défibrillateur cardiaque chez des patients ayant déjà fait des arythmies mettant la vie en danger et dont la fonction ventriculaire gauche est diminuée, la mortalité était plus faible dans le groupe avec défibrillateur cardiaque que dans le groupe sous antiarythmiques.

De laatste jaren verschenen twee studies waarbij sartanen werden vergeleken met ACE-inhibitoren bij patiënten na acuut myocardinfarct met tekenen van hartfalen en/of uitgesproken linkerventrikeldisfunctie.
Ces dernières années, deux études dans lesquelles les sartans ont été comparés aux IECA chez des patients ayant eu un infarctus aigu du myocarde avec des signes d’insuffisance cardiaque et/ou un dysfonctionnement ventriculaire gauche important ont été publiées.

-In twee gerandomiseerde studies waarbij anti-aritmica (klasse I-antiaritmica, amiodaron, sotalol) werden vergeleken met een implanteerbare defibrillator bij patiënten met gedaalde ejectiefractie, niet-aanhoudende ventrikeltachycardie en induceerbare aanhoudende ventrikeltachycardie tijdens geprogrammeerde elektrische stimulatie, was de mortaliteit lager in de groep met een implanteerbare defibrillator, dan in de groep behandeld met anti-aritmica.
- Dans deux études randomisées dans lesquelles des antiarythmiques (antiarythmiques de classe I, amiodarone, sotalol) ont été comparés à l’implantation d’un défibrillateur cardiaque chez des patients avec une fraction d’éjection diminuée, et une tachycardie ventriculaire non persistante ou une tachycardie ventriculaire persistante induite par une stimulation électrique programmée, la mortalité était moins élevée dans le groupe avec défibrillateur cardiaque que dans le groupe traité par des antiarythmiques.