Vertaling van "patiënten van niet-melanome " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Patiënten werden uitgesloten van de studie als er invasieve oesophageale kanker aanwezig was, als ze kanker in de anamnese hadden, anders dan niet-melanome huidkanker, of als ze al eerder PDT voor de oesophagus hadden gehad.
Les patients ne pouvaient pas être inclus dans l’étude s’ils présentaient des signes de cancer invasif de l’œsophage, s’ils avaient des antécédents de cancer autre le cancer de la peau en dehors des mélanomes ou s’ils avaient déjà reçu une PDT au niveau de l’œsophage.

Contra-indicaties voor revalidatie □ patiënten die niet in staat zijn om de revalidatie in groep te volgen omwille van een persoonlijkheidsstoor nis of zeer ernstige deconditionering □ bij patiënten die niet bereid zijn tot werkhervatting zal het centrum de CVSdiagnose niet bevestigen □ patiënten die nog werken komen niet in aanmerking voor de revalidatie
Rééducation fonctionnelle contreindiquée □ patients qui ne sont pas capables de suivre la rééducation fonctionnelle en groupe à cause de troubles de la personnalité ou d'un déconditionnement très grave □ pour les patients qui ne sont pas prêts à une reprise du travail, le centre ne confirmera pas le diagnostic SFC □ les patients qui travaillent encore n'entrent pas en ligne de compte pour la rééducation fonctionnelle

Hypertensieve patiënten met type 2 diabetes en nefropathie: uit een analyse van de studie bij patiënten met vergevorderde nefropathie bleek dat de effecten van irbesartan op zowel renale als cardiovasculaire voorvallen niet uniform over alle subgroepen waren verdeeld. Met name bleek dat deze minder positief waren bij vrouwen en niet-blanke patiënten (zie rubriek 5.1).Dubbele blokkade van het renine-angiotensinealdosteronsysteem (RAAS) Dubbele blokkade van het RAAS door combinatie van Aprovel en aliskiren is niet aanbevolen wegens het verhoogd risico van hypotensie, hyperkaliëmie en veranderingen in de nierfunctie.
Double blocage du système rénine-angiotensine-aldostérone (SRAA) : Un double blocage du SRAA par l’association de Aprovel et d’aliskiren n’est pas recommandé en raison d’un risque accru d’hypotension, d’hyperkaliémie et de modifications de la fonction rénale.

Bijwerkingen kunnen optreden met een bepaalde frequentie, die als volgt is gedefinieerd: zeer vaak: treden op bij meer dan 1 op de 10 patiënten vaak: treden op bij meer dan 1 tot 10 op de 100 patiënten soms: treden op bij meer dan 1 tot 10 op de 1000 patiënten zelden: treden op bij meer dan 1 tot 10 op de 10.000 patiënten zeer zelden: treden op bij minder dan 1 op de 10.000 patiënten niet bekend: frequentie kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald.
Des effets indésirables peuvent survenir à certaines fréquences, qui sont définies comme suit : très fréquent : survenant chez plus de 1 patient sur 10 fréquent : survenant chez 1 à 10 patients sur 100 peu fréquent : survenant chez 1 à 10 patients sur 1 000 rare : survenant chez 1 à 10 patients sur 10 000 très rare : survenant chez moins de 1 patient sur 10 000 indéterminée : la fréquence ne peut être estimée sur la base des données disponibles.

Actief-gecontroleerde studies bij patiënten die niet-responders waren voor monotherapie Een multicenter, gerandomiseerd, dubbelblind, actief-gecontroleerd parallelgroeponderzoek liet een normalisatie van de bloeddruk (diastolische dalbloeddruk in zittende houding < 90 mmHg aan het eind van het onderzoek) zien bij patiënten bij wie de bloeddruk niet adequaat onder controle was met 160 mg valsartan. Deze normalisatie trad op bij 75% van de patiënten die amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg kregen en bij 62% van de patiënten die amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg kregen, ten opzichte van 53% van de patiënten die 160 mg valsartan bleven nemen.
Essais contrôlés contre comparateur actif chez les patients non-répondeurs à une monothérapie Un essai multicentrique randomisé, en double aveugle, contrôlé contre un produit actif, sur groupes parallèles, a mis en évidence une normalisation de la pression artérielle (pression artérielle diastolique résiduelle en position assise < 90 mm Hg à la fin de l'essai) chez les patients insuffisamment contrôlés sous valsartan 160 mg chez 75 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg et chez 62 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg contre 53 % des patients restés sous valsartan 160 mg.

Het feit dat het aantal patiënten uit deze regio’s dat in de centra behandeld is gering is, betekent (waarschijnlijk) niet dat de CVS-aandoening er minder voorkomt dan in andere regio’s van het land. Veel CVS-patiënten (die vaak ernstig fysiek geïnvalideerd zijn) zijn vermoedelijk echter niet in staat om een ambulante revalidatie te volgen in een (ver) afgelegen centrum, al blijkt uit tabel 15 (pagina 101) dat de meeste centra toch ook redelijk veel patiënten bereikt hebben uit andere regio’s dan waar de centra gevestigd zijn (wat er opnieuw lijkt op te wijzen dat de patiënten gemotiveerd zijn om de revalidatie te volgen).
De nombreux patients SFC (qui sont souvent gravement handicapés physiquement) ne sont cependant probablement pas en mesure de suivre une rééducation ambulatoire dans un centre qui est situé relativement loin de chez eux, bien que le tableau 15 (page 101) semble indiquer que la plupart des centres aient tout de même atteint également assez bien de patients d’autres régions que celles où les centres sont établis (ce qui semble à nouveau prouver que les patients sont motivés à suivre la rééducation).

Patiënten met een laag of zeer laag risico op recidief dienen geen adjuvante behandeling te krijgen. de behandeling van volwassen patiënten met niet-reseceerbare dermatofibrosarcoma protuberans (DFSP) en volwassen patiënten met terugkerende en/of gemetastaseerde DFSP die niet in aanmerking komen voor chirurgie.
Les patients qui présentent un faible ou très faible risque ne doivent pas être traités. le traitement des patients adultes atteints de dermatofibrosarcome protuberans (DFSP ou maladie de Darier-Ferrand) non résécable et patients adultes atteints de DFSP en rechute et/ou métastatique ne relevant pas d’un traitement chirurgical.

Door de rechthebbenden die niet ten laste vallen van de verplichte verzekering (bijvoorbeeld de buitenlandse patiënten) bij de berekening van de norm in aanmerking te nemen, zullen bepaalde abnormale situaties kunnen worden verholpen: zo zal een instelling met 1 rechthebbende in de Catergorie Cd in RVT en 30 buitenlandse patiënten van de categorie 0, niet langer een forfait kunnen aanrekenen dat overeenkomt met de norm van Cat Cd in RVT, maar wel het gemiddelde tussen de Cat O-patiënten en de rechthebbende uit Cat Cd in RVT.
Cette prise en considération des non bénéficiaires de l’assurance obligatoire (p.ex. les patients étrangers) dans le calcul de la norme permettra de remédier à certaines situations anormales : ainsi, un établissement ayant 1 bénéficiaire de la catégorie Cd en MRS et 30 patients étrangers de la catégorie 0, ne pourra plus attester un forfait correspondant à la norme de la catégorie Cd en MRS, mais bien la moyenne entre les patients de la catégorie 0 et le bénéficiaire de la catégorie Cd en MRS.

Er was tevens een subpopulatie van zestien patiënten in de gevorderde fase (vijf AF-CML-patiënten en elf BF-CML-patiënten) voor wie de behandeling met hetzij alleen imatinib hetzij imatinib als aanvulling op een of beide tweedegeneratie-TKIs (dasatinib en nilotinib) niet werkte en voor wie op basis van de aanwezigheid van comorbiditeiten, een voorgeschiedenis van TKI-intolerantie of een Bcr-Abl-resistentiemutatie de overgebleven geregistreerde TKIs niet als geschikte behandelopties werden beschouwd.
Une sous-population de 16 patients au stade avancé (5 avec LMC PA et 11 avec LMC CB) n'ont présenté aucune réponse avec imatinib seul ou avec imatinib suivi d’un ou deux ITK de deuxième génération (dasatinib et nilotinib) et ne pouvaient pas être traités à l'aide de l'un des autres ITK approuvés en raison de la présence de comorbidités, d'antécédents d'intolérance aux ITK ou d'une mutation du gène BCR-ABL.

Er mag overwogen worden om de doses te verhogen van 400 mg tot 600 mg of 800 mg bij patiënten met de ziekte in chronische fase of van 600 mg tot een maximum van 800 mg (tweemaal daags een dosis van 400 mg) bij patiënten in de acceleratiefase of in de blastaire crisis. Deze dosisverhoging mag enkel gebeuren indien er geen ernstige bijwerkingen, niet-leukemie-gerelateerde neutropenie of trombocytopenie zijn opgetreden, onder de volgende omstandigheden: bij progressie van de ziekte (op elk tijdstip); in geval men er niet in slaagt een voldoende hematologische respons te bereiken na een behandeling van tenminste 3 maanden; in geval men er niet in slaagt een cytogenetische respons te bereiken na een behandeling van 12 maanden; of bij verlies van een eerder bereikte hematologische en/of cytogenetische respons.
En l’absence d'effets indésirables sévères et de neutropénie ou de thrombopénie sévères non imputables à la leucémie, une augmentation de la dose peut être envisagée, de 400 mg à 600 mg ou 800 mg, chez les patients en phase chronique, ou de 600 mg à un maximum de 800 mg (en deux prises de 400 mg par jour) chez les patients en phase accélérée ou en crise blastique, dans les circonstances suivantes : évolution de la maladie (à tout moment), absence de réponse hématologique satisfaisante après un minimum de 3 mois de traitement, absence de réponse cytogénétique après 12 mois de traitement, ou perte de la réponse hématologique et/ou cytogénétique obtenue auparavant.