Vertaling van "patiënten net méér " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: Het essentiële kenmerk bestaat uit recidiverende aanvallen van hevige angst (paniek) die niet beperkt zijn tot bepaalde situaties of omstandigheden en derhalve onvoorspelbaar zijn. Net als bij andere angststoornissen zijn de belangrijkste symptomen onder meer plotseling beginnende hartkloppingen, pijn op de borst, verstikkingsgevoelens, duizeligheid en gevoelens van onwerkelijkheid (depersonalisatie of derealisatie). Dikwijls is er ook een secundaire angst om dood te gaan, zich niet meer in de hand te hebben of gek te worden. Paniekstoornis dient niet als hoofddiagnose te worden opgegeven indien de betrokkene een depressieve stoornis heeft op de tijd dat de aanvallen beginnen, aangezien onder die omstandigheden de paniekaanvallen waarschijnlijk een gevolg zijn van depressiviteit. | Neventerm: | paniekaanval | paniektoestand
Définition: Les caractéristiques essentielles de ce trouble sont des attaques récurrentes d'anxiété sévère (attaques de panique), ne survenant pas exclusivement dans une situation particulière ou dans des circonstances déterminées, et dont la survenue est, de ce fait, imprévisible. Comme dans d'autres troubles anxieux, les symptômes essentiels concernent la survenue brutale de palpitations, de douleurs thoraciques, de sensations d'étouffement, d'étourdissements et de sentiments d'irréalité (dépersonnalisation ou déréalisation). Il existe par ailleurs souvent aussi une peur secondaire de mourir, de perdre le contrôle de soi ou de devenir fou. On ne doit pas faire un diagnostic principal de trouble panique quand le sujet présente un trouble dépressif au moment de la survenue des attaques de panique; les attaques de panique sont, dans ce cas, probablement secondaires à la dépression. | Attaque | Etat | de panique

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door twee of meer episoden waarin het niveau van stemming en activiteit van de betrokkene belangrijk is verstoord, terwijl de ontregeling de ene keer kan bestaan uit een stemmingsverhoging en toegenomen energie en activiteit (hypomanie of manie) en de andere keer uit een stemmingsverlaging en afgenomen energie en activiteit (depressie). Ook patiënten die lijden aan herhaalde episoden van alleen maar hypomanie of manie worden geklasseerd als bipolair. | manisch-depressieve psychose | manisch-depressieve reactie | manisch-depressieve ziekte
Définition: Trouble caractérisé par deux ou plusieurs épisodes au cours desquels l'humeur et le niveau d'activité du sujet sont profondément perturbés, tantôt dans le sens d'une élévation de l'humeur et d'une augmentation de l'énergie et de l'activité (hypomanie ou manie), tantôt dans le sens d'un abaissement de l'humeur et d'une réduction de l'énergie et de l'activité (dépression). Les épisodes récurrents d'hypomanie ou de manie sont classés comme bipolaires. | maladie | psychose | réaction | maniaco-dépressive

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Studies met bètacaroteen (een stof die ons lichaam omzet in vitamine A) bij rokers moesten voortijdig stopgezet worden, omdat de patiënten net méér longkanker ontwikkelden bij inname van hoge doses in supplementvorm (20 mg/dag) .
Des études menées auprès de fumeurs afin de tester l’effet protecteur supposé du bêta-carotène (une substance que notre organisme transforme en vitamine A) ont été arrêtées prématurément car les patients développaient plus de cancers du poumon lors de la prise de fortes doses de bêta-carotènesous forme de compléments (20 mg/jour) !

het ziekenhuis Harlem van New York, meer bepaald voor patiënten bij wie net borstkanker was
hospitalier Harlem de New York, plus particulièrement chez des patientes atteintes d’un cancer

Gebruik bij nierinsufficiëntie: bij patiënten met een niertransplantaat en een ernstige chronische nierinsufficiëntie (glomerulusfiltratiesnelheid < 25 ml/min/1,73 m 2 ) moet buiten de periode net na de transplantatie een dosering van meer dan 1 g tweemaal per dag worden vermeden.
Utilisation en cas d'insuffisance rénale: chez les transplantés rénaux atteints d'insuffisance rénale chronique sévère (vitesse de filtration glomérulaire < 25 ml/min/1,73 m 2 ), il faut éviter d'administrer des doses supérieures à 1 g deux fois par jour, en dehors de la période suivant immédiatement la greffe.

Overgevoeligheidsreacties Net als andere intraveneuze contrastmiddelen kan Gadovist gepaard gaan met anafylactoïde/overgevoeligheidsreacties of andere idiosyncratische reacties, gekenmerkt door cardiovasculaire, respiratoire of cutane symptomen en gaande tot ernstige reacties met inbegrip van shock. Patiënten met een cardiovasculaire aandoening lopen over het algemeen meer risico op een ernstige of zelfs fatale afloop van ernstige overgevoeligheidsreacties.
Comme les autres produits de contraste à administration intraveineuse, Gadovist peut être associé à des réactions anaphylactoïdes/d’hypersensibilité ou autres réactions idiosyncrasiques caractérisées par des manifestations cutanées, respiratoires ou cardiovasculaires et allant jusqu’à des réactions sévères,

Obesitas Net zoals andere neuromusculaire blokkers kan Rocuroniumbromide langer werken en kan het spontane herstel meer tijd in beslag nemen bij zwaarlijvige patiënten als de toegediende doseringen worden berekend volgens het werkelijke lichaamsgewicht.
Obésité Comme les autres agents bloquants neuromusculaires, le bromure de rocuronium peut montrer une durée d’action prolongée et avoir un temps de récupération spontanée prolongé chez les patients obèses, si les doses administrées sont calculées sur la base du poids corporel réel.