Traduction de «patiënten met milde tot matige tumorgeïnduceerde hypercalciëmie » (Néerlandais → Français) :

In Fase I (dosisbepalende) studies bij patiënten met milde tot matige tumorgeïnduceerde hypercalciëmie (TIH), bevonden de geteste effectieve doses zich in het bereik van ongeveer 1,2–2,5 mg.
Dans les études phase I de recherche de doses, chez des patients présentant une hypercalcémie légère à modérée secondaire à des tumeurs (TIH), les doses efficaces testées ont été approximativement de 1,2 à 2,5 mg.

In fase I-dosisbepalingsstudies bij patiënten met een lichte tot matige tumorgeïnduceerde hypercalciëmie (TIH) werden effectieve doses getest binnen de spreiding van ongeveer 1,2-2,5 mg.
Dans les études de phase I de recherche de doses, chez des patients présentant une hypercalcémie légère à modérée secondaire à des tumeurs (TIH), les doses efficaces testées étaient approximativement de 1,2-2,5 mg.

Men dient bij de patiënt regelmatig standaard laboratoriumcontroles (serumcreatinine en BUN [Bloed urea nitrogen of ureum gebonden stikstof in bloed]) uit te voeren en de klinische nierfunctieparameters te checken, vooral bij die patiënten die vaak dinatriumpamidronaatinfusies over een lange periode krijgen, en bij patiënten met een reeds bestaande nieraandoening of een predestinatie voor nierfunctiestoornissen (bv. patiënten met multipel myeloom en/of tumorgeïnduceerde hypercalciëmie).
Les paramètres standard de laboratoire (créatininémie et azote uréique du sang) ainsi que les paramètres cliniques relatifs à la fonction rénale doivent être évalués périodiquement, surtout dans le cas de patients recevant des perfusions fréquentes de pamidronate disodique pendant une période prolongée et chez les patients ayant une maladie rénale préalable ou une prédisposition à l’insuffisance rénale (ex. patients atteints de myélome multiple et/ou d’hypercalcémie d’origine tumorale).

Bij patiënten die lange tijd frequent een infuus met pamidronaatdinatrium krijgen, vooral patiënten met een vooraf bestaande nieraandoening of predispositie voor nierinsufficiëntie (bijv. patiënten met multipel myeloom en/of tumorgeïnduceerde hypercalciëmie) moeten de standaard laboratorium- en klinische parameters van de nierfunctie worden gecontroleerd voor elke dosis pamidronaatdinatrium.
Les patients recevant de fréquentes perfusions de pamidronate disodique pendant une longue période, surtout s'ils présentent déjà une maladie rénale ou une prédisposition à l'insuffisance rénale (p. ex. myélome multiple et/ou hypercalcémie d'origine tumorale), doivent subir un contrôle des paramètres biologiques et cliniques classiques de la fonction rénale avant chaque administration de pamidronate disodique.

In Fase I (dosisbepalende) studies bij patiënten met milde tot matige tumor-geïnduceerde hypercalciëmie (TIH), bevonden de geteste effectieve doses zich in het bereik van ongeveer 1,2-2,5 mg.
Dans les études phase I de recherche de doses, chez des patients présentant une hypercalcémie légère à modérée secondaire à des tumeurs (TIH), les doses efficaces testées ont été approximativement de 1,2 à 2,5 mg.

Bij patiënten met een bestaande of vermoede nierinsufficiëntie (bijv. patiënten met tumorgeïnduceerde hypercalciëmie of multipel myeloom) wordt echter aanbevolen om een infusiesnelheid van 90 mg in 500 ml gedurende 4 uur niet te overschrijden (zie rubriek 4.2).
Toutefois, chez les patients présentant ou soupçonnés de présenter une insuffisance rénale (p. ex. hypercalcémie d'origine tumorale ou myélome multiple), il est recommandé de ne pas dépasser 90 mg dans 500 ml en 4 heures (voir rubrique 4.2).

Een dosis van 90 mg moet doorgaans worden toegediend in de vorm van een infusie van 2 uur in een 250 mloplossing voor infusie. Bij patiënten met multipel myeloom en patiënten met tumorgeïnduceerde hypercalciëmie, wordt echter aanbevolen de infusiesnelheid niet hoger te laten gaan dan 90 mg in 500 ml over 4 uur.
Chez les patients présentant un myélome multiple et les patients présentant une hypercalcémie d’origine tumorale, il est toutefois recommandé de ne pas dépasser un débit de perfusion de 90 mg dans 500 ml pendant 4 heures.

Bij patiënten met ernstige leverinsufficiëntie wordt een verlaging van de temsirolimus-dosis tot 10 mg aangeraden om blootstelling van temsirolimus plus sirolimus in het bloed te krijgen (gemiddelde AUC sum ongeveer 6510 ng·h/ml; n=7) die de niveaus benadert van patiënten met een normale leverfunctie na een 25 mg dosis (gemiddelde AUC sum ongeveer 6580 ng·h/ml; n=6) (zie rubrieken 4.2 en 4.4). De AUC sum van temsirolimus en sirolimus op dag 8 bij patiënten met milde en matige leverinsufficiëntie die 25 mg temsirolimus kregen was vergelijkbaar met de AUC sum waargenomen bij patiënten zonder leverinsufficiëntie die 75 mg kregen (gemiddelde AUC sum mild: ongeveer 9770 ng·h/ml, n=13; matig: ongeveer 12380 ng·h/ml, n=6; normaal: ongeveer 10580 ng·h/ml, n=4).
Pour les patients ayant une insuffisance hépatique sévère, une réduction de la dose de temsirolimus à 10 mg est recommandée afin d'obtenir des concentrations plasmatiques de temsirolimus et sirolimus (ASC som moyenne d’environ 6510 ng·h/ml ; n=7) se rapprochant de celles obtenues après une dose de 25 mg (ASC som moyenne d’environ 6580 ng·h/ml ; n=6) chez les patients ayant une fonction hépatique normale (voir rubriques 4.2 et 4.4).

Gebaseerd op beperkte ervaring met patiënten met milde tot matige nierinsufficiëntie (creatinineklaring van 30 – 60 ml/min, gemiddeld ongeveer 50 ml/min) is dosisaanpassing niet noodzakelijk bij patiënten met een verminderde renale functie.
D’après l’expérience limitée de l’utilisation du telmisartan chez les patients présentant une insuffisance rénale légère à modérée, (clairance de la créatinine comprise entre 30 et 60 ml/min, valeur moyenne 50 ml/min), aucun ajustement posologique n’ est nécessaire chez les patients insuffisants rénaux.

Er werden 28 patiënten met een milde tot matige vorm van de ziekte van Gaucher type 1 toegelaten tot dit 12 maanden durend niet-vergelijkend onderzoek en 22 patiënten hebben het onderzoek voltooid.
Vingt-huit patients atteints de maladie de Gaucher de type 1 légère à modérée, ont été inclus dans cette étude non comparative de 12 mois, et 22 patients ont achevé l’étude.