Traduction de «patiënten met epilepsie had gelijktijdige » (Néerlandais → Français) :

In een studie bij patiënten met epilepsie had gelijktijdige toediening van zonisamide (200 tot 400 mg/dag) en lamotrigine (150 tot 500 mg/dag) gedurende 35 dagen geen significant effect op de farmacokinetiek van lamotrigine.
Dans une étude sur des patients épileptiques, l’administration conjointe de zonisamide (200 à 400 mg/jour) et de lamotrigine (150 à 500 mg/jour) pendant 35 jours n’a pas eu d’effet significatif sur la pharmacocinétique de la lamotrigine.

In een studie bij patiënten met epilepsie had de gelijktijdige toediening van zonisamide (200 tot 400 mg/dag) met lamotrigine (150 tot 500 mg/dag) gedurende 35 dagen geen significant effect op de farmacokinetiek van lamotrigine.
Dans un essai chez des patients épileptiques, la coadministration de zonisamide (200 à 400 mg/jour) et de lamotrigine (150 to 500 mg/jour) pendant 35 jours n’a eu aucun effet significatif sur la pharmacocinétique de la lamotrigine.

Rifampicine: Bij patiënten die niet gelijktijdig behandeld werden met ciclosporine, had gelijktijdige toediening van mycofenolaat mofetil en rifampicine een verlaging van MPA-blootstelling (AUC 0-12 ) van 18 tot 70 % tot gevolg.
Rifampicine : Chez les patients qui ne prenaient pas également de la ciclosporine, l'administration concomitante du mycophénolate mofétil et de la rifampicine a entraîné une diminution de l'exposition au MPA (AUC O-12 h ) de 18 % à 70 %.

Sirolimus: Bij niertransplantatiepatiënten had gelijktijdige toediening van mycofenolaat mofetil en CsA een vermindering van MPA-blootstelling van 30 tot 50 % tot gevolg in vergelijking met patiënten die met de combinatie van sirolimus en dezelfde doses mycofenolaat mofetil werden behandeld (zie rubriek 4.4).
Sirolimus : Chez les patients transplantés d'un rein, l'administration concomitante de mycophénolate mofétil et CsA a entraîné une réduction des expositions au MPA de 30 à 50 % comparé aux patients recevant une association de sirolimus et de doses semblables de mycophénolate mofétil (voir rubrique 4.4).

Patiënten met aanleg tot convulsies Chinolonen kunnen de convulsiedrempel verlagen en convulsies uitlokken.Levofloxacine is gecontra-indiceerd bij patiënten met een voorgeschiedenis epilepsie (zie rubriek 4.3) en dient, net als andere chinolonen, met de grootste voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met aanleg tot convulsies of patiënten die gelijktijdig behandeld worden met werkzame stoffen die de cerebrale convulsiedrempel verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).. Indien convulsies optreden (zie rubriek 4.8), dient de behandeling met levofloxacine stopgezet te worden.
Les quinolones peuvent abaisser le seuil épileptogène et peuvent déclencher des crises convulsives. La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant des antécédents d’épilepsie (voir rubrique 4.3) et, comme les autres quinolones, doit être utilisée avec la plus grande prudence chez les patients prédisposés aux crises convulsives ou sous traitement concomitant par des substances actives abaissant le seuil épileptogène, telles que la théophylline (voir rubrique 4.5) En cas de crises convulsives (voir rubrique 4.8), le traitement par lévofloxacine doit êtreinterrompu.

Patiënten met predispositie voor convulsies Levofloxacine is gecontra-indiceerd voor patiënten met epilepsie in de anamnese en dient, net als voor andere chinolonen geldt, met uiterste voorzichtigheid te worden toegediend bij patiënten met neiging tot convulsies, zoals patiënten met een voorgeschiedenis van lesies in het centrale zenuwstelsel, bij gelijktijdige behandeling met fenbufen en soortgelijke niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen of met geneesmiddelen die de cerebrale convulsiedrempel verlagen, zoals bv. theofylline (zie rubriek 4.5).
Patients prédisposés à la survenue de convulsions La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients qui comptent un antécédent d’épilepsie ,et comme les autres quinolones, elle doit être utilisée avec d’extrêmes précautions chez les personnes qui sont prédisposées à la survenue de convulsions, du fait, par exemple, de lésions préexistantes du système nerveux central, d’un traitement concomitant par fenbufène ou par un médicament anti-inflammatoire non stéroïdien similaire ou encore par un médicament capable, comme la théophylline, d’abaisser le seuil cérébral d'apparition de convulsions (voir rubrique 4.5).

Levofloxacine is econtraindiceerd bij patiënten met een geschiedenis van epilepsie (zie rubriek 4.3) en dient, net als andere chinolonen, met de grootste voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met aanleg tot convulsies of patiënten die gelijktijdig behandeld worden met werkzame stoffen die de cerebrale convulsiedrempel verlagen, zoals theofylline (zie rubriek 4.5).
La lévofloxacine est contre-indiquée chez les patients ayant des antécédents d’épilepsie (voir rubrique 4.3) et, comme les autres quinolones, doit être utilisée avec la plus grande prudence chez les patients prédisposés aux crises convulsives ou sous traitement concomitant par des substances actives abaissant le seuil épileptogène, telles que la théophylline (voir rubrique 4.5).

Klinische praktijkervaring met gelijktijdige toediening van bosentan en warfarine bij patiënten met pulmonale arteriële hypertensie had geen klinisch relevante veranderingen tot gevolg voor de ‘International Normalized Ratio’ (INR) of de warfarine-dosering (uitgangswaarde versus einde van de klinische onderzoeken).
Au cours des essais cliniques, l’administration concomitante du bosentan et de la warfarine chez des patients atteints d’hypertension artérielle pulmonaire n’a pas entraîné de variations cliniquement significatives de l’INR ni de modifications de la dose efficace de warfarine (comparaison réalisée entre l’inclusion et la fin de l’essai clinique).

Dexamethason Gelijktijdige toediening van meerdere doses tot maximaal 4 mg pomalidomide en 20 mg tot 40 mg dexamethason (een zwakke tot matig sterke inductor van meerdere CYP-enzymen, waaronder CYP3A) aan patiënten met multipel myeloom had geen effect op de farmacokinetiek van pomalidomide, vergeleken met toediening van alleen pomalidomide.
Dexaméthasone L’administration concomitante de doses répétées de pomalidomide allant jusqu’à 4 mg avec 20 mg à 40 mg de dexaméthasone (un inducteur faible à modéré de plusieurs enzymes du CYP, dont le CYP3A) chez des patients atteints de myélome multiple, n’a pas eu effet sur la pharmacocinétique du pomalidomide par rapport à l’administration de pomalidomide seul.