Vertaling van "patiënten met endoscopische maagdarmulcera niet significant " (Nederlands → Frans) :

In twee van de 12 weken durende studies was het percentage patiënten met endoscopische maagdarmulcera niet significant verschillend tussen de placebo en celecoxib 200 mg tweemaal daags en 400 mg tweemaal daags.
Dans deux des études réalisées sur 12 semaines, le pourcentage de patients présentant une ulcération gastroduodénale détectée par endoscopie n'était pas significativement différent sous placebo, sous célécoxib 200 mg deux fois par jour et sous célécoxib 400 mg, deux fois par jour.

In twaalf weken durende endoscopische studies was celecoxib (100 tot 800 mg per dag) geassocieerd met een significant lager risico op maagdarmulcera dan naproxen (1000 mg per dag) en ibuprofen (2400 mg per dag).
Lors d'études endoscopiques sur douze semaines versus naproxène (1000 mg par jour) et ibuprofène (2400 mg par jour), le célécoxib (100 à 800 mg par jour) était associé à un risque d'ulcères gastroduodénaux significativement moindre.

Bij patiënten bij wie de bloeddruk niet voldoende onder controle is met een 2 componenten therapie, zorgt een behandeling met Forzaten/HCT 40mg/ 10mg/ 25mg drie componenten combinatietherapie, voor een statistisch significant groter percentage patiënten waarvan de bloeddruk de streefwaarden niet overschrijdt, in vergelijking tot een olmesartan medoxomil 40 mg plus amlodipine 10 mg 2 componenten therapie (41,3% vs 24,2%); en een behandeling met Forzaten/HCT 40mg/ 10mg/ 12,5mg drie componenten combinatietherapie zorgt voor een statistisch significant groter percentage patiënten waarvan de bloeddruk de streefwaarden niet overschrijdt, in vergelijking tot een olmesartan medoxomil 40 mg plus amlodipine 10 mg 2 componenten therapie (29,5% vs 24,2%).
Le traitement avec la triple combinaison FORZATEN/HCT 40 mg/10 mg/25 mg a abouti à un pourcentage significativement plus élevé de sujets atteignant leur pression artérielle cible en comparaison a la double combinaison d’olmésartan médoxomil 40 mg plus amlodipine 10 mg (41.3% vs. 24.2%); alors que le traitement avec FORZATEN/HCT 40 mg/10 mg/12,5 mg a abouti à un pourcentage numériquement plus grand de sujets atteignant leur objectif tensionnel en comparaison à la double combinaison olmésartan médoxomil 40

Voor de endoscopische resecties van de prostaat, is het niet evident om conclusies te trekken uit de ruwe cijfers. Toch ziet het ernaar uit dat we de hypothese van de gelijkheid van uitgaven VP voor alle patiënten en ongeacht de soort van kamer niet kunnen afwijzen (Wilcoxon en mediaan, p> 0,05).
Pour les résections endoscopiques de la prostate, même si cela n’est pas évident avec les chiffres bruts, il semble que nous ne puissions pas rejeter l’hypothèse d’égalité de la dépenses AO entre tous les patients et quel que soit le type de chambre occupé (Wilcoxon et Médiane, p> 0,05).

Van de met een statine behandelde patiënten die bij baseline de LDL-C-streefwaarde niet hadden bereikt (~ 82 %), bereikten significant meer aan ezetimibe toegewezen patiënten hun LDL-C-streefwaarde bij het eindpunt van de studie dan aan placebo toegewezen patiënten, 72 % respectievelijk 19 %. De corresponderende LDL-C-verlagingen waren significant verschillend (25 % resp. 4 % voor Ezetrol versus placebo).
Chez les patients traités par statine et n’ayant pas atteint l’objectif de LDL-C lors du bilan initial (∼82 %), l’objectif du LDL-cholestérol a été atteint en fin d’étude par 72 % des patients randomisés et traités par EZETROL contre 19 % des patients traités par placebo, les diminutions correspondantes du LDL-cholestérol étaient significativement différentes entre EZETROL et le placebo (25 % et 4 %, respectivement), de plus, EZETROL, en association au traitement par la statine en cours a significativement diminué le taux de cholestérol total, le Apo B et les triglycérides et augmenté le taux de HDL-cholestérol par rapport au placebo.

De twee doseringen van paclitaxel werden niet direct onderling vergeleken, maar in beide studies resulteerde paclitaxel in combinatie met cisplatine in een significant hoger responspercentage, een significant langere tijd tot progressie en een significant langere overleving dan de standaardtherapie. De incidentie van neurotoxiciteit en gewrichtspijn/spierpijn was hoger en de incidentie van beenmergsuppressie was lager bij de patiënten met een gevorderde ovariumkanker die werden behandeld met paclitaxel (infuus van 3 uur)/cisplatine dan bij de patiënten die werden behandeld met cyclofosfamide/cisplatine.
Des neurotoxicités et des arthralgies/myalgies plus importantes mais des myélosuppressions réduites ont été observées chez les patientes atteintes d’un cancer de l’ovaire avancé et traitées par perfusion de paclitaxel / cisplatine pendant 3 heures par rapport aux patientes ayant reçu l’association cyclophosphamide / cisplatine.

Bij subgroepanalyse volgens de onderliggende aandoening (myocardinfarct, ischemisch CVA of PAL) waren de gunstige effecten het sterkst (en statistisch significant bij p = 0,003) bij de patiënten die in de studie waren opgenomen wegens PAL (vooral de patiënten die ook een voorgeschiedenis hadden van myocardinfarct) (RRR = 23,7%; BI: 8,9 tot 36,2) en zwakker (niet significant verschillend van ASZ) bij patiënten met een CVA (RRR = 7,3%; BI: -5,7 tot 18,7 [p = 0,258]).
Dans une analyse en sous-groupe par événement qualifiant (infarctus du myocarde, accident vasculaire cérébral ischémique et artériopathie périphérique), le bénéfice semblait le plus important (atteignant une signification statistique de p = 0,003) chez les patients inclus en raison d'une artériopathie périphérique (particulièrement les patients ayant également des antécédents d'infarctus du myocarde) (RRR = 23,7 % ; IC : 8,9 à 36,2) et plus faible (non significativement différent de l'ASA) chez les patients ayant eu un accident vasculaire cérébral (RRR = 7,3%, IC : -5,7 à 18,7 [p = 0,258]).

Primaire hypercholesterolemie In een dubbelblind, placebogecontroleerd, 8 weken durend onderzoek werden 240 patiënten met hypercholesterolemie die al monotherapie met simvastatine kregen en niet de door de National Cholesterol Education Program (NCEP) aanbevolen LDL-C-streefwaarden (2,6 tot 4,1 mmol/l [100 tot 160 mg/dl]), afhankelijk van de baselinekenmerken) hadden gehaald, willekeurig toegewezen aan ezetimibe 10 mg of placebo naast eerder ingestelde therapie met simvastatine. Van de met simvastatine behandelde patiënten die bij baseline niet op hun LDL-C-streefwaarden waren (~80 %), bereikten significant meer patiënten die aan ezetimibe samen met simvastatine waren toegewezen hun LDL-C-streefwaarden bij het eindpunt van de studie dan patiënten die waren toegewezen aan placebo samen met simvastatine, 76 % respectievelijk 21,5 %.
Hypercholestérolémie primaire Dans une étude en double-aveugle, contrôlée versus placebo, d’une durée de 8 semaines, 240 patients ayant une hypercholestérolémie, déjà traités par la simvastatine en monothérapie, mais n’atteignant pas l’objectif de LDL-C du NCEP (National Cholesterol Education Program - soit 2,6 à 4,1 mmol/l [1,0 à 1,6 g/l], selon les caractéristiques initiales), ont été randomisés pour recevoir soit 10 mg d’ézétimibe, soit un placebo, en association avec le traitement par la simvastatine en cours.

Deze groep kan uitgebreid worden met patiënten waarbij tijdens een niet-invasieve endoscopische ingreep of onderzoek mogelijk bloedcontact plaatsvond (bv. bronchoscopie) en waarbij het materiaal manueel gereinigd werd en ondergedompeld werd in Cidex.
Ce groupe peut être élargi si on ajoute les patients chez qui il y a eu un contact avec du sang pendant une intervention endoscopique non invasive ou un examen (p.ex. : bronchoscopie) et chez qui le matériel a été nettoyé manuellement et trempé dans du CIDEX.

Ingrepen, uitgevoerd in een universitair ziekenhuis, kosten gemiddeld 20% meer aan de ZIV, wanneer het om gewone patiënten of patiënten niet-RVV gaat, dan operaties uitgevoerd in een niet-universitair ziekenhuis (voor de remgelden en de supplementen, zijn de verschillen niet-significant).
Les interventions réalisées en hôpital universitaire coûtent en moyenne 20% plus cher à l’AMI lorsqu’il s’agit de patients ordinaires ou non BIM que celles pratiquées en hôpital non universitaire (pour les tickets modérateurs et les suppléments, pas de différences significatives).