Vertaling van "patiënten leeftijd 3-18 " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

B. Rivaroxaban Vier cruciale studies onderzochten het nut van rivaroxaban (1 x 10 mg/d) na majeure electieve orthopedische chirurgie versus enoxaparine SC: de eerste studie (RECORD 1) 48 onderzocht rivaroxaban post THP gedurende 35 (31-39) dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 63 jaar (range van 18-93 jaar), de tweede (RE- CORD 2) 49 onderzocht eveneens post THP maar met een ongepaste vergelijking (rivaroxaban 31-39 dagen versus enoxaparine 10-14 dagen) bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar). De derde studie (RECORD 3) 50 onderzocht rivaroxaban post TKP gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 68 jaar (range van 28-91 jaar), en de vierde (RECORD 4) 51 onderzocht eveneens post TKP met een Noord- Amerikaanse dosis enoxaparine (2 x 30 mg/d).
B. Rivaroxaban Quatre études pivots ont évalué l’intérêt de l’administration de rivaroxaban 10 mg 1x/j post chirurgie orthopédique programmée majeure, versus énoxaparine SC : la première (RECORD 1) 48 post PTH avec rivaroxaban durant 35 (31 à 39) jours chez des patients âgés en moyenne de 63 ans (écarts de 18 à 93 ans), la deuxième (RECORD 2) 49 post PTH également mais avec une comparaison inappropriée (rivaroxaban 31-39 jours versus énoxaparine 10-14 jours) chez des patients âgés en moyenne de 62 ans), la troisième (RECORD 3)50 post PTG avec du rivaroxaban durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 68 ans (écarts de 28 à 91 ans), et une quatrième post PTG (RECORD 4) 51 avec de l’énoxaparine à la dose nord-américaine (2 x 30 mg/j).

Totaal aantal implantaties Totaal aantal implantaties per medische akte Totaal aantal implantaties per materiaalverstrekking Totaal aantal conversies naar open ingreep Totaal aantal endoleaks Gemiddelde leeftijd patiënten met vermelding standaardafwijking Mediaan leeftijd geïmplanteerde patiënten Maximum leeftijd geïmplanteerde patiënten Minimum leeftijd geïmplanteerde patiënten Gemiddelde, mediaan, maximum en minimumleeftijd geïmplanteerde patiënten opgedeeld volgens geslacht, type ingreep en type materiaal Totaal aantal uitgevoerde implantaties per geslacht van de patiënt Aantal overleden patiënten Overlevingsduur van de patiënten na implantatie (opgesplitst tussen overleden patiënten en patiënten nog in FU) Bijhorende overlevingscurve (overleden patiënten, patiënten nog in FU, totaal aantal patiënten) Aantal patiënten " lost-to-FU"
Le nombre total d'implantations Le nombre total d'implantations par acte médical Le nombre total d'implantations par prestation matériel Le nombre total de conversions vers chirurgie ouverte Le nombre total d'endoleaks L'âge moyen des patients avec écart type L'âge médian des patients implantés L'âge maximum des patient implantés L'âge minimum des patient implantés L'âge moyen, médian, maximum et minimum des patients implantés discriminé par le sexe des patients, le type d'opération et le type de matériel Le nombre total d'implantations discriminé par le sexe des patients Le nombre de patients décédés La durée de survie après implantations des patients (divisé entre les patients décédés et les patients encore inclus dans le suivi) La courbe de survie correspondante (patients décédés, patients encore dans le suivi, le nombre total de patients) Le nombre total de lost-in-follow-up

‣ met 2 insulinetoedieningen per etmaal behandelde zwangere diabeticae ; ‣ met 2 insulinetoedieningen per etmaal behandelde zwangerschapsdiabeticae ; ‣ diabetische kinderen en adolescenten (tot de leeftijd van 18 jaar, met inbegrip van de maand van verstrekking, zoals omschreven in artikel 14 § 2, waarin ze de leeftijd van 18 jaar bereiken), die door de inrichting worden behandeld, onder de voorwaarden die worden gepreciseerd in § 3 van dit artikel, zelfs als ze minder dan 120 glycemiemetingen per maand verrichten ; ‣ met insuline behandelde nierdialyse-patiënten die dagelijks 4 glycemiemetingen moeten doen ; ‣ met insuline behandelde diabetespatiënten die een niertransplantatie hebben ondergaan ;
‣ les diabétiques aveugles traités à l'insuline ; ‣ les femmes diabétiques désirant avoir un enfant traitées à raison de 2 administrations d'insuline par nycthémère (programme de maximum 1 an, sauf dérogations motivées) ; ‣ les femmes diabétiques enceintes traitées à raison de 2 administrations d'insuline par nycthémère ; ‣ les femmes présentant un diabète gestationnel traitées à raison de 2 administrations d'insuline par nycthémère ; ‣ les enfants et les adolescents diabétiques (jusqu'à l'âge de 18 ans, y compris le mois de prestation, comme défini à l’article 14, § 2, pendant lequel ils atteignent l’âge de 18 ans) qui sont traités par l’établissement dans les conditions précisées au § 3 du présent article même s’ils effectuent moins de 120 mesures de glycémie par mois ; ‣ les patients en dialyse rénale traités par insuline qui doivent faire 4 mesures de glycémie par jour ; ‣ les diabétiques traités à l'insuline qui ont subi une transplantation rénale.

C. Apixaban Drie cruciale studies onderzochten het nut van apixaban 2 x 2,5 mg/d na majeure electieve orthopedische chirurgie versus enoxaparine SC: de eerste (ADVANCE 1) 52 post TKP met apixaban gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 66 jaar (range van 26-93 jaar) versus enoxaparine in Noord- Amerikaanse dosis (2 x 30 mg/d), de tweede (ADVANCE 2) 53 post TKP met apixaban gedurende 10 tot 14 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 66 jaar (IQR 68 tot 90), de derde (ADVANCE 3) 54 post THP met apixaban gedurende 35 dagen bij patiënten met een gemiddelde leeftijd van 61 jaar (range van 19-93 jaar).
C. Apixaban Trois études pivots ont évalué l’intérêt de l’administration de l’apixaban 2,5 mg 2x/j post chirurgie orthopédique programmée majeure, versus énoxaparine SC : la première (ADVANCE 1) 52 post PTG durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 66 ans (écarts de 26 à 93 ans) avec de l’énoxaparine à la dose nord-américaine (2 x 30 mg/j), la deuxième (ADVANCE 2) 53 post PTG durant 10 à 14 jours chez des patients âgés en moyenne de 66 ans (IQR de 68 à 90), la troisième (ADVANCE 3) 54 post PTH pendant 35 jours chez des patients âgés en moyenne de 61 ans (écarts de 19 à 93 ans).

Om de patiënten die uitsluitend met insuline worden behandeld, in type 1- of type 2-diabetici in te delen, zijn we ervan uitgegaan dat de patiënten jonger dan 41 jaar allemaal type 1-diabetes hadden (ook al stelt men vast dat steeds meer obese jongeren vroegtijdig type 2-diabetes vertonen); vanaf de leeftijd van 41 jaar duiken de type 2-diabetici op en hun aandeel neemt met de leeftijd toe.
Pour répartir les patients traités uniquement par insuline en diabétiques de type 1 et 2, nous avons supposé qu’ils étaient tous de type 1 avant 41 ans (même si on sait que de plus en plus de jeunes obèses présentent un diabète de type 2 précocement) ; après 41 ans, les diabétiques de type 2 apparaissent et leur proportion augmente avec l’âge.

In de RE-SONATE-studie kregen 1343 patiënten (gemiddelde leeftijd van 55-56 jaar, range van 18 tot 91) dabigatran 2 x 150 mg/d of placebo over een periode van 18 maanden.
Dans l’étude RE-SONATE, 1343 patients (d’un âge moyen de 55-56 ans, écarts de 18 à 91) reçoivent du dabigatran 2 x 150 mg/j soit un placebo sur une durée de 18 mois.

In de RE- MEDY-studie kregen 2856 patiënten (gemiddelde leeftijd van 54-55 jaar, range van 18 tot 92) ofwel dabigatran 2 x 150 mg/d ofwel warfarine (INRstreefwaarde 2-3) gedurende 6 tot 34 maanden.
Dans l’étude RE-MEDY, 2856 patients (d’un âge moyen de 54-55 ans, écarts de 18 à 92) reçoivent soit du dabigatran 150 mg 2x/j soit de la warfarine (INR cible de 2-3) pendant 6 à 34 mois.

Deze studie groepeert de gegevens van 16048 patiënten ouder dan 67 jaar (gemiddelde leeftijd : 77,8 jaar) met een (eerste) episode van diverticulitis (geïdentificeerd o.b.v. ICD-9 codes 562.11 of 562.13 in hun medisch dossier (gebruikte diagnostische criteria niet vermeld) en zonder diverticulitisklachten gedurende 18 maanden voorafgaand aan deze indexcasus).
Elle reprend les données de 16.048 patients âgés 67 ans (âge moyen de 77,8 ans) sans diagnostic de diverticulite dans les 18 mois précédant l’épisode index, et suivis pendant une moyenne de 19,2 mois (écarts de 0 à 42,5) après un (premier) diagnostic de diverticulite dans leur dossier médical (code ICD-9 562.11 ou 562.13, mais critères de diagnostic non mentionnés).

C. Apixaban Op het moment van het schrijven van deze brief waren de resultaten van de AMPLIFY-studie over het effect van apixaban voor de acute behandeling van VTE nog niet gepubliceerd. Wel beschikken wij over de resultaten van een dubbelblinde RCT (AMPLIFY- EXT 62 ) met 2482 patiënten (gemiddelde leeftijd van 57 jaar, SD 15 jaar) reeds behandeld met een anticoagulans gedurende 6 tot 12 maanden (o.m. bij patiënten van de AMPLIFY-studie patiënten, 34% in totaal) en waarvoor het nut van het al dan niet verderzetten van een anticoagulatiebehandeling onzeker is.
Nous disposons cependant des résultats d’une RCT en double aveugle (AMPLIFY-EXT) 62 , incluant 2.482 patients (âge moyen de 57, ET 15 ans) déjà traités par anticoagulants durant 6 à 12 mois (dont des patients issus de l’étude AMPLIFY, 34% du total) et pour lequel l’intérêt de la poursuite d’un traitement anticoagulant est incertain, traités soit par apixaban (2,5 ou 5 mg 2x/j) soit par placebo (1 :1 :1) durant 12 mois..

In een gecontroleerd en gerandomiseerd onderzoek werd bij 120 patiënten (gemiddelde leeftijd 65 jaar) met claudicatio intermittens (C. I. ) het klinische succes, de functionele capaciteit en de levenskwaliteit vergeleken over een termijn van 12 maanden tussen een groep patiënten behandeld met endovasculaire revascularisatieprocedure (ballondilatatie al dan niet met stenting) en een andere groep behandeld met een duidelijk omschreven oefenprogramma.
Une étude randomisée et contrôlée portant sur 120 patients (moyenne d’âge de 65 ans) atteints de claudication intermittente (CI) a comparé pendant 12 mois le succès clinique, la capacité fonctionnelle et la qualité de vie d’un groupe de patients traités par revascularisation endovasculaire (dilatation par ballonnet ou stent) à un groupe de patients ayant suivi un programme d’exercices clairement définis.