Traduction de «patiënten kan geen definitieve conclusie » (Néerlandais → Français) :

Na een behandeling met 1 mg/kg om de week gedurende 24 weken, gevolgd door een doseringsschema bestaande uit 0,3 mg/kg om de 2 weken gedurende 18 maanden, kon bij het merendeel van de patiënten de klaring van cellulaire GL-3 in het capillaire endotheel van de nieren, andere nierceltypen en de huid (oppervlakkig capillair endotheel van de huid) gehandhaafd worden. In de lage dosering zou bij sommige patiënten IgG-antilichamen echter een rol kunnen spelen bij de GL-3-klaring. Door de beperkingen van de onderzoeksopzet (klein aantal patiënten) kan geen definitieve conclusie worden getrokken over de onderhoudsdosering, maar deze resultaten suggereren dat na een aanvankelijke dosering van 1,0 mg/kg om de 2 weken, een dosis van 0,3 mg/kg om de 2 weken voldoende kan zijn voor sommige patiënten om de GL-3-klaring te handhaven.
Compte tenu des limites de l'étude (petit nombre de patients), il n'est pas possible de tirer de conclusion définitive concernant le schéma posologique d'entretien. Ces résultats suggèrent néanmoins qu'après une dose d'attaque initiale de 1,0 mg/kg toutes les 2 semaines, une dose de 0,3 mg/kg toutes les 2 semaines peut être suffisante pour maintenir l'élimination du GL-3 chez certains patients.

patiënten stopte met de gerandomiseerde behandeling na 48 weken), kan geen definitieve conclusie getrokken worden over de equivalentie van de behandelregimes na 48 weken. Hoewel een gelijkwaardig antiviraal effect werd gezien tussen abacavir en indinavir bevattende regimes in termen van deel van patiënten met niet-detecteerbare viral load (≤400 kopieën/ml; intention-to-treat analyse (ITT), 47% versus 49%; as-treated analyse (AT), 86% versus 94% voor respectievelijk abacavir en indinavir combinaties), zijn de resultaten gunstiger voor de indinavir-combinatie, voornamelijk voor patiënten met een hoge viral load (> 100.000 kopieën/ml bij aanvang van de therapie; ITT, 46% versus 55%; AT, 84% versus 93% voor respectievelijk abacavir en indinavir).
l’abacavir et celui contenant l’indinavir en terme de pourcentage de patients ayant une charge virale indétectable (≤ 400 copies/ml ; analyse en intention de traiter (ITT) : 47 % vs 49 % ; analyse type « per protocol » : 86 % vs 94 %, pour les associations contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir), les résultats ont été en faveur de l’association contenant de l’indinavir, particulièrement dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée (> 100 000 copies/ml ; ITT : 46% vs 55% ; analyse type « per protocol » : 84 % vs 93 %, pour les traitements contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir).

Vanwege het hoge percentage vroegtijdige beëindiging (42% van de patiënten stopte met de gerandomiseerde behandeling na 48 weken) kan geen definitieve conclusie getrokken worden over de equivalentie van de behandelregimes na 48 weken.
En raison du taux élevé de sorties d’essai prématurées (42 % des patients à la semaine 48), aucune conclusion définitive n’a pu être établie quant à l’équivalence de ces deux associations de traitements à la semaine 48.

Vanwege het hoge percentage vroegtijdige beëindiging (42% van de patiënten stopte met de gerandomiseerde behandeling na 48 weken), kan geen definitieve conclusie getrokken worden over de equivalentie van de behandelregimes na 48 weken.
En raison du taux élevé de sorties d’essai prématurées (42 % des patients à la semaine 48), aucune conclusion définitive n’a pu être établie quant à l’équivalence de ces deux associations de traitements à la semaine 48.

Vanwege de hoge uitval (> 50%) in dit onderzoek, kan geen definitieve conclusie worden getrokken over gegevens op lange termijn. De werkzaamheid van Videx maagsapresistente capsules is niet vastgesteld bij vergevorderde ziekte of in antiretroviraal zeer ervaren patiënten.
En raison d’un taux important de patients sortis de l’étude (> 50%), aucune conclusion définitive n’a pu être

Hoewel de resultaten van patiënt-controlestudies geen definitieve conclusies toelaten, moeten ze ertoe aanzetten een mogelijk fractuurrisico in rekening te brengen bij het afwegen van de risico-batenverhouding van een langetermijnbehandeling met een protonpompinhibitor.
Bien que les résultats d’études cas-témoins ne permettent pas de tirer des conclusions définitives, ils doivent toutefois inciter à prendre en considération la possibilité d’un risque accru de fractures ostéoporotiques dans la balance bénéfices-risques d’un traitement prolongé par un inhibiteur de la pompe à protons.

Bij gebrek aan voldoende gegevens kon het KCE over de impact in België geen definitieve conclusie trekken.
Le KCE n’a pu formuler de conclusion définitive au sujet de l’impact de l’initiative en Belgique, suite au manque de données disponibles.

In de subgroep van patiënten van 75 jaar en ouder werd geen voordeel voor PFS of OS aangetoond, maar de groep was te klein (n=25) om definitieve conclusies te kunnen trekken.
Le sous-groupe de patients âgés de 75 ans ou plus n’a pas montré un bénéfice pour la PFS ou l’OS, mais était trop petit (n = 25) pour pouvoir conclure de manière définitive.

Volgens de onderzoekers zijn de conclusies als volgt (1) Bij patiënten met niet-ischemisch hartfalen heeft een statine geen zin (2) Bij patiënten met ischemisch hartfalen dient het voordeel van een statine te worden afgewogen tegenover bv. de reeds belastende polymedicatie en de therapietrouw; daarbij dient prioriteit te worden gegeven aan de medicatie met bewezen effect op de mortaliteit bij patiënten met hartfalen zoals ACE-inhibitoren en ß-blokkers.
D’après les investigateurs, les conclusions sont les suivantes (1) Chez les patients atteints d’insuffisance cardiaque non ischémique, l’administration d’une statine ne se justifie pas (2) Chez les patients atteints d’insuffisance cardiaque ischémique, l’avantage d’une statine doit être mis en balance avec p.ex. la polymédication déjà contraignante et l’observance du traitement; la priorité doit être donnée ici aux médicaments ayant un effet prouvé sur la mortalité chez des patients atteints d’insuffisance cardiaque, tels que des IECA et des ß-bloquants.

Als conclusie kan men stellen dat de ontwikkeling van nieuwe orale anticoagulantia die de nadelen van de vitamine K-antagonisten niet hebben, veel interesse wekt, maar bij patiënten die vitamine K-antagonisten krijgen en goed gecontroleerd zijn (binnen de INR-streefwaarde), is er geen reden tot wijziging van de behandeling.
En conclusion, le développement de nouveaux anticoagulants oraux n’ayant pas les inconvénients des antagonistes de la vitamine K suscite beaucoup d’intérêt, mais chez les patients bien contrôlés par des antagonistes de la vitamine K (dans les valeurs cibles de l’INR), il n’y a pas de raison de changer de traitement.