Traduction de «patiënten hebben heel dikwijls vroegere » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Er bestaan geen diagnostische en therapeutische gouden standaarden en bij deze patiënten hebben heel dikwijls vroegere therapeutische benaderingen gefaald.
Il n’existe pas de ‘gold standard’ diagnostique ou therapeutique et très souvent les approches thérapeutiques antérieures ont échoué.

Het oproepen en het opvangen van de patiënten hebben heel wat extrainspanningen gevraagd, wat evenzeer waar was voor het laboratorium.
La convocation et l’accueil des patients a sollicité des efforts supplémentaires, il en était de même pour les labos.

In het bijzonder dient hier het onderzoek verricht door Leuzinger-Bohleber & al (2003) te worden vermeld, waarin een reeks heel interessante significante uitslagen worden beschreven (vertrekkend van een steekproef met 401 proefpersonen die representatief zijn voor de patiënten die een lang durende psychoanalytische behandeling toegediend krijgen). 75 % van de patiënten hebben hun algemene toestand vóór de psychotherapie achteraf in hun vragenlijst als “slecht” beschreven en 81% hebben hun algemene toestand na de psychotherapie als “goed” beschreven; 80% van de patiënten hebben tijdens de lang durende behandeling positieve veranderingen m.b.t. hun psychische toestand, hun innerlijke groei, en hun relationele leven vermeld; tussen 70 en 80% hebben gewezen op positieve veranderingen m.b.t. het aankunnen van de gebeurtenissen van het leven, hun zelfwaarde, hun stemming en tevredenheid met het eigen leven en de eigen efficiëntie.
Il faut citer ici notamment les recherches menées par Leuzinger-Bohleber & al (2003) qui ont montré une série de résultats significatifs très intéressants (à partir d’un échantillon de 401 sujets représentatif des patients en traitement psychanalytique de longue durée); 75% des patients ont rétrospectivement qualifié dans leur questionnaire leur état général de « mauvais » avant la psychothérapie et 81% ont qualifié leur état général de « bon » après la psychothérapie ; 80% des patients ont mentionné des changements positifs au cours de traitement de longue durée concernant leur condition psychique, leur croissance intérieure et leur vie relationnelle ; entre 70 et 80% ont indiqué des changements positifs concernant leur capacité à se confronter aux évènements de la vie, leur estime de soi, l’humeur ainsi que la satisfaction de leur propre vie et leur efficacité.

Zelfs als deze types pathologie niet identiek zijn en verschillende delen van het publiek treffen, zijn de problemen waarmee deze patiënten in hun dagelijkse leven alsook in hun medische, sociale, professionele en zelfs juridische stappen te kampen hebben dikwijls gelijkaardig.
En effet, même si ces pathologies ne sont pas identiques et touchent des publics différents, les problèmes que ces patients rencontrent dans leur quotidien ainsi que dans leur démarche médicale, sociale, professionnelle voire juridique sont souvent similaires.

Volgens NICE moeten CBT- en GET-therapeuten gespecialiseerd en opgeleid zijn in deze bijzondere therapieën, en dienen zij ervaring te hebben met CVS-patiënten. Deze therapieën moeten aangepast zijn aan de leeftijd van de patiënt (vooral voor kinderen jonger dan 12 jaar), de ernst van het CVS, de voorkeur van de patiënt en zijn ervaringen, en er moet daarbij ook met de resultaten van vroegere behandelingen rekening gehouden worden.
Selon NICE, les thérapeutes CBT et GET doivent être des spécialistes formés à ces thérapies particulières et ayant une expérience avec des patients SFC. Ces thérapies doivent être adaptées à l’âge du patient (en particulier pour les enfants de moins de 12 ans), à la sévérité du SFC, à la préférence des patients et à leurs expériences et doivent tenir compte des résultats de traitements antérieurs.

Misschien is dit echter zo omdat een (groot?) deel van de patiënten vroeger reeds in contact gekomen was met teamleden van de centra die de diagnose toen al bevestigd hebben (en is het beperkte percentage vals positieven dan ook niet helemaal te wijten aan de kunde van de huisartsen om de CVS-diagnose zelf vast te stellen)?
Cependant, c’est peut-être dû au fait qu’une (grande ?) partie des patients sont déjà entrés en contact auparavant avec des membres d’équipe des centres qui avaient déjà confirmé le diagnostic à l’époque (et le pourcentage limité de faux positifs n’est-il pas dès lors entièrement dû à l’art des médecins généralistes de déterminer eux-mêmes le diagnostic SFC) ?

Afbeelding 1 geeft het relatieve risico op sterfte weer na rookstop, uit de American Cancer Society, Cancer Prevention Study 2.9 Het risico bij vrouwen is kleiner omdat ze vroeger minder hebben gerookt.14 Het risico op sterfte is kort na de rookstop groter dan verwacht: een gevolg van patiënten die stoppen vanwege een ziekte.
La figure 1 illustre le risque relatif de décès après avoir arrêté de fumer selon l'American Cancer Society, Cancer Prevention Study 2 (étude ACS/CPS2 ; données fournies gracieusement par le Dr Thun).

Het is wel zo dat 64% van de patiënten waarbij de CVS-diagnose is vastgesteld zeggen dat ze voordien reeds behandeld zijn voor hun CVS-klachten (zie tabel 26, pagina 112) en dan de CVS-diagnose misschien vroeger reeds elders gekregen hebben.
Le fait est que 64% des patients chez qui le diagnostic de SFC a été confirmé déclarent qu’ils avaient déjà été traités auparavant pour leurs plaintes de SFC (voir tableau 26, page 112) et qu’ils avaient peut-être déjà reçu ce diagnostic ailleurs auparavant.

Hoewel veel patiënten met COPD baat hebben bij een medische behandeling zijn er heel wat die er slechts een geringe verbetering van ondervinden omdat deze behandeling enkel ingrijpt op de luchtweg-component van de ziekte.
Même si le traitement médical se révèle bénéfique pour de nombreux patients BPCO, une minorité significative d’entre eux ne constate qu’une amélioration minime, précisément parce que le traitement médical ne cible que la composante « voies respiratoires » de la maladie.

Dit uitgangspunt sluit niet uit dat in de praktijk een groot aantal sessies ook individueel verstrekt kunnen worden. Uit de zonet geciteerde pagina’s van de inventaris blijkt echter dat de meeste centra de cognitieve gedragstherapie aangeboden hebben aan enerzijds (soms veel) grotere groepen van patiënten (variatie tussen de centra van 3 à 4 tot 8 à 11) en dat het aantal individuele sessies heel beperkt is (in twee van de vijf centra zijn er drie individuele sessies bij de psycholoog voorzien).
Les pages de l'inventaire, dont il est question juste ci-dessus, révèlent toutefois que la plupart des centres ont offert la thérapie cognitivo-comportementale à des groupes (parfois nombreux) plus importants de patients (variation entre les centres et 3 ou 4 à 8 ou 11), et que le nombre de séances individuelles est très limité (dans deux des cinq centres, trois séances individuelles chez le psychologue sont prévues).