Traduction de «patiënten hebben echter » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Glatzel et al (2003) hebben echter met een meer sensitieve Western blot (met Na fosfotungstenzuur) kunnen aantonen dat in 8/32 skeletspierfragmenten van patiënten met spCJD PrP Sc aanwezig was in een concentratie 10 4 van deze in het CZS van patiënten met spCJD.
Glatzel et al (2003) ont toutefois pu mettre en évidence, grâce à un Western blot plus sensible (avec de l’acide phosphotungstique de sodium) que dans 8/32 fragments de muscle squelettique de patients atteints de spCJD, la PrP Sc était présente à une concentration de 10 -4 par rapport à celle du SNC de patients atteints de spCJD.

Patiënten met een mineure of subsyndromale depressie hebben echter een verhoogde kans om binnen het jaar een majeure depressie te ontwikkelen (ten opzichte van patiënten zonder depressie) 114 .
Les patients atteints de dépression mineure ou subsyndromique ont toutefois un risque accru de développer une dépression majeure (par rapport aux patients sans dépression) 114 .

Chronische patiënten hebben echter nood aan een meer integrale aanpak, die een combinatie van genezen en verzorgen inhoudt, evenals een lange termijn opvolging.
Les patients chroniques ont par contre besoin d’une approche plutôt intégrale, avec une combinaison de guérir et soigner, accompagnée d’un suivi à long terme.

In gevallen die resistent zijn tegen de klassieke behandeling, worden soms niet-steroïdale anti-inflammatoire farmaca (NSAIF), of uitzonderlijk narcotische analgetica, gebruikt [n.v.d.r.: de NSAIF’s hebben echter een beperkte doeltreffendheid en ze kunnen daarenboven dyspeptische symptomen of gastro-duodenale ulcera veroorzaken. De narcotische analgetica zijn in principe gecontra-indiceerd gezien patiënten met prikkelbare-darmsyndroom een hoger risico van afhankelijkheid vertonen].
Dans les cas réfractaires aux traitements classiques, des antiinflammatoires non stéroïdiens ou, exceptionnellement, des analgésiques morphiniques, sont parfois utilisés [n.d.l.r.: les AINS ont cependant une efficacité limitée et en outre, ils peuvent être à l’origine de troubles dyspeptiques ou d’un ulcère gastro-duodénal; les analgésiques morphiniques sont en principe contre-indiqués étant donné que les patients atteints d’un syndrome du côlon irritable présentent un risque accru de dépendance].

Het feit dat het aantal patiënten uit deze regio’s dat in de centra behandeld is gering is, betekent (waarschijnlijk) niet dat de CVS-aandoening er minder voorkomt dan in andere regio’s van het land. Veel CVS-patiënten (die vaak ernstig fysiek geïnvalideerd zijn) zijn vermoedelijk echter niet in staat om een ambulante revalidatie te volgen in een (ver) afgelegen centrum, al blijkt uit tabel 15 (pagina 101) dat de meeste centra toch ook redelijk veel patiënten bereikt hebben uit andere regio’s dan waar de centra gevestigd zijn (wat er opnieuw lijkt op te wijzen dat de patiënten gemotiveerd zijn om de revalidatie te volgen).
De nombreux patients SFC (qui sont souvent gravement handicapés physiquement) ne sont cependant probablement pas en mesure de suivre une rééducation ambulatoire dans un centre qui est situé relativement loin de chez eux, bien que le tableau 15 (page 101) semble indiquer que la plupart des centres aient tout de même atteint également assez bien de patients d’autres régions que celles où les centres sont établis (ce qui semble à nouveau prouver que les patients sont motivés à suivre la rééducation).

Dit uitgangspunt sluit niet uit dat in de praktijk een groot aantal sessies ook individueel verstrekt kunnen worden. Uit de zonet geciteerde pagina’s van de inventaris blijkt echter dat de meeste centra de cognitieve gedragstherapie aangeboden hebben aan enerzijds (soms veel) grotere groepen van patiënten (variatie tussen de centra van 3 à 4 tot 8 à 11) en dat het aantal individuele sessies heel beperkt is (in twee van de vijf centra zijn er drie individuele sessies bij de psycholoog voorzien).
Les pages de l'inventaire, dont il est question juste ci-dessus, révèlent toutefois que la plupart des centres ont offert la thérapie cognitivo-comportementale à des groupes (parfois nombreux) plus importants de patients (variation entre les centres et 3 ou 4 à 8 ou 11), et que le nombre de séances individuelles est très limité (dans deux des cinq centres, trois séances individuelles chez le psychologue sont prévues).

De geneesheren van de referentiecentra hebben ook verschillende voordrachten gegeven aan huisartsen (en ook aan LOKgroepen) die echter niet geregistreerd werden: ofwel omdat ze niet voldeden aan de voorwaarden voor de registratie (aanwezigheid van huisartsen waarvan, op het moment van de voordracht, patienten een revalidatieprogramma volgen in het centrum), ofwel omdat de centra vergeten zijn om ze te registreren voor de evaluatie van de overeenkomsten.
Les médecins des centres de référence ont également donné différentes conférences pour les médecins généralistes (et aussi aux GLEMs) qui, cependant, n’ont pas été enregistrées : soit parce qu’ils ne satisfont pas aux conditions d’enregistrement (présence des médecins dont, au moment de la conférence, les patients suivent un programme de rééducation dans le centre), soit parce que les centres ont oublié de les enregistrer pour l’évaluation des conventions.

Het is echter moeilijk te voorspellen welke patiënten nut zullen hebben van dergelijke behandeling.
Il est toutefois difficile de prédire pour quels patients ce traitement sera utile.

Deze zullen trachten deze moeders te overtuigen om hun navelstrengbloed te geven en ze met raad terzijde staan eens dat ze deze beslissing hebben genomen. De ervaring die werd gemaakt aan de NB-bank van Londen toont echter aan dat de NB-eenheden van etnische minderheden misschien niet zullen voldoen aan de drempelcriteria inzake TNC en dus niet voor patiënten zullen mogen worden gebruikt, zelfs al werden ze in de bank bewaard (Navarrete & Contreras, 2009).
Néanmoins, l'expérience faite à la BSC de Londres a démontré que les USC des minorités ethniques risquent de ne pas satisfaire aux critères actuels relatifs aux valeurs seuils pour les TNC, et donc que ces unités ne pourront pas être utilisées pour des patients même si elles ont été conservées dans la banque (Navarrete & Contreras, 2009).

Misschien is dit echter zo omdat een (groot?) deel van de patiënten vroeger reeds in contact gekomen was met teamleden van de centra die de diagnose toen al bevestigd hebben (en is het beperkte percentage vals positieven dan ook niet helemaal te wijten aan de kunde van de huisartsen om de CVS-diagnose zelf vast te stellen)?
Cependant, c’est peut-être dû au fait qu’une (grande ?) partie des patients sont déjà entrés en contact auparavant avec des membres d’équipe des centres qui avaient déjà confirmé le diagnostic à l’époque (et le pourcentage limité de faux positifs n’est-il pas dès lors entièrement dû à l’art des médecins généralistes de déterminer eux-mêmes le diagnostic SFC) ?