Traduction de «patiënten een startdosering kregen » (Néerlandais → Français) :

Het tweede onderzoek (Hx-CD20-402) was een dose-finding onderzoek waarin patiënten in drie cohorten (3 patiënten, 3 patiënten, 27 patiënten) een startdosering kregen van respectievelijk 100 mg, 300 mg of 500 mg, een week later gevolgd door 3 opeenvolgende wekelijkse infusies van respectievelijk 500 mg, 1.000 mg of 2.000 mg ofatumumab.
La seconde étude (Hx-CD20-402), de détermination de dose, portait sur 3 cohortes de patients (une cohorte de 3 patients, une autre cohorte de 3 patients et une cohorte de 27 patients) ayant reçu, respectivement, une dose initiale de 100 mg, 300 mg ou 500 mg, suivie une semaine plus tard, respectivement, d’une perfusion de 500 mg, 1 000 mg ou 2 000 mg par semaine pendant 3 semaines consécutives.

De reacties leken dosisafhankelijk te zijn en traden op met dezelfde frequentie bij patiënten die de aanbevolen dosis teduglutide van 0,05 mg/kg/dag kregen als bij patiënten die een placebo kregen (reacties op de injectieplaats werden ervaren door 12% van de patiënten behandeld met placebo, door 12% van de patiënten die 0,05 mg/kg/dag teduglutide kregen en door 41% van de patiënten die 0,10 mg/kg/dag teduglutide kregen).
Ces réactions ont paru dépendantes de la dose et sont survenues à la même fréquence chez les patients recevant la dose recommandée de 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et chez ceux recevant un placebo (des réactions au site d’injection ont été observées chez 12 % des patients recevant un placebo, 12 % de ceux recevant 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et 41 % de ceux recevant 0,10 mg/kg/jour de teduglutide).

Van de patiënten die Esbriet kregen, vertoonde 24% geen afname in het percentage van de voorspelde waarde voor FVC, tegenover 14% van de placebogroep. Hoewel er tussen patiënten die Esbriet kregen, en degenen met placebo geen verschil was in verandering vanaf baseline tot week 72 in de afgelegde afstand tijdens een zes minuten durende looptest (6MWT) volgens de vooraf gespecificeerde rang- Ancova, vertoonde in een ad-hocanalyse 37% van de patiënten die Esbriet kregen, een afname van ≥50 m in 6MWT-afstand tegen 47% van de patiënten die placebo kregen.
Bien que l’analyse ANCOVA susmentionnée n’ait pas révélé de différence entre les patients ayant reçu Esbriet et ceux ayant reçu le placebo, en ce qui concerne la variation de la distance parcourue lors du test de marche à 6 minutes (6MWT) entre les valeurs à l’inclusion dans l’étude et la semaine 72, il est apparu dans une analyse ad hoc que 37 % des patients ayant reçu Esbriet présentaient une baisse supérieure ou égale à 50 m de la distance du 6MWT, contre 47 % des patients ayant reçu le placebo.

Lever- en nierfunctiestoornissen Het effect van leverfunctiestoornissen op de farmacokinetiek van dasatinib bij een enkele dosis werd onderzocht bij 8 patiënten met matig verminderde leverfunctie, die een dosis van 50 mg kregen, en bij 5 patiënten met ernstig verminderde leverfunctie, die een dosis van 20 mg kregen; deze patiënten werden vergeleken met gezonde patiënten die 70 mg dasatinib kregen.
Altérations des fonctions hépatique et rénale Les effets de l'insuffisance hépatique sur la pharmacocinétique du dasatinib en dose unique ont été évalués chez 8 patients atteints d’insuffisance hépatique modérée ayant reçu une dose de 50 mg et chez 5 patients atteints d’insuffisance hépatique sévère ayant reçu une dose de 20 mg, comparativement à des sujets sains ayant reçu 70 mg de dasatinib.

Figuur 1: Van alle patiënten die bij u in de loop van 2003 op consultatie kwamen, en die antihypertensiva kregen voorgeschreven (door uzelf of door een andere arts), wat is het aandeel van elke productklasse ? blz. 16 Figuur 2: Welke productklasse werd als éérste voorschrift voorgeschreven voor uw patiënten die geen antihypertensieve medicatie voorgeschreven kregen tijdens de vorige 12 maanden ? blz. 17 Figuur 3: Bij patiënten die in 2003 startten met sartanen, welke antihypertensieve medicatie kregen zij voorgeschreven in de 12 maanden voor het eerste sartanen-voorschrift ? blz. 18
Figure 1 : Parmi tous les patients qui vous ont consulté en ambulatoire en 2003 et qui ont reçu une prescription d’antihypertenseurs (de vous-même ou d’un d’un autre médecin), quel pourcentage a reçu une prescription pour quelle classe de produits ? p 16 Figure 2 : Quelle classe de produits a été choisie comme PREMIERE PRESCRIPTION pour les patients (n=31) sans médicaments antihypertenseurs au cours des 12 mois précédents ? p 17 Figure 3 : Parmi les patients qui ont DEBUTE UN TRAITEMENT DE SARTANS en 2003 (n=13), quels produits ont été prescrits au cours des 12 mois avant la première prescription de sartans ? p 18

Actief-gecontroleerde studies bij patiënten die niet-responders waren voor monotherapie Een multicenter, gerandomiseerd, dubbelblind, actief-gecontroleerd parallelgroeponderzoek liet een normalisatie van de bloeddruk (diastolische dalbloeddruk in zittende houding < 90 mmHg aan het eind van het onderzoek) zien bij patiënten bij wie de bloeddruk niet adequaat onder controle was met 160 mg valsartan. Deze normalisatie trad op bij 75% van de patiënten die amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg kregen en bij 62% van de patiënten die amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg kregen, ten opzichte van 53% van de patiënten die 160 mg valsartan bleven nemen.
Essais contrôlés contre comparateur actif chez les patients non-répondeurs à une monothérapie Un essai multicentrique randomisé, en double aveugle, contrôlé contre un produit actif, sur groupes parallèles, a mis en évidence une normalisation de la pression artérielle (pression artérielle diastolique résiduelle en position assise < 90 mm Hg à la fin de l'essai) chez les patients insuffisamment contrôlés sous valsartan 160 mg chez 75 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg et chez 62 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg contre 53 % des patients restés sous valsartan 160 mg.

Bij patiënten met ernstige leverinsufficiëntie wordt een verlaging van de temsirolimus-dosis tot 10 mg aangeraden om blootstelling van temsirolimus plus sirolimus in het bloed te krijgen (gemiddelde AUC sum ongeveer 6510 ng·h/ml; n=7) die de niveaus benadert van patiënten met een normale leverfunctie na een 25 mg dosis (gemiddelde AUC sum ongeveer 6580 ng·h/ml; n=6) (zie rubrieken 4.2 en 4.4). De AUC sum van temsirolimus en sirolimus op dag 8 bij patiënten met milde en matige leverinsufficiëntie die 25 mg temsirolimus kregen was vergelijkbaar met de AUC sum waargenomen bij patiënten zonder leverinsufficiëntie die 75 mg kregen (gemiddelde AUC sum mild: ongeveer 9770 ng·h/ml, n=13; matig: ongeveer 12380 ng·h/ml, n=6; normaal: ongeveer 10580 ng·h/ml, n=4).
Pour les patients ayant une insuffisance hépatique sévère, une réduction de la dose de temsirolimus à 10 mg est recommandée afin d'obtenir des concentrations plasmatiques de temsirolimus et sirolimus (ASC som moyenne d’environ 6510 ng·h/ml ; n=7) se rapprochant de celles obtenues après une dose de 25 mg (ASC som moyenne d’environ 6580 ng·h/ml ; n=6) chez les patients ayant une fonction hépatique normale (voir rubriques 4.2 et 4.4).

Startdosering De aanbevolen startdosering van EXJADE bij patiënten met niet-transfusie-afhankelijke thalassemiesyndromen is 10 mg/kg lichaamsgewicht per dag.
Dose initiale La dose journalière initiale recommandée d'EXJADE chez les patients présentant des syndromes thalassémiques non dépendants des transfusions est de 10 mg/kg de poids corporel.

Van de 101 patiënten, die in 2003 hun eerste sartanen-voorschrift kregen, hadden 11 patiënten in de 12 maanden voordien geen antihypertensieve medicatie (boxplot 1), en kregen 2 en 38 patiënten voordien ACE-inhibitoren voorgeschreven (resp. alleen ACE (boxplot 5) of in combinatie met andere klassen (boxplot 6)).
Sur les 3 patients, qui ont reçu pour la première fois des sartans en 2003, il y a 0 patients qui, dans les 12 mois précédents, n'ont reçu aucun médicament antihypertenseur (boxplot (1)), et respectivement 1 et 0 patients ont reçu une prescription d'IEC soit seuls (boxplot(5)) ou en association avec un autre antihypertenseur (boxplot (6)).

Van de 2 patiënten, die in 2003 hun eerste sartanen-voorschrift kregen, hadden 0 patiënten in de 12 maanden voordien geen antihypertensieve medicatie (boxplot 1), en kregen 0 en 2 patiënten voordien ACE-inhibitoren voorgeschreven (resp. alleen ACE (boxplot 5) of in combinatie met andere klassen (boxplot 6)).
Sur les 25 patients, qui ont reçu pour la première fois des sartans en 2003, il y a 6 patients qui, dans les 12 mois précédents, n'ont reçu aucun médicament antihypertenseur (boxplot (1)), et respectivement 1 et 2 patients ont reçu une prescription d'IEC soit seuls (boxplot(5)) ou en association avec un autre antihypertenseur (boxplot (6)).