In de secundaire preventie na myocardinfarct is een behandeling met orale anti
coagulantia dan ook niet systematisch aanbevolen, maar deze kan wel o
verwogen worden bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie in
volgende situaties: uitgebreid anteriorinfarct, ernstige linkerventrikeldisfunctie, congestief hartfalen, echografische vaststelling van een intramurale trombus of van linkerventrikel-aneurysma, antecedenten van arteriee
...[+++]l embool of longembool, voorkamerfibrillatie.
En prévention secondaire après un infarctus du myocarde, une anticoagulation orale ne se justifie dès lors pas de manière systématique, mais elle peut être envisagée chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé dans les situations suivantes: infarctus antérieur étendu, dysfonctionnement ventriculaire gauche grave, insuffisance cardiaque congestive, découverte échographique d’un thrombus intramural ou d’un anévrysme ventriculaire gauche, antécédents d’embolie artérielle ou d’embolie pulmonaire, fibrillation auriculaire.