Traduction de «patiënten die sprycel kregen » (Néerlandais → Français) :

imatinib: binnen een jaar had 77% van de patiënten die Sprycel kregen niet langer het Philadelphiachromosoom in hun bloedcellen, vergeleken bij 66% van de patiënten die imatinib kregen.
chronique de LMC, Sprycel a été plus efficace qu’imatinib: au bout d’un an, chez 77% des patients

Tijdens het onderzoek naar nieuw gediagnosticeerde CML in de chronische fase werd na een follow-upduur van minimaal 12 maanden bij 26 patiënten (10%) die SPRYCEL kregen alleen melding gemaakt van graad 1 en 2 pleurale effusie.
Dans l'étude de LMC en phase chronique nouvellement diagnostiquée, après un minimum de 12 mois de suivi, seuls des cas d'épanchement pleural de grade 1 et 2 ont été rapportés chez 26 patients (10%) recevant SPRYCEL.

De reacties leken dosisafhankelijk te zijn en traden op met dezelfde frequentie bij patiënten die de aanbevolen dosis teduglutide van 0,05 mg/kg/dag kregen als bij patiënten die een placebo kregen (reacties op de injectieplaats werden ervaren door 12% van de patiënten behandeld met placebo, door 12% van de patiënten die 0,05 mg/kg/dag teduglutide kregen en door 41% van de patiënten die 0,10 mg/kg/dag teduglutide kregen).
Ces réactions ont paru dépendantes de la dose et sont survenues à la même fréquence chez les patients recevant la dose recommandée de 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et chez ceux recevant un placebo (des réactions au site d’injection ont été observées chez 12 % des patients recevant un placebo, 12 % de ceux recevant 0,05 mg/kg/jour de teduglutide et 41 % de ceux recevant 0,10 mg/kg/jour de teduglutide).

In klinisch onderzoek werd een CPK > 10X ULN (de bovenste waarde van het normale bereik) gemeld voor 4 uit 1674 (0,2 %) patiënten die alleen Ezetrol kregen versus 1 uit 786 (0,1 %) patiënten die placebo kregen, en bij 1 uit 917 (0,1 %) patiënten die Ezetrol samen met een statine kregen, versus 4 uit 929 (0,4 %) patiënten die alleen een statine kregen.
Dans les essais cliniques, l’incidence des CPK > 10 x SN concernait 4 des 1 674 patients sous EZETROL seul (soit 0,2 %) versus 1 des 786 patients sous placebo (soit 0,1 %); et 1 des 917 patients sous EZETROL associé à une statine (soit 0,1 %) versus 4 des 929 patients sous statine seule (soit 0,4 %).

Van de patiënten die Esbriet kregen, vertoonde 24% geen afname in het percentage van de voorspelde waarde voor FVC, tegenover 14% van de placebogroep. Hoewel er tussen patiënten die Esbriet kregen, en degenen met placebo geen verschil was in verandering vanaf baseline tot week 72 in de afgelegde afstand tijdens een zes minuten durende looptest (6MWT) volgens de vooraf gespecificeerde rang- Ancova, vertoonde in een ad-hocanalyse 37% van de patiënten die Esbriet kregen, een afname van ≥50 m in 6MWT-afstand tegen 47% van de patiënten die placebo kregen.
Bien que l’analyse ANCOVA susmentionnée n’ait pas révélé de différence entre les patients ayant reçu Esbriet et ceux ayant reçu le placebo, en ce qui concerne la variation de la distance parcourue lors du test de marche à 6 minutes (6MWT) entre les valeurs à l’inclusion dans l’étude et la semaine 72, il est apparu dans une analyse ad hoc que 37 % des patients ayant reçu Esbriet présentaient une baisse supérieure ou égale à 50 m de la distance du 6MWT, contre 47 % des patients ayant reçu le placebo.

Tijdens het fase III-dosisoptimaliseringsonderzoek onder patiënten met CML in de chronische fase die resistent of intolerant waren voor een eerdere behandeling met imatinib (mediane behandelduur 23 maanden), was de incidentie van pleurale effusie en congestief hartfalen/cardiale disfunctie lager bij patiënten die behandeld werden met eenmaal daags 100 mg SPRYCEL dan bij patiënten die behandeld werden met tweemaal daags 70 mg SPRYCEL (Tabel 3a).
Dans l'étude de phase III d'optimisation de dose chez les patients en phase chronique de LMC résistants ou intolérants à un traitement antérieur par imatinib (durée médiane de traitement: 23 mois), la fréquence de l'épanchement pleural et de l'insuffisance cardiaque congestive/dysfonctionnement cardiaque était plus basse chez les patients traités par SPRYCEL 100 mg une fois par jour que chez ceux traités par SPRYCEL 70 mg deux fois par jour (Tableau 3a).

Lever- en nierfunctiestoornissen Het effect van leverfunctiestoornissen op de farmacokinetiek van dasatinib bij een enkele dosis werd onderzocht bij 8 patiënten met matig verminderde leverfunctie, die een dosis van 50 mg kregen, en bij 5 patiënten met ernstig verminderde leverfunctie, die een dosis van 20 mg kregen; deze patiënten werden vergeleken met gezonde patiënten die 70 mg dasatinib kregen.
Altérations des fonctions hépatique et rénale Les effets de l'insuffisance hépatique sur la pharmacocinétique du dasatinib en dose unique ont été évalués chez 8 patients atteints d’insuffisance hépatique modérée ayant reçu une dose de 50 mg et chez 5 patients atteints d’insuffisance hépatique sévère ayant reçu une dose de 20 mg, comparativement à des sujets sains ayant reçu 70 mg de dasatinib.

Actief-gecontroleerde studies bij patiënten die niet-responders waren voor monotherapie Een multicenter, gerandomiseerd, dubbelblind, actief-gecontroleerd parallelgroeponderzoek liet een normalisatie van de bloeddruk (diastolische dalbloeddruk in zittende houding < 90 mmHg aan het eind van het onderzoek) zien bij patiënten bij wie de bloeddruk niet adequaat onder controle was met 160 mg valsartan. Deze normalisatie trad op bij 75% van de patiënten die amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg kregen en bij 62% van de patiënten die amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg kregen, ten opzichte van 53% van de patiënten die 160 mg valsartan bleven nemen.
Essais contrôlés contre comparateur actif chez les patients non-répondeurs à une monothérapie Un essai multicentrique randomisé, en double aveugle, contrôlé contre un produit actif, sur groupes parallèles, a mis en évidence une normalisation de la pression artérielle (pression artérielle diastolique résiduelle en position assise < 90 mm Hg à la fin de l'essai) chez les patients insuffisamment contrôlés sous valsartan 160 mg chez 75 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 10 mg/160 mg et chez 62 % des patients traités par l'amlodipine/valsartan 5 mg/160 mg contre 53 % des patients restés sous valsartan 160 mg.