Traduction de «patiënten die hypoglykemiërende » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Het essentiële kenmerk is een voortdurende preoccupatie met de mogelijkheid één of meer ernstige en progressieve lichamelijke ziekten te hebben. Patiënten geven blijk van aanhoudende somatische klachten of een voortdurende preoccupatie met hun uiterlijk. Normale of alledaagse gevoelens en verschijnselen worden door patiënten dikwijls uitgelegd als abnormaal en kwellend en de aandacht is doorgaans gericht op slechts één of twee organen of systemen van het lichaam. Duidelijke depressiviteit en angst zijn vaak aanwezig en kunnen aanvullende diagnosen rechtvaardigen. | Neventerm: | verstoorde lichaamsbeleving [body dysmorphic disorder] | dysmorfofobie (niet met wanen) | hypochondrie | hypochondrische neurose | monosymptomatische hypochondrie | nosofobie
Définition: La caractéristique essentielle de ce trouble est une préoccupation persistante concernant la présence éventuelle d'un ou de plusieurs troubles somatiques graves et évolutifs, se traduisant par des plaintes somatiques persistantes ou par une préoccupation durable concernant l'apparence physique. Des sensations et des signes physiques normaux ou anodins sont souvent interprétés par le sujet comme étant anormaux ou pénibles. L'attention du sujet se concentre habituellement sur un ou deux organes ou systèmes. Il existe souvent une dépression et une anxiété importantes, pouvant justifier un diagnostic supplémentaire. | Dysmorphophobie (non délirante) Hypocondrie Névrose hypocondriaque Nosophobie Peur d'une dysmorphie corporelle

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

Omschrijving: Een zeldzame stoornis waarbij de patiënt spontaan klaagt dat zijn geestelijke activiteit, omgeving en lichaam van kwaliteit zijn veranderd, zodat ze onwerkelijk, verwijderd of als een automaat lijken. Onder de veelsoortige verschijnselen van het syndroom komen klachten van patiënten omtrent verlies van emoties en gevoelens van vervreemding of afstandelijkheid ten opzichte van eigen denken, lichaam of de werkelijkheid het meest frequent voor. Ondanks de dramatische aard van de ervaring, is de betrokkene zich bewust van de onwerkelijkheid van de verandering. Het sensorium is normaal en het vermogen voor emotionele expressie intact. Depersonalisatie-derealisatie klachten kunnen voorkomen als onderdeel van een diagnosticeerbare schizofrene, depressieve, fobische of obsessieve-compulsieve stoornis. In zulke gevallen dient de diagnose die te zijn van de belangrijkste stoornis.
Définition: Trouble rare, au cours duquel le sujet se plaint spontanément d'une altération qualitative de son activité mentale, de son corps et de son environnement, ceux-ci étant perçus comme irréels, lointains ou robotisés . Les plaintes concernant une perte des émotions et une impression d'étrangeté ou de détachement par rapport à ses pensées, à son corps, ou le monde réel, constituent les plus fréquentes des multiples manifestations caractérisant ce trouble. En dépit de la nature dramatique de ce type d'expérience, le sujet est conscient de la non-réalité du changement. L'orientation est normale et les capacités d'expression émotionnelle intactes. Des symptômes de dépersonnalisation-déréalisation peuvent survenir dans le contexte d'un trouble schizophrénique, dépressif, phobique ou obsessionnel-compulsif identifiable. Dans de tels cas, le diagnostic doit être celui du trouble principal.

Omschrijving: Anorexia nervosa is een stoornis die wordt gekenmerkt door welbewust gewichtsverlies, op gang gebracht en volgehouden door de patiënt. De stoornis komt meestal voor bij meisjes in de adolescentie en jonge vrouwen, maar jongens en jonge mannen in dezelfde leeftijdscategorieën kunnen de stoornis ook vertonen, evenals kinderen tegen de puberteit en oudere vrouwen tot aan de menopauze. De ziekte is verbonden met een specifieke psychopathologie waarin afschuw van dikte en vormeloosheid van de lichaamscontour voortdurend aanwezig is als een zich opdringende overwaardige gedachte. De patiënten stellen zichzelf een lage gewichtslimiet. Doorgaans is er ondervoeding in wisselende mate van ernst met als gevolg endocriene en metabole veranderingen en ontregelingen van lichaamsfuncties. De symptomen omvatten beperking van het voedingspakket, overdreven lichaamsbeweging, opwekken van braken en laxeren en gebruik van eetlustonderdrukkers en diuretica.
Définition: Trouble caractérisé par une perte de poids intentionnelle, induite et maintenue par le patient. Il survient habituellement chez une adolescente ou une jeune femme, mais il peut également survenir chez un adolescent ou un jeune homme, tout comme chez un enfant proche de la puberté ou une femme plus âgée jusqu'à la ménopause. Le trouble est associé à une psychopathologie spécifique qui consiste en l'intrusion persistante d'une idée surinvestie: la peur de grossir et d'avoir un corps flasque. Les sujets s'imposent à eux-mêmes un poids faible. Il existe habituellement une dénutrition de gravité variable s'accompagnant de modifications endocriniennes et métaboliques secondaires et de perturbations des fonctions physiologiques. Les symptômes comprennent une restriction des choix alimentaires, une pratique excessive d'exercices physiques, des vomissements provoqués et l'utilisation de laxatifs, de coupe-faim et de diurétiques.

Omschrijving: Een aanhoudende labiliteit van stemming met talrijke perioden van depressiviteit en lichte euforie, waarvan er geen ernstig of langdurig genoeg is om een diagnose te rechtvaardigen van bipolaire affectieve stoornis (F31.-) of recidiverende depressieve stoornis (F33.-). Deze stoornis wordt veelvuldig gevonden bij de verwanten van patiënten met een bipolaire affectieve stoornis. Sommige personen met cyclothymie ontwikkelen tenslotte een bipolaire affectieve stoornis. | Neventerm: | affectieve persoonlijkheidsstoornis | cycloïde persoonlijkheid | cyclothyme persoonlijkheid
Définition: Instabilité persistante de l'humeur, comportant de nombreuses périodes de dépression ou d'exaltation légère (hypomanie), mais dont aucune n'est suffisamment sévère ou prolongée pour justifier un diagnostic de trouble affectif bipolaire (F31.-) ou de trouble dépressif récurrent (F33.-). Le trouble se rencontre fréquemment dans la famille de sujets ayant un trouble affectif bipolaire et certains sujets cyclothymiques sont eux-mêmes atteints ultérieurement d'un trouble affectif bipolaire. | Personnalité:affective | cycloïde | cyclothymique

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door twee of meer episoden waarin het niveau van stemming en activiteit van de betrokkene belangrijk is verstoord, terwijl de ontregeling de ene keer kan bestaan uit een stemmingsverhoging en toegenomen energie en activiteit (hypomanie of manie) en de andere keer uit een stemmingsverlaging en afgenomen energie en activiteit (depressie). Ook patiënten die lijden aan herhaalde episoden van alleen maar hypomanie of manie worden geklasseerd als bipolair. | manisch-depressieve psychose | manisch-depressieve reactie | manisch-depressieve ziekte
Définition: Trouble caractérisé par deux ou plusieurs épisodes au cours desquels l'humeur et le niveau d'activité du sujet sont profondément perturbés, tantôt dans le sens d'une élévation de l'humeur et d'une augmentation de l'énergie et de l'activité (hypomanie ou manie), tantôt dans le sens d'un abaissement de l'humeur et d'une réduction de l'énergie et de l'activité (dépression). Les épisodes récurrents d'hypomanie ou de manie sont classés comme bipolaires. | maladie | psychose | réaction | maniaco-dépressive

vrijstaand liftsysteem voor patiënten op netvoeding
système de levée d’un patient autonome sur secteur

bekrachtigd vrijstaand liftsysteem voor patiënten
système de levée d’un patient autonome alimenté par batterie

Omschrijving: Een stoornis die wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van hetzij een enkele waan hetzij een stel verwante wanen die doorgaans lang en soms levenslang voortduren. De inhoud van de waan of wanen is zeer variabel. Duidelijke en aanhoudende akoestische hallucinaties (stemmen), schizofrene symptomen, zoals wanen omtrent controle en opvallende afvlakking van affect en zeker bewijs voor een hersenaandoening zijn alle onverenigbaar met deze diagnose. De aanwezigheid echter, vooral bij oudere patiënten, van nu en dan optredende of kortstondige akoestische hallucinaties sluit deze diagnose niet uit, op voorwaarde dat zij niet karakteristiek schizofreen zijn en slechts een klein gedeelte van het totale klinische beeld uitmaken. | Neventerm: | parafrenie (laat optredend) | paranoia | paranoïde psychose | paranoïde toestand | sensitieve betrekkingswaan
Définition: Trouble caractérisé par la survenue d'une idée délirante unique ou d'un ensemble d'idées délirantes apparentées, habituellement persistantes, parfois durant toute la vie. Le contenu de l'idée ou des idées délirantes est très variable. La présence d'hallucinations auditives (voix) manifestes et persistantes, de symptômes schizophréniques tels que des idées délirantes d'influence ou un émoussement net des affects, ou la mise en évidence d'une affection cérébrale, sont incompatibles avec le diagnostic. Toutefois, la présence d'hallucinations auditives, en particulier chez les sujets âgés, survenant de façon irrégulière ou transitoire, ne permet pas d'éliminer ce diagnostic, à condition qu'il ne s'agisse pas d'hallucinations typiquement schizophréniques et qu'elles ne dominent pas le tableau clinique. | Etat paranoïaque Paranoïa Paraphrénie (tardive) Psychose paranoïaque Sensitiver Beziehungswahn (délire de relation des sensitifs)

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

In 2005 hebben 417.965 patiënten (=100%) minstens één verpakking terugbetaald gekregen van een geneesmiddel dat gebruikt wordt bij de behandeling van diabetes, waarvan 307.958 personen voor een enkelvoudig hypoglykemiërend middel (74%), 357.775 voor een oraal hypoglykemiërend middel en een insuline (of analoog) (86%), 110.007 voor tenminste één insuline (of analoog) (26%) en 49.817 (12%) voor tenminste één insuline (of analoog) en tenminste één oraal hypoglykemiërend middel
En 2005, 417.965 patients (=100%) ont bénéficié du remboursement d’au moins un conditionnement d’un médicament utilisé pour traiter le diabète, avec 307.958 personnes pour un hypoglycémiant oral seul (74%), 357.775 pour un hypoglycémiant oral et une insuline (ou analogue) (86%), 110.007 pour au moins une insuline (ou analogue) (26%) et 49.817 (12%) pour au moins une insuline (ou analogue) et au moins un hypoglycémiant oral.

Geneesmiddelen (1) Aantal patiënten (2) In % van de patiënten Gemiddeld volume die een Volume (DDD) per patiënt hypoglykemiërend (4) (5)=(4)/(2) middel nemen (3) Hypoglykemiërende middelen 291.802 100,0% 90.440.948 309,9 Antitrombotische middelen 47.343 16,2% 8.420.576 177,9 Statines 87.753 30,1% 47.154.601 537,4 Fibraten 21.811 7,5% 6.609.770 303,0 Andere cholesterolverlagers 878 0,3% 130.600 148,7
Hypoglicémiants 291.802 100,0% 90.440.948 309,9 Antithrombotiques 47.343 16,2% 8.420.576 177,9 Statines 87.753 30,1% 47.154.601 537,4 Fibrates 21.811 7,5% 6.609.770 303,0 Autres hypolipidémiants 878 0,3% 130.600 148,7

De glitazonen zijn enkel aangewezen in associatie met metformine bij obese patiënten, of in associatie met een hypoglykemiërend sulfamide in geval van contra-indicatie of intolerantie aan metformine, en dit bij de patiënten die onvoldoende worden gecontroleerd door een oraal hypoglykemiërend middel aan de maximale dosis.
Les glitazones ne sont indiquées qu’en association à la metformine chez les patients obèses, ou à un sulfamidé hypoglycémiant en cas de contre-indication ou d’intolérance à la metformine, et ce, chez les patients insuffisamment contrôlés par un antidiabétique oral à sa dose maximale.

Aantal Geneesmiddelen tegen diabetes patiënten 2009 A10AB01 HUMANE INSULINE (fast-acting) 25.472 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.805 A10AB05 INSULINE ASPART (fast-acting) 32.502 A10AB06 INSULINE GLULISINE (fast-acting) 3.957 A10AC01 HUMANE INSULINE (intermediate-acting) 25.714 A10AD01 HUMANE INSULINE (intermediate+fast-acting) 43.558 A10AD04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 3.082 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 23.041 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 39.609 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 9.324 A10A INSULINES EN ANALOGEN aantal hiervan dat geen hypoglykemiërende middelen gebruikt 132.855 68.954 A10BA02 METFORMINE 371.639 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 10.814 A10BB07 GLIPIZIDE 3.174 A10BB08 GLIQUIDON 38.586 A10BB09 GLICLAZIDE 102.103 A10BB12 GLIMEPIRIDE 22.804 A10BD02 METFORMINE MET SULFONYLUREUMDERIVATEN 16.231 A10BD03 METFORMINE MET ROSIGLITAZON 755 A10BD08 METFORMINE EN VILDAGLIPTINE 327 A10BG02 ROSIGLITAZON 10.971 A10BG03 PIOGLITAZON 1.534 A10BH01 SITAGLIPTINE 10.689 A10BH02 VILDAGLIPTINE 3.244 A10BX02 REPAGLINIDE 49.667 A10BX04 EXENATIDE 4.646 A10B HYPOGLYKEMIERENDE MIDDELEN MET UITZONDERING VAN INSULINES Aantal hiervan dat geen insulines en analogen gebruikt 465.497 401.596
Nombre de Médicaments contre le diabète patients 2009 A10AB01 INSULINE HUMAINE (fast-acting) 25.472 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.805 A10AB05 INSULINE ASPARTE (fast-acting) 32.502 A10AB06 INSULINE GLULISINE (fast-acting) 3.957 A10AC01 INSULINE HUMAINE (intermediate-acting) 25.714 A10AD01 INSULINE HUMAINE (intermediate+fast-acting) 43.558 A10AD04 INSULINE LISPRO (intermediate+fast-acting) 3.082 A10AD05 INSULINE ASPARTE (intermediate+fast-acting) 23.041 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 39.609 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 9.324 A10A INSULINES ET ANALOGUES Dont ceux qui ne prennent pas d'hypoglycémiant oraux : 132.855 68.954 A10BA02 METFORMINE 371.639 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 10.814 A10BB07 GLIPIZIDE 3.174 A10BB08 GLIQUIDONE 38.586 A10BB09 GLICLAZIDE 102.103 A10BB12 GLIMEPIRIDE 22.804 A10BD02 METFORMINE ET DERIVES DE LA SULFONYLUREE 16.231 A10BD03 METFORMINE ET ROSIGLITAZONE 755 A10BD08 METFORMINE ET VILDAGLIPTINE 327 A10BG02 ROSIGLITAZONE 10.971 A10BG03 PIOGLITAZONE 1.534 A10BH01 SITAGLIPTINE 10.689 A10BH02 VILDAGLIPTINE 3.244 A10BX02 REPAGLINIDE 49.667 A10BX04 EXENATIDE 4.646 A10B HYPOGLYCEMIANTS ORAUX Dont ceux qui ne prennent pas d'insulines et analogues : 465.497 401.596

Aantal Geneesmiddelen tegen diabetes patiënten 2005 A10AB01 HUMANE INSULINE (fast-acting) 30.110 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.078 A10AB05 INSULINE ASPART (fast-acting) 16.638 A10AC01 HUMANE INSULINE (intermediate-acting) 32.744 A10AD01 HUMANE INSULINE (intermediate+fast-acting) 56.796 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 5.979 A10AE01 HUMANE INSULINE (long-acting) 788 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 24.161 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 1.841 A10A INSULINES EN ANALOGEN 110.007 aantal hiervan dat geen hypoglykemiërende middelen gebruikt 60.190 A10BA02 METFORMINE 251.410 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 18.492 A10BB07 GLIPIZIDE 5.995 A10BB08 GLIQUIDON 39.557 A10BB09 GLICLAZIDE 90.936 A10BB12 GLIMEPIRIDE 27.961 A10BD02 METFORMINE MET SULFONYLUREUMDERIVATEN 16.042 A10BD03 METFORMINE MET ROSIGLITAZON 289 A10BG02 ROSIGLITAZON 12.871 A10BG03 PIOGLITAZON 1.800 A10BX02 REPAGLINIDE 38.748 A10B HYPOGLYKEMIERENDE MIDDELEN MET UITZONDERING VAN INSULINES 357.775 Aantal hiervan dat geen insulines en analogen gebruikt 307.958
A10AB01 INSULINE HUMAINE (fast-acting) 30.110 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 5.078 A10AB05 INSULINE ASPARTE (fast-acting) 16.638 A10AC01 INSULINE HUMAINE (intermediate-acting) 32.744 A10AD01 INSULINE HUMAINE (intermediate+fast-acting) 56.796 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 5.979 A10AE01 INSULINE HUMAINE (long-acting) 788 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 24.161 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 1.841 A10A INSULINES ET ANALOGUES 110.007 Dont ceux qui ne prennent pas d'hypoglycémiant oraux : 60.190 A10BA02 METFORMINE 251.410 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 18.492 A10BB07 GLIPIZIDE 5.995 A10BB08 GLIQUIDONE 39.557 A10BB09 GLICLAZIDE 90.936 A10BB12 GLIMEPIRIDE 27.961 A10BD02 METFORMINE ET DERIVES DE LA SULFONYLUREE 16.042 A10BD03 METFORMINE ET ROSIGLITAZONE 289 A10BG02 ROSIGLITAZONE 12.871 A10BG03 PIOGLITAZONE 1.800 A10BX02 REPAGLINIDE 38.748 A10B HYPOGLYCEMIANTS ORAUX 357.775 Dont ceux qui ne prennent pas d'insulines et analogues : 307.958

Aantal Geneesmiddelen tegen diabetes patiënten 2006 A10AB01 HUMANE INSULINE (fast-acting) 28.839 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 4.984 A10AB05 INSULINE ASPART (fast-acting) 20.762 A10AC01 HUMANE INSULINE (intermediate-acting) 29.453 A10AD01 HUMANE INSULINE (intermediate+fast-acting) 55.183 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 7.733 A10AE01 HUMANE INSULINE (long-acting) 577 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 27.011 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 6.166 A10A INSULINES EN ANALOGEN aantal hiervan dat geen hypoglykemiërende middelen gebruikt 114.589 61.393 A10BA02 METFORMINE 270.080 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 15.814 A10BB07 GLIPIZIDE 5.013 A10BB08 GLIQUIDON 39.358 A10BB09 GLICLAZIDE 91.791 A10BB12 GLIMEPIRIDE 26.516 A10BD02 METFORMINE MET SULFONYLUREUMDERIVATEN 17.367 A10BD03 METFORMINE MET ROSIGLITAZON 498 A10BG02 ROSIGLITAZON 14.168 A10BG03 PIOGLITAZON 1.816 A10BX02 REPAGLINIDE 41.132 A10B HYPOGLYKEMIERENDE MIDDELEN MET UITZONDERING VAN INSULINES 375.137
A10AB01 INSULINE HUMAINE (fast-acting) 28.839 A10AB04 INSULINE LISPRO (fast-acting) 4.984 A10AB05 INSULINE ASPARTE (fast-acting) 20.762 A10AC01 INSULINE HUMAINE (intermediate-acting) 29.453 A10AD01 INSULINE HUMAINE (intermediate+fast-acting) 55.183 A10AD05 INSULINE ASPART (intermediate+fast-acting) 7.733 A10AE01 INSULINE HUMAINE (long-acting) 577 A10AE04 INSULINE GLARGINE (long-acting) 27.011 A10AE05 INSULINE DETEMIR (long-acting) 6.166 A10A INSULINES ET ANALOGUES Dont ceux qui ne prennent pas d'hypoglycémiant oraux : 114.589 61.393 A10BA02 METFORMINE 270.080 A10BB01 GLIBENCLAMIDE 15.814 A10BB07 GLIPIZIDE 5.013 A10BB08 GLIQUIDONE 39.358 A10BB09 GLICLAZIDE 91.791 A10BB12 GLIMEPIRIDE 26.516 A10BD02 METFORMINE ET DERIVES DE LA SULFONYLUREE 17.367 A10BD03 METFORMINE ET ROSIGLITAZONE 498 A10BG02 ROSIGLITAZONE 14.168 A10BG03 PIOGLITAZONE 1.816 A10BX02 REPAGLINIDE 41.132 A10B HYPOGLYCEMIANTS ORAUX 375.137

Na een gemiddelde follow-up van 5,5 jaar toonden de resultaten geen toename van de incidentie van het primair eindpunt (hospitalisatie om cardiovasculaire redenen of cardiovasculaire mortaliteit) [relatief risico 0,99; 95%-betrouwbaarheidsinterval 0,85 tot 1,16] of van myocardinfarct (een secundair eindpunt) [relatief risico 1,14; 95%-betrouwbaarheidsinterval 0,80 tot 1,63] bij de patiënten behandeld met rosiglitazon, vergeleken met de patiënten behandeld met metformine + een hypoglykemiërend sulfamide. De resultaten bevestigen daarentegen het verhoogde risico van hartfalen [relatief risico 2,10; 95%-betrouwbaarheidsinterval 1,35 tot 3,27] en van bepaalde fracturen [relatief risico 1,57; 95%-betrouwbaarheidsinterval 1,26 tot 1,97] met rosiglitazon.
Les résultats après un suivi médian de 5,5 ans ne montrent pas d’augmentation de l’incidence du critère d’évaluation primaire (hospitalisation pour des raisons cardio-vasculaires ou mortalité cardio-vasculaire) [risque relatif 0,99; intervalle de confiance à 95% 0,85 à 1,16] ou de l’infarctus du myocarde (un critère d’évaluation secondaire) [risque relatif 1,14; intervalle de confiance à 95% 0,80 à 1,63] chez les patients sous rosiglitazone par rapport aux patients traités par la metformine + un sulfamidé hypoglycémiant, mais ils confirment le risque accru d’insuffisance cardiaque [risque relatif 2,10; intervalle de confiance à 95% 1,35 à 3,27] et de certaines fractures [risque relatif 1,57; intervalle de confiance à 95% 1,26 à 1,97] avec la rosiglitazone.

Metformine is inderdaad het enige orale hypoglykemiërend middel dat geen gewichtstoename uitlokt, en in de UKPDSstudie werd hiermee bij obese patiënten een gunstig effect gezien op de micro- en macrovasculaire complicaties van diabetes, en op de mortaliteit [zie o.a. Folia april 2003, april 2007 en oktober 2008].
La metformine est en effet le seul hypoglycémiant oral qui n’entraîne pas de prise de poids, et avec lequel un effet favorable sur les complications micro- et macrovasculaires du diabète ainsi que sur la mortalité a été observé chez les patients obèses dans l’étude UKPDS [voir entre autres Folia d’avril 2003, d’avril 2007 et d’octobre 2008].

Patiënten die insuline of een gelijksoortig middel (A10A) nemen en een hypoglykemiërend geneesmiddel (A10B)
Patients prenant de l'insuline ou un analogue (A10A) et un médicament hypoglicémiant (A10B)

Patiënten die enkel een hypoglykemiërend geneesmiddel nemen (A10B)
Patients prenant uniquement un médicament hypoglicémiant (A10B)