Traduction de «patiënten die daarbij geen methotrexaat » (Néerlandais → Français) :

Bij patiënten die daarbij geen methotrexaat kregen was de incidentie 13,5% (24/178 proefpersonen), in vergelijking met 7% (14 van de 198 proefpersonen) wanneer adalimumab werd gebruikt als toevoeging aan methotrexaat.
Chez les patients ne recevant pas simultanément de méthotrexate, la fréquence était de 13,5 % (24 patients sur 178) contre 7 % (14 patients sur 198) lorsque l’adalimumab était ajouté au méthotrexate.

Bij patiënten die daarbij geen methotrexaat kregen was de incidentie 16/185 (8,6%), in vergelijking met 1/19 (5,3%) wanneer adalimumab gebruikt werd als toevoeging aan methotrexaat.
Chez les patients ne recevant pas simultanément de méthotrexate, la fréquence était de 16 patients sur 185 (8,6 %) comparé à 1 patient sur 19 (5,3 %) lorsque l’adalimumab était ajouté au méthotrexate.

Bij patiënten met artritis psoriatica die 5 mg/kg met of zonder methotrexaat kregen, werden antistoffen aangetroffen in totaal bij 15 % van de patiënten (antistoffen kwamen voor bij 4 % van de patiënten die methotrexaat kregen en bij 26 % van de patiënten die geen methotrexaat kregen bij de uitgangssituatie).
Chez les patients atteints de rhumatisme psoriasique qui ont reçu 5 mg/kg avec ou sans méthotrexate, des anticorps sont apparus en tout chez 15 % des patients (des anticorps sont apparus chez 4 % des patients ayant reçu du méthotrexate et chez 26 % des patients n’ayant pas reçu de méthotrexate à l’inclusion).

Methotrexaat (5 g/m 2 gedurende 24 uur, i.v.): dagen 1 en 15 Leucovorin (75 mg/m 2 na 36 uur, i.v.; 15 mg/m 2 i.v. of PO q6h x 6 doses)iii: dagen 2, 3, 16 en 17 Drievoudige IT-therapie (aangepast voor de leeftijd): dagen 1 en 22 VP-16 (100 mg/m 2 /dag, i.v.): dagen 22-26 CPM (300 mg/m 2 /dag, i.v.): dagen 22-26 MESNA (150 mg/m 2 /dag, i.v.): dagen 22-26 G-CSF (5 μg/kg, SC): dagen 27-36 of tot ANC > 1500 post nadir ARA-C (3 g/m 2 , q12h, i.v.): dagen 43, 44 L-ASP (6000 IU/m 2 , IM): dag 44 MTX (5 g/m 2 gedurende 24 uur, i.v.): dag 1 Leucovorin (75 mg/m 2 na 36 uur, i.v.; 15 mg/m 2 i.v. of PO q6h x 6 doses)iii: dagen 2 en 3 Drievoudige IT-therapie (aangepast voor de leeftijd): dagen 1, 29 VCR (1,5 mg/m 2 , i.v.): dagen 1, 29 DEX (6 mg/m 2 /dag PO): dagen 1-5; 29-33 6-MP (75 mg/m 2 /dag, PO): dagen 8-28 Methotrexaat (20 mg/m 2 /week, PO): dagen 8, 15, 22 VP-16 (100 mg/m 2 , i.v.): dagen 29-33 CPM (300 mg/m 2 , i.v.): dagen 29-33 MESNA i.v.: dagen 29-33 G-CSF (5 μg/kg, SC): dagen 34-43 Craniale bestraling (alleen Blok 5) 12 Gy in 8 fracties voor alle patiënten die bij diagnose CNS1 en CNS2 zijn 18 Gy in 10 fracties voor patiënten die bij diagnose CNS3 zijn VCR (1,5 mg/m 2 /dag, i.v.): dagen 1, 29 DEX (6 mg/m 2 /dag, PO): dagen 1-5; 29-33 6-MP (75 mg/m 2 /dag, PO): dagen 11-56 (geen 6-MP toedienen gedurende de 6-10 dagen van craniale bestraling, te beginnen op dag 1 van Cyclus.
Methotrexate (5 g/m 2 sur 24 heures, IV) : jours 1 et 15 Leucovorin (75 mg/m 2 à heure 36, IV; 15 mg/m 2 IV ou PO toutes les 6 heures x 6 doses) iii: jours 2, 3, 16, et 17 Triple thérapie intrathécale (ajustée à l’âge) : jours 1 et 22 VP-16 (100 mg/m 2 /jour, IV) : jours 22-26 CPM (300 mg/m 2 /jour, IV) : jours 22-26 MESNA (150 mg/m 2 /jour, IV) : jours 22-26 G-CSF (5 μg/kg, SC) : jours 27-36 ou jusqu’à un taux de neutrophile absolu > 1500 post nadir ARA-C (3 g/m 2 , toutes les 12 heures, IV) : jours 43 et 44 L-ASP (6000 UI/m 2 , IM) : jour 44 MTX (5 g/m 2 sur 24 heures, IV) : jour 1 Leucovorin (75 mg/m 2 à heure 36, IV; 15 mg/m 2 IV ou PO toutes les 6 heures x 6 doses) iii: jours 2 et 3 Triple thérapie intrathécale (ajustée à l’âge) : jours 1 et 29 VCR (1,5 mg/m 2 , IV) : jours 1 et 29 DEX (6 mg/m 2 /jour PO) : jours 1-5; 29-33 6-MP (75 mg/m 2 /jour, PO) : jours 8-28 Methotrexate (20 mg/m 2 /semaine, PO) : jours 8, 15, 22 VP-16 (100 mg/m 2 , IV) : jours 29-33 CPM (300 mg/m 2 , IV) : jours 29-33 MESNA (IV) : jours 29-33 G-CSF (5 μg/kg, SC) : jours 34-43 Irradiation crânienne (cycle 5 uniquement) 12 Gy en 8 fractions pour tous les patients étant SNC1 et SNC2 au diagnostic 18 Gy en 10 fractions pour les patients étant SNC3 au diagnostic VCR (1,5 mg/m 2 /jour, IV) : jours 1, 29 DEX (6 mg/m 2 /jour, PO) : jours 1-5; 29-33 6-MP (75 mg/m 2 /jour, PO) : jours 11-56 (suspendre le 6-MP durant les jours 6-10 de l’irradiation crânienne commençant le jour 1 du cycle.

In interactiestudies bij patiënten met reumatoïde artritis die wekelijks werden behandeld met methotrexaat intramusculair, had oraal toegediende valdecoxib (40 mg tweemaal daags) geen klinisch significant effect op de plasmaconcentraties van methotrexaat. Een adequate controle van methotrexaat-gerelateerde toxiciteit moet echter overwogen worden indien deze twee geneesmiddelen tegelijk worden toegediend.
Dans des études d’interaction chez des patients souffrant de polyarthrite rhumatoïde et recevant chaque semaine du méthotrexate par voie intramusculaire, le valdécoxib administré par voie orale (40 mg deux fois par jour) n’a pas eu d’effet cliniquement significatif sur les concentrations

Bovendien werd in een dubbelblinde, placebo-gecontroleerde studie bij patiënten die al methotrexaat kregen en tevens werden behandeld met Enbrel en anakinra, een hoger aantal ernstige infecties (7%) en neutropenie vastgesteld dan bij patiënten die naast methotrexaat alleen behandeld werden met Enbrel (zie rubriek 4.4 en 4.8). Er is geen klinisch voordeel aangetoond van de combinatie Enbrel en anakinra en deze combinatie wordt daarom niet aanbevolen.
De plus, dans un essai contrôlé, en double aveugle, versus placebo, chez des patients adultes recevant un traitement de fond par le méthotrexate, les patients traités par Enbrel et l’anakinra ont présenté un taux plus élevé d’infections graves (7%) et de neutropénies que les patients traités par Enbrel seul

61% (148/242) van de patiënten behandeld met abatacept plus methotrexaat en 53% (128/242) van de patiënten behandeld met methotrexaat plus placebo hadden geen progressie (TTS ≤ 0) na 12 maanden.
A 12 mois 61% (148/242) des patients traités par abatacept plus méthotrexate et 53% (128/242) des patients traités par méthotrexate plus placebo n'avaient pas de progression (STS ≤ 0).

Hoewel er geen consensus bestaat over de optimale aanpak, blijft methotrexaat daarbij de eerste keuze.
Bien qu’il n’existe pas de consensus sur la prise en charge optimale, le méthotrexate reste ici le traitement de référence.

In een recente cohort-studie bij 1.240 patiënten met reumatoïde artritis was er een daling van de mortaliteit met 60% [relatief risico: 0,4; 95%-betrouwbaarheidsinterval van 0,2 tot 0,8] in de groep behandeld met methotrexaat , ten opzichte van de groep die niet met methotrexaat was behandeld. Met de andere langzaamwerkende antireumatica werd er geen statistisch significant effect op de mortaliteit gezien [ Lancet 359 : 1173-1177(2002) ].
Dans une récente étude de cohorte ayant inclus 1.240 patients atteints de polyarthrite rhumatoïde, une diminution de la mortalité de 60% [risque relatif: 0,4; intervalle de confiance à 95%: 0,2 à 0,8] a été observée dans le groupe traité par le méthotrexate par rapport aux patients non traités par celui-ci; aucun effet statistiquement significatif sur la mortalité n’a par contre été observé avec les autres inducteurs de rémission [ Lancet 359 : 1173-1177(2002) ].

Volgens de onderzoekers zijn de conclusies als volgt (1) Bij patiënten met niet-ischemisch hartfalen heeft een statine geen zin (2) Bij patiënten met ischemisch hartfalen dient het voordeel van een statine te worden afgewogen tegenover bv. de reeds belastende polymedicatie en de therapietrouw; daarbij dient prioriteit te worden gegeven aan de medicatie met bewezen effect op de mortaliteit bij patiënten met hartfalen zoals ACE-inhibitoren en ß-blokkers.
D’après les investigateurs, les conclusions sont les suivantes (1) Chez les patients atteints d’insuffisance cardiaque non ischémique, l’administration d’une statine ne se justifie pas (2) Chez les patients atteints d’insuffisance cardiaque ischémique, l’avantage d’une statine doit être mis en balance avec p.ex. la polymédication déjà contraignante et l’observance du traitement; la priorité doit être donnée ici aux médicaments ayant un effet prouvé sur la mortalité chez des patients atteints d’insuffisance cardiaque, tels que des IECA et des ß-bloquants.