Traduction de «patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal hadden » (Néerlandais → Français) :

In alle klinische onderzoeken (placebo gecontroleerd, openlabel, actieve comparator) bij patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal hadden ≥ 1,5 X 10 9 /l was de incidentie van minstens één voorval van een verschuiving naar een aantal neutrofielen < 1,5 X 10 9 /l, 2,9% en naar < 0,5 X 10 9 /l was dat 0,21% bij met quetiapine behandelde patiënten.
Dans toutes les études cliniques (contrôlées par placebo, ouvertes, comparateur actif) chez les patients ayant un nombre de neutrophiles de base ≥ 1,5 x 10 9 /l, l’incidence d’au moins un changement du nombre de neutrophiles à une valeur < 1,5 x 10 9 /l était de 2,9% et d’un changement du nombre de neutrophiles < 0,5 x 10 9 /l était de 0,21% chez les patients traités par la quétiapine.

In alle klinische onderzoeken (placebo gecontroleerd, open-label, actieve comparator) bij patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal hadden ≥ 1,5 X 10 9 /l, was de incidentie van minstens één voorval van een verschuiving naar een aantal neutrofielen < 1,5 x 10 9 /l, 2,9% en naar < 0,5 X 10 9 /l was dat 0,21% bij met quetiapine behandelde patiënten.
Dans toutes les études cliniques (contrôlées par placebo, ouvertes, comparateur actif) chez les patients ayant un nombre de neutrophiles de base ≥ 1,5 x 10 9 /l, l’incidence d’au moins un événement d’un changement du nombre de neutrophiles < 1,5 x 10 9 /l était de 2,9% et d’un changement du nombre de neutrophiles < 0,5 x 10 9 /l était de 0,21% chez les patients traités par la quétiapine.

Bij baseline hadden 6.793 patiënten (33 %) een LDL-C concentratie onder 116 mg/dL; 5.063 patiënten (25 %) hadden een concentratie tussen 116 mg/dL en 135 mg/dL; 8.680 patiënten (42 %) hadden een concentratie boven 135 mg/dL.
A l’inclusion, 6.793 patients (33 %) avaient une valeur de cholestérol LDL inférieure à 116 mg/dl, 5.063 patients (25 %) avaient une valeur comprise entre 116 mg/dl et 135 mg/dl, et 8.680 patients (42 %) avaient une valeur supérieure à 135 mg/dL.

Bij baseline hadden 6.793 patiënten (33%) een LDL-C-concentratie onder 116 mg/dL; 5.063 patiënten (25%) hadden een concentratie tussen 116 mg/dL en 135 mg/dL; 8.680 patiënten (42%) hadden een concentratie boven 135 mg/dL.
À l’état de base, 6 793 patients (33 %) présentaient un taux de cholestérol LDL inférieur à 116 mg/dl, 5 063 patients (25 %) avaient un taux compris entre 116 mg/dl et 135 mg/dl et 8 680 patients (42 %) avaient un taux supérieur à 135 mg/dl.

Bij baseline hadden 6.793 patiënten (33%) een LDL-C-concentratie onder 116 mg/dL; 5.063 patiënten (25%) hadden een concentratie tussen 116 mg/dL en 135 mg/dL 8.680 patiënten (42%) hadden een concentratie boven 135mg/dL.
A l’état initial, 6.793 patients (33%) présentaient des concentrations de LDL-C inférieures à 116 mg/dL ; 5.063 patients (25%) présentaient des concentrations comprises entre 116 mg/dL et 135 mg/dL ; 8.680 patients (42%) avaient des concentrations supérieures à 135mg/dL.

In de werkzaamheidsanalyse van de gepoolde resultaten uit de Fase III-studies tot en met 96 weken hadden patiënten behandeld met EDURANT met een baseline viral load > 100.000 hiv-1 RNA kopieën/ml, een hoger risico op virologisch falen (18,2% met EDURANT versus 7,9% met efavirenz) dan patiënten met een baseline viral load ≤ 100.000 hiv-1 RNA kopieën/ml (5,7% met EDURANT versus 3,6% met efavirenz).
Dans l’analyse compilée de l’efficacité des études de phase III sur une durée de 96 semaines, les patients traités par EDURANT ayant une charge virale à l’inclusion > 100 000 copies/ml d’ARN du VIH-1 présentaient un risque d’échec virologique plus élevé (18,2% avec EDURANT versus 7,9% avec éfavirenz) que les patients ayant une charge virale à l’inclusion ≤ 100 000 copies/ml d’ARN du VIH-1 (5,7% avec EDURANT versus 3,6% avec éfavirenz).

Op baseline was de gemiddelde voorspelde FEV 1 84,2% (bereik: 44,0% tot 133,8%) en de gemiddelde leeftijd was 9 jaar (bereik: 6 tot 12 jaar); 8 (30,8%) patiënten in de placebogroep en 4 (15,4%) patiënten in de ivacaftor-groep hadden een FEV 1 minder dan 70% voorspeld op baseline.
Le VEMS moyen initial était de 84,2 % (de 44,0 % à 133,8 %) de la valeur théorique et l’âge moyen était de 9 ans (de 6 à 12 ans) ; 8 (30,8 %) patients du groupe placebo et 4 (15,4 %) patients du groupe ivacaftor présentaient un VEMS initial inférieur à 70 % de la valeur théorique.

Primaire hypercholesterolemie In een dubbelblind, placebogecontroleerd, 8 weken durend onderzoek werden 240 patiënten met hypercholesterolemie die al monotherapie met simvastatine kregen en niet de door de National Cholesterol Education Program (NCEP) aanbevolen LDL-C-streefwaarden (2,6 tot 4,1 mmol/l [100 tot 160 mg/dl]), afhankelijk van de baselinekenmerken) hadden gehaald, willekeurig toegewezen aan ezetimibe 10 mg of placebo naast eerder ingestelde therapie met simvastatine. Van de met simvastatine behandelde patiënten die bij baseline niet op hun LDL-C-streefwaarden waren (~80 %), bereikten significant meer patiënten die aan ezetimibe samen met simvastatine waren toegewezen hun LDL-C-streefwaarden bij het eindpunt van de studie dan patiënten die waren toegewezen aan placebo samen met simvastatine, 76 % respectievelijk 21,5 %.
Hypercholestérolémie primaire Dans une étude en double-aveugle, contrôlée versus placebo, d’une durée de 8 semaines, 240 patients ayant une hypercholestérolémie, déjà traités par la simvastatine en monothérapie, mais n’atteignant pas l’objectif de LDL-C du NCEP (National Cholesterol Education Program - soit 2,6 à 4,1 mmol/l [1,0 à 1,6 g/l], selon les caractéristiques initiales), ont été randomisés pour recevoir soit 10 mg d’ézétimibe, soit un placebo, en association avec le traitement par la simvastatine en cours.

Patiënten met nierinsufficiëntie (eGFR < 60 ml/min/1,73 m 2 of CrCl < 60 ml/min) Patiënten met op baseline een eGFR van < 60 ml/min/1,73 m 2 of een CrCl van < 60 ml/min hadden een hogere incidentie van bijwerkingen gerelateerd aan volumedepletie (bijvoorbeeld houdingsafhankelijke duizeligheid, orthostatische hypotensie, hypotensie), met incidenties van respectievelijk 4,7%, 8,1% en 1,5% met canagliflozine 100 mg, canagliflozine 300 mg en placebo (zie de rubrieken 4.2 en 4.4).
Patients ayant une insuffisance rénale (DFGe < 60 mL/min/1,73 m² ou ClCr < 60 mL/min) Les patients avec un DFGe initial < 60 mL/min/1,73 m² ou une ClCr < 60 mL/min avaient une incidence supérieure d'effets indésirables associés à la déplétion volémique (par exemple, sensation vertigineuse posturale, hypotension orthostatique, hypotension), avec des incidences respectivement de 4,7 %, 8,1 % et 1,5 % pour canagliflozine 100 mg, canagliflozine 300 mg et le placebo (voir rubriques 4.2 et 4.4).

De patiënten die met linagliptine werden behandeld, hadden een significante gemiddelde verlaging van het lichaamsgewicht ten opzichte van baseline tegen een significante gewichtstoename bij patiënten die glimepiride kregen (-1,39 versus +1,29 kg).
Les patients traités par la linagliptine ont montré une diminution moyenne significative du poids corporel par rapport aux valeurs initiales, contre un gain de poids significatif chez les patients traités par le glimépiride (-1,39 kg versus +1,29 kg).